Dit artikel sluit aan op de delen 1 tot en met 6 van het volgende artikel hieronder.
06-01-2025
06-01-2025
Het Derde Geschrift is in de periode van 02-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 19-12-2024 geopenbaard. Zeven dagen voor Kerstmis 25 december 2024. De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis.
De Eerste Aanvulling op het Derde Geschrift is in de periode van de Eerste Kerstdag 25-12-2024 tot en met 31-12-2024 grotendeels geschreven "De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis" en op 01-01-2025 is vastgelegd, de Octaafdag van Kerstmis. Dit geschrift is daarna met deel zes aangevuld op de geboortedag van Elisa Bonaparte als titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië, Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft. Dit geschrift is op 6 januari 2025 met deel zeven op de Christelijke feestdag van Drie Koningen vervolmaakt en gepubliceerd om vanuit Jezus meer wijsheid bij de aardse machtshebbers bij te brengen en de Duivelse geesten uit hen te verdrijven.
Het Tweede Geschrift is in de periode van 07-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 16-12-2024 geopenbaard: De Twaalf dagen van de Twaalf apostelen, waaronder apostel Petrus waaraan Jezus Christus voor het eerst verscheen en waaraan Christus de sleutelmacht over het hemelrijk heeft gegeven om als plaatsbekleder van Jezus op aarde het Evangelie op Aarde te verkondigen. Bij de verwoesting van de Romeinse Stad Tongeren in België door de opstand van de Bataven in 69-70 n.Chr is Apostel Petrus om het leven gekomen. Op de plaats waar Petrus ligt begraven is later Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren gebouwd. Om redenen zoals in deze Drie Geschriften staat vermeld heeft tot op 19 december 2024 in maar liefst 1954 jaar tijd daar niemand in het opbaar een Evangelie durven te prediken, omdat dit zeker zijn (haar) dood zou worden.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, waarvan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood de erfelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795 retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden. Daarmee is een einde gekomen aan al het kwaad op Aarde en gaan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, samen met Koning Filip der Belgen als erfelijk opvolger van zijn grootvader Koning Leopold III der Belgen, paus Franciscus bevrijden uit zijn gijzeling in het dwergstaatje Vaticaanstad dat geen onderdeel uitmaakt van de Verenigde Naties en gaat paus Franciscus of Patriarch Kirill van Moskou van de Russisch-orthodoxe Kerk (die niet is verbannen naar het dwergstaatje Vaticaanstad) zich vestigen in Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren in België om daar Apostel Petrus als plaatsbekleder van Jezus op Aarde, als tweede paus te gaan opvolgen, waarmee tot in de eeuwigheid een einde komt aan het doden en vergiftigen van mensen en er weer een overvloed van planten en dieren op Aarde komt. Het voortbestaan van de mens op Aarde naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis is daarmee nipt op tijd gered.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking aan de drie doden en vier gewonden bij de treinkaping bij Wijster op 2 december 1975, die hun leven hebben gegeven om de in ballingschap levende Molukse gemeenschap in Nederland daaruit te bevrijden om te kunnen terugkeren naar hun eigen soevereine staat op de Molukken in Indonesië, wat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, voorafgaande aan hun vertrek en verblijf vanaf 1951 als KNIL-militair in Nederland was beloofd, maar door de opvolgende Nederlandse kabinetten na maar liefst 73 jaar nog steeds niet is nagekomen.
De sleutel van onze Wereld ligt in Jerusalem
Sluit aan op de delen 1 tot en met 6 in het volgende artikel hieronder
06-01-2025
Voor DEEL 7 lees hieronder:
Aartsbisschop Walter Brandmüller (Ansbach, 5 januari 1929) is een Duits theoloog, mediëvist en een kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk.
Brandmüller, zoon van een officier, studeerde aan de Ludwig-Maximilians-Universität München, waar hij in 1963 promoveerde op het proefschrift Das Wiedererstehen katholischer Gemeinden in den Fürstentümern Ansbach und Bayreuth. Zijn Habilitationsschrift handelde over het Concilie van Pavia-Siena (1423-24). Hij werd hierna hoogleraar aan de filosofisch-theologische Hogeschool van Dillingen an der Donau. Van 1971 tot zijn emeritaat in 1997 was hij hoogleraar in de Middeleeuwse Kerkgeschiedenis aan de Universiteit Augsburg. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Walter_Brandm%C3%BCller)
Sinds 1981 was Brandmüller lid van het Pauselijk Comité voor de Geschiedwetenschappen, waarvan hij sinds 1998 president was. Ook was hij voorzitter van de Internationale Commissie voor vergelijkende Kerkgeschiedenis. Een van de zaken waar hij aldus bij betrokken raakte, was de rehabilitatie van Galileo Galilei, die in 1992 door paus Johannes Paulus II postuum in ere werd hersteld. In 2009 legde hij zijn functies neer.
Walter Brandmüller is een priester van het aartsbisdom Bamberg en een kanunnik van de Sint-Pietersbasiliek. In 1983 verhief de paus hem tot Ereprelaat van Zijne Heiligheid.
Walter Brandmüller werd op 13 november 2010 bisschop gewijd; hij werd tevens benoemd tot titulair aartsbisschop van Caesarea in Mauritania, waarvan eerder de Nederlandse bisschop Gerard de Korte titulair bisschop was.
Brandmüller werd tijdens het consistorie van 20 november 2010 kardinaal gecreëerd. Hij kreeg de rang van kardinaal-diaken. Zijn titeldiakonie werd de San Giuliano dei Fiamminghi. Gelet op zijn hoge leeftijd kon Brandmüller niet meer deelnemen aan toekomstige conclaven.
Op 3 mei 2021 werd Brandmüller bevorderd tot kardinaal-priester. Zijn titeldiakonie werd tevens zijn titelkerk pro hac vice.
Wijding van Walter Brandmüller tot AARDSBISSCHOP van de DUIVELSE Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen vanuit Rome over de gehele Aardse Wereld.
Der älteste deutsche Kardinal in Rom gibt Antwort | Interview mit Walter Kardinal Brandmüller
Het koor in deze DUIVELSE Sint-Janskathedraal te 's-Hertogenbosch was waarschijnlijk rond 1415 voltooid, het transept rond 1470, waarna ten slotte het schip tot stand kwam.
Van 1480 tot 1496 is de weelderige H. Sacramentskapel ten noorden van het koor toegevoegd. Deze kapel was in gebruik bij het DUIVELSE Illustre Lieve Vrouwe Broederschap.
Deze gotische Sint-Jan is als het ware over haar voorganger heen gebouwd. Er zijn nog steeds delen van de romaanse kerk bewaard gebleven. Oorspronkelijk zou ook de oude toren tegen de vlakte gaan, maar vanwege geldgebrek is dit niet gebeurd. De nieuwe toren van de Sint-Jan was gepland aan de overkant van de straat. Toen hiervan werd afgezien moest men improviseren om de kerk aan te passen. Dit is duidelijk te zien aan de gewelven in de zijschepen: op de plek waar deze aan horen te sluiten op respectievelijk de Mariakapel en de Doopkapel kloppen de gewelven niet meer: bogen houden halverwege op, gewelfaanzettingen zijn niet voltooid, etc. Aan de buitenkant is het ook duidelijk zichtbaar, doordat de 19e-eeuwse meest westelijke vensters smaller zijn dan de rest van de ramen.
Opvallend aan de Sint-Jan is vooral de ongewoon rijke versiering met beeldhouwwerk aan de buitenkant. Figuraal beeldhouwwerk is te vinden in de wimbergen boven de vensters van het koor, in het zuidportaal en op de luchtbogen van het schip, die met talloze schrijlings gezeten figuurtjes bevolkt zijn. Binnen en buiten zijn er in totaal zo'n 600 beelden.
Dakgootwandeling maakt onzichtbare beelden Sint-Jan zichtbaar
Een adelaar met een inktpot, een duivel met drietand en een mannetje dat gulzig eet uit een pot met erwten. De 96 eeuwenoude beelden op de Sint-Janskathedraal in Den Bosch zijn voor het eerst te zien voor het publiek. Bezoekers kunnen sinds dit weekend lopen door de dakgoten van de kathedraal en de stenen beeldjes van dichtbij bekijken.
Tijdens de "Wonderlijke Klim" kunnen kleine groepen bezoekers met een gids via een stellage die tegen de kathedraal staat naar boven. Op 25 meter hoogte lopen ze door de dakgoten waar ze de uit natuursteen gehouwen beelden kunnen zien.
Het is een mysterie waarom juist duiveltjes, dronken lieden en monsters op de kerk zijn geplaatst. "De versieringen werden in ieder geval niet geplaatst voor de mensen op straat, daarvoor zijn ze te hoog", zegt Sint Jan-Kenner Herman Lerou. "De beelden zijn gemaakt ter ere van God en kijken richting de hemel."
(klik op de afbeelding hieronder voor de video)
Van Swaay Hout - 100 jaar
Gigantisch grote opslag van vers geïmpregneerd hout op het buitenterrein van Swaay Hout B.V. in Schijndel (gemeente Meierijstad) van waaruit dagelijks grote hoeveelheden de volledig in water oplosbare kankerverwekkende stoffen (arseenzuur?) en chroomtrioxide (Chroom VI) uitlogen naar de bodem en het grondwater en in ons drinkwater.
Grootvader Gerardus Jacobus van Swaaij begon in 1893 een impregneerbedrijf in Den Bosch. Een ingelijste brief, die het kantoor van Jan
en Bob van Swaay siert, is daar nog een herinnering aan. Toen heette
het bedrijf: "'s-Hertogenbossche Stoom-Loonzagerij en fabriek tot
houtbereiding tegen bederf"; inmiddels is het bedrijf uitgegroeid tot
het grootste in Nederland.
Al honderd jaar, van 1893 tot 1993, impregneerde de Schijndelse firma Van Swaay hout. Dat werd onder andere gevierd met het aanbieden van een beeldje aan de Schijndelse gemeenschap dat door burgemeester Gerard Scholten werd onthuld op de hoek Eerdsebaan/ Vlagheide: 'n Hoge vlucht. Aansluitend was er een receptie voor genodigden. Ter afsluiting van het jubileum gingen directie en personeel vier dagen naar Parijs.
Gerard Scholten kwam in 1958 in de gemeenteraad van Borne en werd toen meteen KVP-fractievoorzitter. Vanaf 1962 was hij daar wethouder met in zijn portefeuille onder andere Openbare Werken.
In november 1966 werd Scholten benoemd tot burgemeester van Heusden en werd daarmee de jongste burgemeester van Nederland. In Heusden was hij een pleitbezorger en aanjager van de restauratie van de vesting Heusden. Hij ontving voor de restauratie de Europese onderscheiding Europa-Nostra.
In 1976 volgde zijn benoeming tot burgemeester van Schijndel. Hier kreeg hij in 1985 te maken met het faillissement en de sluiting van de kousenfabriek Jansen de Wit, waar veel inwoners van Schijndel werkten. Midden 1998 kwam na ruim 31 jaar een einde aan zijn burgemeesterscarrière.
Gerardus Jacobus van Swaaij (soms wordt zijn achternaam gespeld als Van Swaay) (Loenen, 22 juni 1867 – Delft, 6 januari 1945was een Nederlands politicus, hoogleraar en architect.
Gerardus Jacobus van Swaaij werd geboren in Loenen aan de Vecht als zoon van de zakenman Henricus van Swaaij en Maria Theresia Arnolds. Na de hogereburgerschool in Utrecht ging hij in 1885 civiele techniek studeren aan de Polytechnische School te Delft. In 1885 verwierf hij zijn ingenieursdiploma. In de leerjaren 1892/93 en 1893/94 was hij docent natuurkunde op de hbs in respectievelijk Tilburg en Winterswijk. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerardus_Jacobus_van_Swaaij)
Na zijn studie ontwierp Van Swaaij de in 1892 gebouwde voorgevel van de rijksmonumentale Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara te Oudenbosch.
In diezelfde plaats ontwierp hij al rond 1888 de koepel van het rijksmonumentale Instituut Saint-Louis van de Broeders van Oudenbosch. In Oud Gastel ontwierp hij de in 1906 gebouwde neogotische parochiekerk Heilige Laurentius, die tevens een rijksmonument is.
Ook volgde Van Swaaij een academische studie elektrische meetkunde van 1894 tot 1897 te Berlijn. Na zijn terugkeer in Nederland was hij opnieuw als docent werkzaam aan de Rijks-hbs in Tilburg. In 1902 publiceerde hij het lijvige boekwerk "Magnetisme en Electrische Metingen". Van 1904 tot 1914 was hij in Delft hoogleraarelektrotechniek.
Gerardus Jacobus van Swaaij als Rooms-Katholieke politicus
Als katholiek minister van Waterstaat had Van Swaaij echter weinig gezag. Tijdens zijn Eerste Kamerlidmaatschap (1913-1922) was hij directeur van de Provinciale Noord-Brabantse Electriciteits Maatschappij.
Als minister van Waterstaat in het kabinet-Ruijs de Beerenbrouck II behoorde hij tot de minder opvallende figuren. Hij bracht wel enkele belangrijke wetten tot stand, zoals een wet over de opsporing van delfstoffen.
Gerardus Jacobus van Swaaij sloot in 1923 ook de Postcheque- en Girodienst (PCGD) nadat een intern centralisatie- en mechanisatieproject had geleid tot aanzienlijke chaos. De PCGD werd in september 1924 weer geopend.
Met het ontbinden van het kabinet in augustus 1925 nam hij ontslag en trad vervolgens als raadgever van de regering op.
Van 1933 tot 1943 was hij voorzitter van de "Electriciteitsraad" en van 1933 tot aan zijn overlijden in 1945 was hij ook voorzitter van de "Natuurschooncommissie Electrische Geleidingen".
1893: Nadat in 1892 door de Gebroeders J. en G.J. van Swaay een vergunning werd aangevraagd voor het bedrijf "Van Swaay & Co", werd in 1893 officieel gestart met het "bereiden van hout tegen bederf". Een goed vooruitzicht want met de toenemende industrialisatie voor ogen, werd er een uitstekende toekomst voor het bedrijf voorspeld. Van Swaay & Co vestigde zich op het grondstuk "Siberië" te 's-Hertogenbosch.
De Burgemeester van 's-Hertogenbosch die aan Gerardus Jacobus van Swaaij in 1893 de Hinderwetvergunning verstrekte voor zijn houtimpregneerbedrijf op het grondstuk "Siberië" te 's-Hertogenbosch was de Rooms-Katholieke burgemeester Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois
Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois ('s-Hertogenbosch, 9 januari 1843 - aldaar, 11 mei 1937) was een Nederlands burgemeester van 's-Hertogenbosch en lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Petrus_van_der_Does_de_Willebois)
Hij was een van de oprichters van de St. Radboud Stichting, Katholieke Universiteit te Nijmegen.
Hij was lid van de familie Van der Does de Willebois en een zoon van verzekeraar en Tweede Kamerlid jhr. mr. Joannes M.B.J. van der Does de Willebois (1810-1891) en Antoinette Cecile Marie Luijben (1813-1880).
In 1878 trouwde hij in 's-Hertogenbosch met jkvr. Maria Henrietta Elisabeth Bosch van Drakestein (1857-1919), lid van de familie Bosch, met wie hij drie kinderen kreeg.
Zij was een dochter van jhr. mr. Paulus Jan Bosch van Drakestein (1825-1894). De Willebois en zijn vrouw zijn begraven op begraafplaats Orthen. Het grafmonument van de familie Van der Does de Willebois is een rijksmonument.
Loopbaan van Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois
Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois bezocht het gymnasium in 's-Hertogenbosch.
Hij werd in 1868 lid van de Provinciale Staten van Noord-Brabant en werd in 1878 net als zijn vader voor hem als directeur van de Maatschappij van Brandverzekering voor het Koninklijk der Nederlanden, "De Groote Bossche".
Hij was vanaf 1870 tot 1885 lid van de Gedeputeerde Staten en werd op 26 maart 1884 (tot 1 juli 1917) benoemd tot burgemeester van 's-Hertogenbosch; in 1898 werd hij gekozen tot lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal hetgeen hij tot 1923 zou blijven.
Decoraties en commissies voor Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois
De Willebois was ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, commandeur in de Orde van Oranje-Nassau en commandeur in de Orde van Sint-Gregorius de Grote.
Hij was kapitein bij de Schutterij te 's-Hertogenbosch, lid van het College van Regenten over de Godshuizen en algemene armen, plaatsvervangend voorzitter van de schoolcommissie, voorzitter van de Ridderschap van Brabant, lid van het hoofdbestuur van de Sint Radboud Stichting en voorzitter van de Koninklijke School voor Nuttige en Beeldende Kunsten.
Adrianus Godschalk was de Bisschop van het Bisdom 's-Hertogenbosch ten tijde dat burgemeester Gerardus Jacobus van Swaaij
in 1893 de Hinderwetvergunning verstrekt kreeg van de Rooms-Katholieke
burgemeester Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does
de Willebois voor zijn houtimpregneerbedrijf op het grondstuk "Siberië"
te 's-Hertogenbosch
Adrianus Godschalk (Den Dungen, 1 augustus 1819 - 's-Hertogenbosch, 3 januari 1892) was een rooms-katholiek geestelijke en bisschop van Den Bosch. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Adrianus_Godschalk).
Adrianus Godschalk was beoogd in 1877 coadjutor te worden van Joannes Zwijsen. Toen deze op 16 oktober 1877 overleed, was de aanstelling van Goldschalk nog niet rond.
Op 8 januari 1878 werd hij de nieuwe bisschop van Den Bosch. Voor zijn wapenspreuk hoefde hij niet lang te zoeken: 'schalk' = dienaar (Servus), God (Deus): Servus Dei.
Godschalk bleef bisschop tot zijn dood in 1892. Hij verzette zich tijdens zijn bestuur heftig tegen het Bossche carnaval en verbood het dansen en andere vermakelijkheden.
Adrianus Godschalk was de Bisschop van het Bisdom 's-Hertogenbosch ten tijde dat burgemeester Gerardus Jacobus van Swaaij
in 1893 de Hinderwetvergunning verstrekt kreeg van de Rooms-Katholieke
burgemeester Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does
de Willebois voor zijn houtimpregneerbedrijf op het grondstuk "Siberië"
te 's-Hertogenbosch
(bron: https://www.houtensehodoniemen.nl/familieboschvandrakesteindehogeenlagevuursche/)
Jonkheer Paulus Jan Bosch van Drakestein, (Utrecht, 15 februari 1825 - 's-Hertogenbosch, 25 mei 1894) was een zoon van jhr. mr. Frederik Lodewijk Herbert Jan Bosch van Drakestein. (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Paulus_Jan_Bosch_van_Drakestein)
De familie Bosch was katholiek en kende voor hem al enige bestuurders. Die achtergrond bepaalde dan ook min of meer de loopbaan van Bosch.
Hij was getrouwd met zijn achternicht Elisabeth Henriëtte Johanna Bosch, dochter van mr. Johannes Wilhelmus Henricus Bosch. Hij kreeg vijf dochters en twee zonen. Zijn dochter Maria Henrietta Elisabeth (1857-1919) trouwde in 1878 met Jonkheer Petrus van der Does de Willebois (1843-1937).
Jonkheer Petrus van der Does de Willebois was de Burgemeester van 's-Hertogenbosch die aan Gerardus Jacobus van Swaaij in 1893 de Hinderwetvergunning verstrekte voor zijn houtimpregneerbedrijf op het grondstuk "Siberië" te 's-Hertogenbosch was de Rooms-Katholieke burgemeester Jonkheer Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois
Scholing en loopbaan van Jonkheer Paulus Jan Bosch van Drakestein
Jonkheer Paulus Jan Bosch van Drakestein volgde het atheneum in Amsterdam.
Hier bereidde hij zich ook voor voor een examen 'Romeins en Hedendaags Recht' aan de Hogeschool van Utrecht. Hij promoveerde daar in 1848 en vestigde zich vervolgens als advocaat in Amsterdam.
Hier trad hij in 1851 ook toe tot de gemeenteraad, waar hij zijn eerste bestuurservaring opdeed. Tijdens zijn verblijf in Amsterdam werd hij ook lid van het College van Curatoren van de Stadsarmenschool.
Uiteindelijk werd Bosch benoemd tot rechter in Amsterdam. In 1856 kreeg hij een aanstelling in dezelfde functie bij de Arrondissementsrechtbank te Amersfoort.
Dit duurde echter niet lang omdat hij op 1 oktober 1856 van datzelfde jaar benoemd werd als Commissaris van de Koning in Noord-Brabant. Dit zou hij ruim 37 jaar lang blijven, de langstzittende commissaris in Noord-Brabant.
Overlijden van Jonkheer Paulus Jan Bosch van Drakestein
Op 25 mei 1894 overleed Bosch te 's-Hertogenbosch. Hier werd hij echter niet begraven.
Jonkheer Paulus Jan Bosch van Drakestein ligt begraven op de RK begraafplaats Carolus Borromeus te Soesterberg. Hier ligt Bosch op een familieveld.
Het familieveld is aangekocht door de familie Bosch van Drakenstein door de opbrengsten van de verkoop van het landgoed Sterrenberg aan de parochie Carolus Borromeus. Vanaf 1851 werden de eerste familieleden van Bosch hier begraven. Bosch heeft bij zijn begrafenis een prominente plaats gekregen met een neoclassicistisch grafmonument naar ontwerp van de stadsarchitect van 's-Hertogenbosch Jules Dony.
Julianus Josephus (Jules) Dony (Rummen België, 18 juli 1865 - 's-Hertogenbosch, 31 augustus 1949) in de literatuur doorgaans J.J. Dony genoemd, was een Belgisch architect. (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Jules_Dony).
Leven en werk architect Ir. J.J. Dony
De architect Ir. J.J. Dony studeert in 1888 af bij Joris Helleputte aan de Katholieke Universiteit Leuven. In 1890 is Dony daar docent tekenen.
Na een sollicitatie naar de functie van directeur van de Koninklijke School voor Kunsten, Techniek en Ambacht (KTA) in 's-Hertogenbosch wordt hij in 1892 aangenomen.
Hij is dan 26 jaar. Enkele van zijn leerlingen zijn Hendrik de Laat, Arnold van de Laar en Frans Kops. In 1917 neemt hij om gezondheidsredenen ontslag.
In 's-Hertogenbosch geniet hij vooral bekendheid als de stadsarchitect van de nieuwe Bossche wijk 't Zand. Hij heeft vanaf 1896 ruim zestig woonhuizen ontworpen, alle in neorenaissancestijl. Ook heeft hij de neogotische Leonarduskerk in deze wijk ontworpen. Na 1913 heeft Dony zijn architectenbureau beëindigd en wordt consul van België met standplaats ´s Hertogenbosch.
Privé Leven en werk architect Ir. J.J. Dony
In 1899 trouwt Jules Dony met Maria Johanna van Lanschot (1874-1952). Zij is de dochter van de burgemeester 's-Hertogenbosch H.F.M. van Lanschot. Het echtpaar krijgt één zoon, Franciscus Luciën Marie (Frans) Dony. Van hem zijn een paar antiekboeken verschenen.
Van Lanschot is een Nederlandse familie die vooral bekend is geworden door het in 1799 opgerichte bankiershuis.
Geschiedenis: De stamreeks van de Nederlandse familie Van Lanschot begint met Christiaen Jan Maessone, die met zijn zoons vermeld wordt te Zundert in een op 15 juli 1477 aangelegd leenregister van de graven van Nassau; hij overlijdt voor 1 augustus 1501.
Diens achterachterkleinzoon, Jacob Jan Christiaens, mondig 1531, was de eerste bestuurder van het geslacht en meier van Zundert, schepen en schout van de Eninge van Rijsbergen; hij overlijdt omstreeks 16 april 1583.
Een nazaat van hem, Adrianus Franciscus (Francis) van Lanschot (1682-1731) wordt brouwer in Het Gekroont Hert te Loon op Zand.
Diens zoon Cornelis van Lanschot (1711-1789) wordt in 1737 poorter van 's-Hertogenbosch en legde in datzelfde jaar het fundament voor het huidige beursgenoteerde bankiershuis Van Lanschot N.V. (PS: Niemand mag weten welke ORRANJE-NASSAU gezinde adelen daarvan Miljardair zijn geworden.
Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben (Den Haag, 19 februari 1939 – Vught, 8 november 2023) was een Nederlands commissaris van de Koningin van Noord-Brabant en burgemeester. (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Frank_Houben)
Persoonlijk leven van Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben
Houben was een lid van het patricische geslacht Houben en zoon van politicus Frans Houben (1898–1976), commissaris der Koningin in Limburg. Hij trouwde in 1968 met Monique Marie van Lanschot, dochter van Willem van Lanschot (1914–2001). Zij kregen vier kinderen.
Houben onderhield uitstekende relaties met de Nederlandse koninklijke familie. Zo was prinses Christina getuige bij zijn huwelijk en was Houben een van de getuigen bij het huwelijk van kroonpins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta.
Levensloop van Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben
Houben volgde van 1951 tot 1957 op het gymnasium te Zeist (het jezuïetencollege Katwijk-De Breul) en ging vervolgens rechten studeren aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Daar studeerde hij in 1964 af. In 1964/1965 was hij lid van de arrondissementskrijgsraad in 's-Hertogenbosch. In 1967 haalde hij zijn masters Public Administration in de Verenigde Staten aan de Universiteit van Pittsburgh.
Politiek loopbaan van Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben
Houben was lid van de KVP en ging aanvankelijk aan de slag als gemeentesecretaris in het LimburgseTegelen. Vervolgens werd hij burgemeester van achtereenvolgens Luyksgestel, Vessem, Wintelre en Knegsel (waarnemend) en van Etten-Leur. In 1987 werd hij door de Provinciale Staten van Noord-Brabant gevraagd of hij de opvolger wilde worden van Dries van Agt als commissaris van de Koningin in die provincie.
Hij volgde zodoende in de voetsporen van zijn vader, die tussen 1947 en 1964 commissaris van de Koningin in Limburg was geweest. Houben werd benoemd tot commissaris van de Koningin op 22 april 1987, zijn officiële afscheid vond plaats op 27 september 2003, waarna hij kamerheer in buitengewone dienst van de koningin werd.
Nevenfuncties van Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben
Houben was lid van meerdere advies- en toezichtsorganen, zoals de Raad van Commissarissen van de PNEM (en later Essent), de Raad van Toezicht en Advies van Nederland Distributieland, de commissie Toekomst Sociale Werkvoorziening, de Commissie Toekomstige Organisatie Afvalverwerking en het Comité Nederlandse Antillen.
Houben was ambassadeur voor Châteaux et Résidences Gastronomiques.
Franciscus Joannes Maria (Frank) Houben ontving diverse onderscheidingen, zoals:
2000: commissaris Houben bezoekt Haaren
Voor meer informatie over Frank Houben lees de volgende elf artikelen op De Nieuwe Media, Sociale Databank Nederland en de Telegraaf, lees daarin ook alle paarse links en deeplinks en bekijk - beluister ook alle daar geplaatste video's en Tv-uitzendingen, als ook de aanvullende tekst met foto's, links en deeplinks video's en Tv-uitzendingen daaronder.
Julianus Josephus (Jules) Donywerd in 1972 werd het opgenomen in het genealogische naslagwerk Nederland's Patriciaat; heropname daarin volgde in 1997.
Dezelfde Julianus Josephus (Jules) Donyis verantwoordelijk voor een ander monument dat herinnert aan Bosch. Op het Stationsplein van 's-Hertogenbosch staat een standbeeld dat door Dony is ontworpen. Het monument is oorspronkelijk een drinkfontein, maar deze functie heeft het nooit vervuld. Het monument stelt een draak voor.
De Drakenfontein is geplaatst in 1903 en was onderdeel van een wedstrijd, welke door de gemeente was uitgeschreven. Bosch had een legaat vermaakt aan de gemeente 's-Hertogenbosch om een gedenkteken op te richten voor zijn tweelingdochters, die in 1881 op 17-jarige leeftijd waren overleden. Het standbeeld zou aanvankelijk vlak voor het station komen te staan, maar het is iets verder naar het oosten geplaatst, in de richting van de binnenstad.
Er werd een wedstrijd uitgeschreven. De gebroeders Leeuw uit Nijmegen wonnen deze, maar de Draak is niet naar hun ontwerp gemaakt. Architect van 't Zand Dony kreeg de opdracht een ontwerp te maken voor de drakenfontein.
De draak en de kleine draken zijn gefabriceerd bij de firma F.W. Braat in Delft. De sokkel is gemaakt door de firma N. Glaudemans, een steenhouwerij.
1923: De naam "Van Swaay & Co" werd omgezet in "Van Swaay & Co's Houtbereiding en Houthandel NV", zijnde een Naamloze Vennootschap.
Men mocht niet weten welke ORANJE-NASSAU adellijke personen miljarden guldens aan deze DUIVELSE handel verdienden.
1925: Op het terrein "Siberië" te 's-Hertogenbosch groeide het bedrijf aanmerkelijk en werden vele opdrachten van overheid en bedrijven uitgevoerd.
1940: Bij het begin van de oorlog werd het creosoteerbedrijf door onteigening stilgelegd en werd alleen de tak houthandel voortgezet.
1941: Het jaar dat J. van Swaay senior directeur werd. Het bedrijf werd verplaatst naar de Veemarktkade, waar meer ruimte was om de groei aan te kunnen. Gelegen aan het water en aan het spoor was transport geen enkel probleem.
Tevens werd ook de conservering onder vacuüm en druk met in water oplosbare houtconserveringsmiddelen ter hand genomen.
Na de oorlog werd in het kader van de wederopbouw van ons land enorm veel gebruik gemaakt van verduurzaamd hout, hetgeen een grote werkdruk betekende voor het bedrijf.
1949: In dit jaar werd door de NV Van Swaay en Co en de NV Gips Houtbereiding een fusie aangegaan onder de naam Verenigde Houtbereidingsinrichting en Houthandel Van Swaay-Gips NV met als directeuren de heren J. van Swaay en D. Boom.
De Verenigde richtte later te Harlingen een nieuw bedrijf op. Dit bedrijf was van strategisch belang in verband met de aanvoer per coaster van electriciteits- en telefoonpalen uit Finland.
1953: Na de watersnoodramp werd er door de overheid beslag gelegd op verduurzaamd hout om dit te gebruiken bij de bescherming van de bevolking in de overstroomde gebieden.
Dit had echter niet tot gevolg dat de leveringen aan particulieren in gevaar kwamen. Naast de eigen voorraden hout werden ook geschenkzendingen voor het rampgebied ontvangen uit Finland en Oostenrijk.
Ook nu nog wordt het bedrijf door de rijksoverheid aangemerkt als bedrijf van strategisch belang waarvoor tijdens oorlogssituaties speciale condities gelden.
1956: Dit jaar ontstond er een enorme brand op het terrein Veemarktkade. De brand had echter weinig invloed op de productie en na enkele dagen draaide het bedrijf weer als vanouds.
1966: In dit jaar kwam er een einde aan de fusie met NV Gips en komen alle aandelen in handen van Van Swaay, die doorgaat met de Verenigde Houtbereidingsinrichtingen en Houthandel Van Swaay NV.
1976: Inmiddels heeft Van Swaay NV een zeer vooraanstaande plaats in de markt ingenomen, met name de land- en waterbouw zijn belangrijke afzetgebieden en ook het verduurzamen van tuinbouw en woningbouw komt op gang.
Daarom ging men uit ruimtegebrek naarstig op zoek naar uitbreidingsmogelijkheden en in 1976 werd er een geschikte locatie gevonden in de gemeente Schijndel aan de Vlagheide.
Hier kreeg men de beschikking over een ongeveer 14 hectare groot terrein, waarop de modernste verduurzamingsinstallatie van Europa werd gebouwd.
1992-1993: Het bedrijf in Harlingen werd totaal gemoderniseerd. Met de investering was een bedrag van circa 2 miljoen gulden gemoeid.
Harlingen is nu het modernste houtverduurzamingsbedrijf in Nederland en voldoet aan de hoogste milieueisen.
De werknemers bij Van Swaay zijn trouw aan het bedrijf. Velen werkten en werken er meer dan 25 jaar en enkele meer dan 40 jaar.
Wegens bijzondere verdiensten voor het bedrijf werden een vijftal werknemers geridderd met een eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau. Het zijn Hendrik Smulders, Bas van der Wulp, Jo Verstappen, Harry Kerkhof en Toon van de Voort.
De toepassingen van verduurzaamd hout zijn in de moderne tijd enorm uitgebreid. Naast de overheid en bedrijven heeft ook de particuliere sector de schoonheid van hout en de vele toepassingsmogelijkheden ontdekt.
De belangrijkste toepassingen zijn: afrasteringen, boompalen, hekwerken, damwanden met gording, jachthavenpalen, fruitboompalen, recreatiehout, wildrasters en waterbouwhout.
De toekenning van de kwalificatie "Hofleverancier bij Koninklijke Beschikking" bevestigt wat de honderdjarige geschiedenis van dit familiebedrijf laat zien: continuïteit, degelijkheid en kwaliteit.
De gebroeders Jan en Gerard van Swaay starten in 1891 in 's-Hertogenbosch het bedrijf Van Swaay & Co. Specialiteit is "het bereiden van hout tegen bederf". Hoewel de term 'duurzaamheid' pas ruim honderd jaar later populair werd, was dit begrip vanaf het begin onlosmakelijk verbonden aan het bedrijf.
Van Swaay specialiseerde zich in verduurzaming van hout of 'bereiden van hout tegen bederf' zoals het in de oprichtingsakte beeldend staat beschreven.
1979: Na het overlijden van Jan van Swaay in 1929, neemt zijn echtgenote, Rosalie van Swaay-Schutjes het roer over. Zoon Jan is vervolgens van 1941 tot 1971 directeur. Zijn zonen Jan en Bob zetten het bedrijf daarna voort en besluiten in 1976 dat een verhuizing naar Schijndel voor verdere professionalisering van het bedrijf kan zorgen.
Daar bouwt Van Swaay een nieuw hoofdkantoor en een verduurzamingsinstallatie. Bij de uitbouw van het bedrijf spelen medewerkers een belangrijke rol. Ook zij zijn soms met drie of zelfs vier generaties aan Van Swaay verbonden. In 1960 opent de tweede vestiging van Van Swaay in Harlingen.
Met de komst van Tessa van Swaay (2002), Sanne van Swaay (2010) en Jan van Swaay (2014) heeft de vierde generatie haar intrede gedaan.
Van Swaay is en blijft een familiebedrijf waar de liefde voor duurzaam hout en een hoge mate van bouw- en civieltechnische kennis samenkomen.
Inmiddels bestaat Van Swaay ruim 130 jaar. "We hebben hart voor duurzaam hout", vertelt Tessa van Swaay, "maar onze diepste drijfveer is de wereld mooier door te geven aan de volgende generaties. In het vertalen van die missie en visie naar de dagelijkse praktijk gaan we heel ver."
Vanaf de prilste jaren zoekt Van Swaay naar oplossingen om de levensduur van snelgroeiend hout te verlengen. Daarbij speelde en speelt de zoektocht naar natuurlijke en ecologievriendelijke methoden een grote rol.
Dat Van Swaay hier succesvol in is wordt ook onderstreept door de toekenning van het duurzaamheidcertificaat Cradle to Cradle. Van Swaay was het eerste houtbedrijf in Europa dat hiermee werd onderscheiden. Het bedrijf is ook erkent door Fair Trade.
Sinds 1993 is Van Swaay bij Koninklijke Beschikking Hofleverancier.
In Nederland mogen ongeveer 500 bedrijven dit predicaat voeren. Het zijn kleine of middelgrote ondernemingen die ten minste honderd jaar bestaan en aan specifieke criteria voldoen. Het predicaat wordt exclusief door de Koning verstrekt na uitgebreid onderzoek.
Het bedrijf moet niet alleen van onberispelijk gedrag zijn maar het moet ook een vooraanstaande positie in de eigen regio hebben opgebouwd.
Het verkrijgen van het predicaat "Hofleverancier" is dan ook een prestigieuze en zeldzame onderscheiding die Van Swaay met trots draagt.
Van Swaay richt zich anno 2023 op diverse marktsegmenten.
De levering van hout voor de waterbouw in de GWW-sector is één van de pijlers. Daarnaast biedt men een zeer breed assortiment hout voor de agrarische- en bouwwereld. Via wederverkopers door heel Nederland levert Van Swaay tuinhout.
Een vierde belangrijke tak is het in opdracht van derden verduurzamen van hout. Ook biedt Van Swaay oplossingen bij houtvraagstukken en levert zij grootschalige Duurzame Houtoplossingen.
Dochters Van Swaay nemen leiding familiebedrijf over SCHIJNDEL
Op vrijdag 1 juli 2011 heeft ir. Jan van Swaay de leiding van het 120 jaar bestaande familiebedrijf Van Swaay Duurzaam Hout overgedragen. Vanaf deze datum wordt de directie gevormd door zijn dochters Tessa en Sanne van Swaay. Zij zijn de vierde generatie Van Swaay's die de in 1891 opgerichte onderneming besturen. Beide nieuwe directieleden zijn al vanaf hun jonge jaren betrokken bij het reilen en zeilen van de onderneming en er bovendien al geruime tijd werkzaam. Tijdens een jubileumbijeenkomst met klanten en relaties gaf Jan van Swaay symbolisch en letterlijk het stokje over op zijn dochters. Hij was op deze dag op de kop af 40 jaar aan het bedrijf verbonden.
Van: het Ecologisch Kennis Centrum BV in Ballingschap vanuit België
Aan:
Datum: 21 september 2011 Kenmerk: SW/210911/VZ
Betreft:
Geachte nieuwe directie Tessa en Sanne van Swaay en koningin Beatrix,
In 1993 heeft Koningin Beatrix buiten de regering en de leden van de Eerste en Tweede Kamer om bij koninklijke beschikking nummer: 30909 aan uw familiebedrijf Van Swaaij Hout B.V. te Schijndel en Harlingen de titel 'Hofleverancier' uitgereikt. Vanaf die tijd vormen de directie van Swaay Hout B.V. samen met Koningin Beatrix onlosmakelijk een geheel.
Wij willen u als onlosmakelijk aan elkaar verbonden team (Tessa en Sanne van Swaay samen met Koningin Beatrix ) dan ook het volgende kenbaar maken:
Ik, Koningin Beatrix, heb in 1993 buiten de regering en de leden van de Eerste en Tweede Kamer om bij beschikking nummer: 30909 aan het familiebedrijf Van Swaaij Hout B.V. te Schijndel en Harlingen de titel 'Hofleverancier' uitgereikt.
Dit als waardering voor het vanaf 1891 massaal vergiftigen van Nederland en vanuit Nederland van grote delen van de wereld met miljoenen/miljarden kilogrammen uiterst giftige kankerverwekkende stoffen verwerkt in wolmanzouten en creosoten, zijnde gevaarlijke afvalstoffen van multinationale bedrijven met het predicaat Koninklijk (Shell/Billiton).
Als (groot) aandeelhouder van de multinationale bedrijven met het predicaat Koninklijk heeft het Koninklijk Huis met de hulp het familiebedrijf Van Swaaij Hout B.V. te Schijndel en Harlingen vanaf 1891 tot op heden vele miljarden euro's verdiend. Dit is te weinig. Dat moet veel meer worden.
Ik, Koningin Beatrix, ben niet eerder tevreden dan dat het Nederlandse Koninklijk Huis zoveel geld heeft dat het daarmee de macht over de gehele wereld kan overnemen en daarmee de Nieuwe Wereldorde kan bepalen. Ik persoonlijk bepaal welke personen in die Nieuwe Wereldorde mogen blijven leven en niemand anders, laat daarover geen enkel misverstand bestaan.
Om deze Nieuwe Wereldorde in 2012 gerealiseerd te krijgen heb ik, Koningin Beatrix, in 1993 buiten de regering en de leden van de Eerste en Tweede Kamer om bij koninklijke beschikking nummer: 30909 aan het familiebedrijf Van Swaaij Hout B.V. te Schijndel en Harlingen de titel 'Hofleverancier' uitgereikt met de voorkennis en wetenschap dat dit houtimpregneerbedrijf met de volgende houtimpregneerbedrijven en leveranciers van houtimpregneermiddelen (bestrijdingsmiddelen) is verenigd in de Vereniging van Houtimpregneerbedrijven in Nederland (VHN):
1. Van Swaay Hout B.V. Vlagheide 2, Postbus 1, 5480 AA Schijndel, tel: 0413-312727, fax: 0413-367870, Email: info@vanswaay.nl, Website: www.vanswaay.nl 2. Van Swaay Hout B.V. Industrieweg 10, Postbus 158, 8860 AD Harlingen, tel: 0517-413000, fax: 0517-417164, Email: info@vanswaay.nl, Website: www.vanswaay.nl;
2. Van Swaay Hout B.V. Industrieweg 10, Postbus 158, 8860 AD Harlingen, tel: 0517-413000, fax: 0517-417164, Email: info@vanswaay.nl, Website: www.vanswaay.nl;
3. Van Aarle Houtbedrijf B.V. (voorheen: Gebr. van Aarle B.V.), Ollandseweg 159, postbus 94, 5490 AB Sint-Oedenrode, tel: 0413-472461, fax: 0413-478071, Email: info@vanaarlehoutbedrijf.nl, website: www.vanaarlehoutbedrijf.nl;
4. Brevé Houtbewerking B.V. Hindelaan 9-11, 3734 CJ Den Dolder, tel: 030-2293537, fax: 030- 2287516, Email: breve@kpn-officedsl.nl, website: https://tupalo.com/nl/rd/114lnu;
5. Foreco Dalfsen B.V. Dalmsholterweg 5, postbus 73, 7720 AB Dalfsen, tel: 0529-431548, fax: 0529-432198, Email: info@foreco.nl, website: www.foreco.nl;
6. Houtconstructie – Ede B.V. Darwinstraat 17, 6718 XR Eden, tel: 0318-651777, fax: 0318- 694829, Email: hazeleger@hcede.nl, website: www.houtconstructie-edebv.nl;
7. Leegwater Houtbereiding B.V. Verlaat 8, 1704 JN Heerhugowaard, tel: 0226-421286, fax: 0226-422628, Email: info@leegwater.nl, website: www.leegwater.nl;
8. Houthandel L. ten Oever B.V. Dwingelderdijk 26, 7991 RK Dwingeloo, tel: 0521-591798, fax: 0521-592000, Email: houthandel.tenoever@hetnet.nl;
9. Outdoor Life Group Bergenco B.V. – Hillhout, Schokkerweg 1, Postbus 93, 8000 AB Zwolle, tel: 038-4215369, fax: 038-4213895, Email: info@hillhout.com, website: www.hillhout.com;
10. Outdoor Life Group Gouderak B.V., Middelblok 132, Postbus 5, 2830 AA Gouderak, tel: 0182-377377, fax: 0182-373820, Email: info@gouderak.nl, website: www.gouderak.nl;
11. Outdoor Life Group Gouderak B.V., Lage Akkerweg 13, 5711 DD Someren, tel: 0493- 441515, fax: 0182-0493-441510, Email: info@gouderak.nl, website: www.gouderak.nl
12. Postmus-Nuis B.V., Zuiderhoeksweg 1a, 9464 TC Nuis, Postbus 6, tel: 0594-641398, fax: 0594-641620, Email: info@postmus-nuis.nl, website: www.postmus-nuis.nl;
13. Houtbereiding G. Rozendaal B.V., Haatlanderdijk 55, Postbus 477, 8260 AL Kampen, tel: 038-3313194, fax: 038-3323957, Email: rozhout@bart.nl, website: www.rozendaalhout.nl;
14. Van der Sijde Houtbereiding-Houthandel B.V., Ant. Van Leeuwenhoekstraat 1, Postbus 5705, 3290 AA Strijen, tel: 078-6748800, fax: 078-6748801, Email: info@vandersijdehout.nl, website: www.vandersijdehout.nl;
15. P. Waterschoot Houthandel Houtverduurzamen B.V., Dorpsstraat 36, 5529 AW Casteren, tel: 0497-682311, fax: 0497-681259, Email: peterwaterschoot@hetnet.nl;
16. Arch Timber Protection B.V. (voorheen: Hickson Garantor Nederland B.V.), Saltshof 1004, 6604 EA Wijchen, tel: 024-3772430, fax: 024-3781043, Email: houtinfo@archchemicals.com, website: www.archtp.com;
17. Flexchemie B.V. , Westmolendijk 27, Postbus 191, 980 AD Ridderkerk, tel: 0180-426388, fax: 0180-428211, Email: flexchemie@wxs.nl,
18. Koppers Netherlands B.V., Molenlaan 30, Postbus 9, 1420 AA Uithoorn, tel: 0297-545533, fax: 0297-545277, Email: m.lutz@koppers.eu, website: www.koppers.com;
19. RÜTGERS Basic Aromatics GmbH, Kekuléstraße 30, D-44579 Castrop-Rauxel Duitsland, tel: +49 2305 7050, fax: +49 2305 705521, Email: winfried.boenigk@ruetgers-group.com, website: www.ruetgers-group.com;
Ik, Koningin Beatrix, vind het van groot belang voor de realisatie van de Nieuwe Wereldorde in 2012 dat 'Hofleverancier' Van Swaay Hout B.V. te Schijndel en Harlingen is verenigd met bovengenoemd 19-tal bedrijven, waarmee de Vereniging van Houtimpregneerbedrijven in Nederland (VHN) onder voorzitterschap van Cees Boon bovengenoemde 19-tal bedrijven, waaronder Van Aarle Houtbedrijf B.V., Ollandseweg 159, postbus 94, 5490 AB Sint-Oedenrode (mijn buurman), vanaf 1993 feitelijk ook 'Hofleverancier' hebben gemaakt.
Voor de feitelijke en wettelijke onderbouw lees bijgevoegde troonrede die koningin Beatrix ons inziens had willen uitspreken maar onder dictatoriale druk van de CDA dat niet mocht (zie link met deeplinks)
__________________________________________
20/09/11 Troonrede die koningin Beatrix op Prinsjesdag zou moeten uitspreken in naam van de Nederlandse regering (https://www.mstsnl.net/ekc/pdf/20-september-2011-subjectieve-troonrede-van-de-koningin.pdf)
Op de derde dinsdag in september, Prinsjesdag, spreekt de Koningin de Troonrede uit. In de Troonrede zet het kabinet de belangrijkste beleidsvoornemens voor het komende begrotingsjaar uiteen.
De Koningin spreekt de Troonrede uit in naam van de regering. De leden van de Eerste en Tweede Kamer komen op Prinsjesdag samen in een Verenigde Vergadering in de Ridderzaal. Ook de leden van het kabinet zijn hierbij aanwezig. Op dezelfde dag biedt de minister van Financiën de Miljoenennota en de Rijksbegroting aan de Tweede Kamer aan.
Het op deze wijze gebruiken van het predicaat Hofleverancier om in vereniging met bovengenoemde 19 bedrijven een grote criminele organisatie te vormen om gezamelijk vanuit die vereniging (VHN) onder voorzitterschap van Cees Boon de wereldpopulatie met miljarden mensen te reduceren betreft het zwaarste misdrijf dat de wereldgeschiedenis ooit heeft gekend.
__________________________________________
Daar dit verzoekschrift aan het onlosmakelijk aan elkaar verbonden team (Tessa en Sanne van Swaay samen met Koningin Beatrix) veel materie bevat waarop wel 100 studenten aan het Willem Pompe Instituut voor Strafrechtwetenschappen, Universiteit Utrecht, kunnen afstuderen hebben wij hiervan een kopie verstuurd aan alle crimininologen en docenten die verbonden zijn aan dat Willem Pompe Instituut.
Burgemeester en wethouders en de gemeenteraad van Schijndel, het Hof van Justitie van de Europese Unie, de Belgische Federale regering, de Vlaamse regering, de Belgische provincie Limburg, de gemeente Hasselt, de federaal procureur des Konings van België en de aartsbisschop van België hebben recht om te weten dat A.M.L. (Ad) van Rooij om de hierboven beschreven reden vanaf 22 april 2010 naar België heeft moeten vluchten en daar politiek asiel heeft moeten aanvragen om door toedoen van de door koningin Beatrix benoemde burgemeester Peter Maas (CDA) van SintOedenrode "in naam van Koningin Beatrix" in navolging van Pim Fortuyn niet te worden gedood (https://www.ineveen.nl/iv16.htm). Aan hen is hiervan dan ook een kopie verstuurd.
Wij sommeren aan het onlosmakelijk aan elkaar verbonden team (zijnde Tessa en Sanne van Swaay samen met Koningin Beatrix) dan ook om ervoor te zorgen dat Van Swaaij Hout B.V. te Schijndel en Harlingen vóór uiterlijk 23 september 2011 het lidmaatschap bij de Vereniging van Houtimpregneerbedrijven in Nederland (VHN) heeft opgezegd en vóór uiterlijk 23 september 2011 aan ondergetekende dat schriftelijk heeft bevestigd.
Blijft
vóór uiterlijk 23 september 2011 de schriftelijke bevestiging uit dan
zal hiervan onverwijld strafaangifte worden gedaan bij de Federaal
Procureur des Konings Johan Delmulle
(PS: is vele malen gedaan maar doet niets). Ter onderbouwing van die
strafaangifte zal een kopie van dit verzoekschrift, met bijbehorende
links en deeplinks, worden overlegd.
In afwachting van uw beslissing vóór uiterlijk 23 september 2011 verblijven wij;
Hoogachtend,
Ecologisch Kennis Centrum BV, Voor deze Ing. A.M.L. (Ad) van Rooij Europees erkend safety manager.
Naar aanleiding van het hierboven op 21 september 2011 om 10:25 uur info@vanswaay.nl, voorlichting@raadvanstate.nl verkregen Verzoekschrift om als Hofleverancier vóór uiterlijk 23 september 2011 het lidmaatschap bij de Vereniging van Houtimpregneerbedrijven in Nederland (VHN) op te zeggen, hebben koningin BEATRIX van het HUIS ORANJE-NASSAU samen met haar HOFLEVERANCIER Van Swaaij Hout B.V. met behulp van hun D66 officier van Justitie Maarten Groothuizen (die gelijktijdig raadslid van de D66 in Nijmegen was en daarna D66 Tweede Kamerlid was) de volgende DUIVELSE AKTIE ingezet tegen de familie van A.M.L. (Ad) van Rooij, met als opdracht de gehele familie uit te moorden en van de aardbodem laten verdwijnen.
Dit omdat deze door de DUIVEL bezeten mensen anders niet kunnen doorgaan met het UITROEIEN VAN DE GEHELE MENSHEID OP AARDE wat zij allen onder invloed van de DUIVEL uit de Sint-Janskathedraal te 's-Hertogenbosch met behulp van de bisschoppen van het bisdom 's-Hertogenbosch TER VERHEERLIJKING VAN HUN AFGOD tot doel hebben gesteld.
Hoe
intens de DUIVELSE KRACHTEN vanuit het HUIS ORANJE- NASSAU vanuit de
800 jaar lang opvolgende bisschoppen vanuit de Sint-Janskathedraal te
's-Hertogenbosch, met de hulp van hun Hofleverancier het familiebedrijf
Van Swaaij met behulp van hun D66 officier van Justitie Maarten
Groothuizen gaan, kunt U hieronder in de paarse links en deeplinks lezen, in de foto's bekijken en in video's en Tv-uitzendingen bekijken en beluisteren.
(website Koninklijke Vereniging Van Nederlandse Houtimpregneerbedrijven https://www.vvnh.nl/)
Hierboven staat te lezen dat Ridder J.H.G. (Jan) van Swaay in de Orde van Oranje Nassau (Internationaal) veel goed betalende nevenbanen heeft.
J.H.G. (Jan) van Swaay in de Orde van Oranje Nassau was vanaf 1989 tot 1991 President van de European Institude Woodpreservation
Dit is het European Wood Preservation Institute (WEI-IEO), de branchevereniging voor de houtverduurzamingsindustrie in Europa.
Het European Wood Preservation Institute (WEI-IEO), opgericht in 1951 en gevestigd in Brussel, is de leidende handelsvereniging voor de Europese behandelde houtindustrie.
Ons lidmaatschap, open voor bedrijven die zich aansluiten bij onze doelstellingen en voldoen aan de opgegeven criteria, omvat meer dan 140 aangesloten bedrijven in heel Europa.
Wij bieden een centraal platform voor industriële vooruitgang, en leveren technische, commerciële en juridische begeleiding. Wij zijn toegewijd aan het verbeteren van houtconserveringswetenschap en -technologie, het handhaven van strenge kwaliteits- en veiligheidsnormen en het pleiten voor praktische regelgeving die onze industrie in stand houdt.
Ons werk omvat lobbyen voor eerlijke en effectieve wetgeving, het vaststellen van kwaliteitsnormen voor houtconserveringsmiddelen en behandeld hout, en het uitvoeren van onderzoek en ontwikkeling om superieure houtbehandelingsmethoden te ontdekken.
Als een belangrijk adviesorgaan binnen de Europese houtconserveringssector produceren we technische documenten en nieuwsbrieven, zodat onze leden op de hoogte blijven van de ontwikkelingen in de sector.
Het European Wood Preservation Institute (WEI-IEO) zet zich in voor het bevorderen van een robuuste, duurzame en innovatieve houtconserveringsindustrie. Wij nodigen bedrijven en organisaties die onze ethos delen uit om zich bij ons aan te sluiten, verenigd in ons doel om hout op verantwoorde wijze te gebruiken als bouwmateriaal, en zo bij te dragen aan een betere toekomst.
Van Aarle Houtbedrijf B.V. (voorheen: Gebr. van Aarle B.V.), Ollandseweg 159, postbus 94, 5490 AB Sint-Oedenrode, tel: 0413-472461, fax: 0413-478071, Email: info@vanaarlehoutbedrijf.nl, website: www.vanaarlehoutbedrijf.nl is lid van European Wood Preservation Institute (WEI-IEO) zie ledenlijst hieronder.
22 augustus 2024
Agenda voor de 72e jaarlijkse vergadering van WEI-IEO
2 augustus 2024
Openbare
documenten en links De inhoud op deze pagina wordt voortdurend
bijgewerkt voor en na het congres, met programma, informatie en
documenten en presentaties. Blijf op de hoogte! Programma voor het WEI-IEO Jaarlijks Congres in Gent
Uitnodiging en registratie voor WEI-IEO Gent 2024 Afgevaardigden (nog
niet gepubliceerd) Agenda WEI Jaarlijks Congres in Gent Volledige
documentatie voor afgevaardigden. (bronnen https://wei-ieo.org/our-work/meetings-and-seminars en https://wei-ieo.org/wp-content/uploads/2024/05/Programme-WEI-Ghent.pdf)
Voor meer informatie daarover lees het volgende artikel op De Nieuwe Media, lees daarin ook alle paarse links en deeplinks en bekijk - beluister ook alle daar geplaatste video's en Tv-uitzendingen, als ook de aanvullende tekst met foto's, links en deeplinks video's en Tv-uitzendingen daaronder.
DOCUMENTATIE OORZAAK WERELDWIJDE CORRUPTIE EN VERGIFTIGING
Gewaarmerkte Uittreksels van de Kamer van Koophandel en het Kadaster maken op het hoogfeest van 1 Januari 2025 binnen de Rooms-Katholieke Kerk, dat Maria waarachtig de moeder van God is waaruit Jezus werd geboren, voor altijd een einde aan de vanaf 52 v. Chr. vanuit de stad Genève in Zwitserland (Romeinse Republiek) 2077 jaar lang Wereldwijd gepleegde moorden, stelen van eigendommen, corruptie en algehele vergiftiging van alles wat leeft op aarde.
Op deze pagina vindt U alle feiten en bewijzen die U nodig heeft voor Uw eigen onderzoek.
Er gaat in Nederland en de rest van onze wereld een andere wind waaien vanaf 1 Januari 2025 met een Blanco Lijst, tot in de Eeuwigheid.
Het antwoord is: 'JA'
WIETEKE VAN DORT OPENBAART VIA MIEP BOS IN "SIDHADORP" IN LELYSTAD DAT SINT-OEDENRODE HET DRINKWATER IN HET MARKERMEER ZEER ERNSTIG HEEFT VERGIFTIGD MET HET VOLLEDIG IN WATER OPLOSBAAR ARSEENZUUR EN CHROOMTRIOXIDE (CHROOM VI
Voor meer informatie daarover lees het volgende artikel op De Nieuwe Media, lees daarin ook alle paarse links en deeplinks en bekijk - beluister ook alle daar geplaatste video's en Tv-uitzendingen, als ook de aanvullende tekst met foto's, links en deeplinks video's en Tv-uitzendingen daaronder.
Franciscus Sonnius werd in 1506 als Frans van der Velde geboren in het gehucht de Heuvel te Son. Later zou hij zich naar zijn geboorteplaats 'Sonnius' noemen. Als volwassene was hij opvallend klein van gestalte. Zijn invloed op het kerkelijk leven van zijn tijd was echter groot. Bisschop Sonnius is overleden in 1576 te Antwerpen.
Van boerenzoon tot ijverige student
Frans van der Velde stamde zeer waarschijnlijk uit een familie die al in de veertiende en vijftiende eeuw in Son en Sint-Oedenrode voorkwam. (bron https://www.brabantserfgoed.nl/personen/s/sonnius-franciscus)
Onder hen waren vele geestelijken die de verlatiniseerde familienaam 'de Campo' voerden. Zijn vader was Gillis van der Velde, een niet onbemiddelde boer. Sonnius had een broer die ook in Leuven gestudeerd had en mogelijk de latere scholaster van het kapittel in Sint-Oedenrode is geweest.
Een andere broer, die in Antwerpen heeft gewoond, was kanonnier-bombardier in dienst van de koning van Spanje en is in 1557 gesneuveld in het Italiaanse Gaeta. Bovendien had hij een zuster, Aleydis, die getrouwd was met een welgestelde boer uit Sint-Michielsgestel, Rut Claessen van Griensven.
Voor het volgen van voortgezet onderwijs bezocht Sonnius eerst 's-Hertogenbosch. Hij verbleef daar in het Sint-Gregoriushuis voor studerende jongeren, dat onder leiding stond van de Broeders van het Gemeene leven.
Aansluitend studeerde hij in Leuven eerst een jaar medicijnen en daarna theologie. Daartoe liet hij zich inschrijven in het Pauscollege (een studentenresidentie van de Katholieke Universiteit Leuven aan het Hogeschoolplein te Leuven), genoemd naar de stichter Adrianus Florisz., beter bekend als de Nederlandse paus Adrianus VI, die in die tijd op 14 september 1523 is vergiftigd.
Op 12 juni 1536 behaalde Sonnius het licentiaat en op 23 september 1539 promoveerde hij tot doctor in de theologie. Zijn priesterwijding vond plaats in 1530 of 1531. Sonnius werkte vervolgens in de parochie van Meerbeek bij Brussel en vanaf 1535 in de Leuvense Sint-Jacobsparochie.
Ondertussen bleef hij zich bezighouden met wetenschappelijke theologiebeoefening.
In 1545 werd hij hoogleraar in de theologie en kanunnik in de Leuvense Sint-Pieterskerk. Dit laatste was een gebruikelijke manier om een hoogleraar van een inkomen te voorzien. Overigens had Sonnius al in oktober 1543 een kanunnikaat van het Domkapittel te Utrecht in het Sticht Utrecht verworven.
Door bezwaren van de zittende kanunniken zou het echter tot 1545 duren voordat hij officieel in het kapittel werd opgenomen.
In 1545 werd Sonnius door keizer Karel V tot inquisiteur benoemd, aanvankelijk in Gelre en daarna in Friesland, Groningen en de Ommelanden en in Overijssel.
Het werk lag hem echter niet: hij voelde zich veel meer een theoloog dan een ketterjager. Op eigen herhaald verzoek werd hij in 1557 van deze taak ontheven.
Lange tijd is het beeld van Sonnius als inquisiteur heel negatief gekleurd geweest. Vanaf omstreeks 1950 komt in de geschiedschrijving een ander beeld naar voren. Sonnius wordt daarin beschreven als een zeer gematigd man die voor berouwvolle ketters vrijspraak of strafverlichting trachtte te krijgen. Hij wilde vooral overtuigen, niet veroordelen. Naar zijn mening was de inquisitie een vorm van symptoombestrijding, die de werkelijke oorzaken ongemoeid liet.
Als theologisch adviseur maakte hij de eerste en de tweede zitting mee van het Concilie van Trente, respectievelijk in de jaren 1545-1547 en 1551-1552. In 1557 was hij in dezelfde hoedanigheid aanwezig bij het Godsdienstgesprek met de Lutheranen te Worms over de verhouding tussen de Heilige Schrift en de Traditie.
In 1561 vaardigde de paus de besluiten uit die zouden leiden tot een nieuwe indeling van de bisdommen in de Nederlanden.
Hiermee kwam een einde aan het bestaan van zeer grote bisdommen, zoals het bisdom Luik dat zich uitstrekte van de Ardennen tot op de Zuid-Hollandse eilanden.
Een dergelijke omvang was uiteraard een belemmering voor een goed toezicht op de zielzorg in de woelige jaren van de Reformatie. Het plan voor de nieuwe bisdommenindeling was opgezet door Sonnius. Hij was ook door koning Filips II naar Rome gestuurd om de nieuwe indeling hoogstpersoonlijk bij de paus te bepleiten. Dit is hem tijdens een verblijf van vijftien maanden gelukt.
De nieuwe indeling riep in de Nederlanden van alle kanten verzet op. Sommigen vreesden dat met de nieuwe bisdommen ook de zoveel strengere Spaanse inquisitie zou worden ingevoerd. Lakse geestelijken waren beducht voor een nauwlettender toezicht op hun levenswandel. De abdijen en kloosters, die waren aangewezen als inkomstenbron voor de nieuwe bisdommen, verwachtten grote financiële schade en verlies van hun autonomie.
Adellijken zagen nieuwe carrièremogelijkheden voor zichzelf en hun zonen verloren gaan: volgens de nieuwe bepalingen moesten bisschoppen en kanunniken immers een academische graad hebben. Maar onder de hoge adel was de verontwaardiging het grootst. De nieuwe, door de koning benoemde bisschoppen zouden - als abt - namelijk zitting krijgen in een aantal Statenvergaderingen.
Dit gold met name voor die van Brabant waarin drie nieuwe bisschoppen zitting zouden nemen. Daarmee zou de prins van Oranje zijn grote invloed in die Staten kwijtraken aan koningsgezinden. De prins en zijn medestanders slaagden er evenwel in de hele oppositie achter zich te krijgen en zetten daarmee een eerste stap op de weg naar de Opstand.
Als beloning voor zijn inspanningen voor de nieuwe bisdommenindeling werd Sonnius op 10 maart 1561 de schrijver benoemd tot eerste bisschop van 's-Hertogenbosch. (PS: 10 maart is de dag waarop Ad van Rooij, de schrijver van dit artikel in 1953 is geboren).
De bisschop moet echter voorvoeld hebben dat hij het niet makkelijk zou krijgen. Zijn wapenspreuk luidde namelijk 'Sine Onere Nihil', wat betekent 'niets zonder moeite'. Inderdaad ondervond Sonnius veel weerstand tegen zijn benoeming, vooral van het kathedraal kapittel dat vreesde voor verlies van privileges.
Bovendien moest Sonnius schulden maken. De koning kwam zijn financiële verplichtingen aan hem niet na en de abdij van Tongerlo, die voor het Brabantse bisdom als financieringsbron was aangewezen, wist de nieuwe bisschop tot 1569 buiten de deur te houden. Mede als gevolg van het verzet tegen zijn benoeming werd de bisschopswijding van Sonnius geruime tijd uitgesteld.
Pas op 10 november 1562 vond deze plaats in de Sint-Goedele te Brussel. Een week later werd Sonnius als nieuwe bisschop in 's-Hertogenbosch plechtig geïnstalleerd.
Ook op godsdienstig gebied had Sonnius grote zorgen. In 1566 werd vlak buiten de muren van 's-Hertogenbosch in de openlucht de nieuwe reformatorische leer gepredikt; de Bossche magistraat trad hier niet tegen op. Daarbij kwam dat in augustus van dat jaar een groep beeldenstormers het middeleeuws interieur van de Sint-Jan vernielden.
Door de godsdienstwoelingen nam Sonnius de wijk uit zijn bisschopsstad. Na een paar maanden zwerven, vertoefde hij enige tijd in Leuven. Pas met de komst van Alva in de jaren 1567-1569 kwam er enige rust in Brabant en kon de Bossche bisschop ernst maken met zijn hervormingsarbeid.
Deze was echter nog lang niet voltooid, toen hij op 13 maart 1570 werd benoemd tot eerste bisschop van Antwerpen en abt van de Sint-Bernardsabdij van Hemiksem (provincie Antwerpen). De kosmopolitische stad aan de Schelde was al jaren een centrum van antikatholieke agitatie. Er waren herhaaldelijk bloedige botsingen tussen de burgerij en de Spaanse troepen geweest.
In 1571 brak er bovendien pest uit in de stad. En vanaf 1572 viel het platteland rond Antwerpen ten prooi aan woelingen en troepenbotsingen. Sonnius kon daardoor zijn bisdom moeilijk visiteren. In een brief uit 1575 schreef hij: 'dat wij corts commen te eijnde aan deze overdadige quellinge.'
Het was uit zorg voor het geestelijk heil van de gelovige dat Sonnius het bisdommenplan had gelanceerd.
Als bisschop heeft hij zowel in 's-Hertogenbosch als in Antwerpen de problemen van de zielzorg in zijn tijd met inzicht en doortastendheid op structurele wijze aangepakt. Hij verdeelde zijn bisdommen in dekenaten en richtte nieuwe parochies met eigen zielzorgers op. Door de weerstand van het plaatselijke kapittel was het hem niet gelukt een seminarie voor de priesteropleiding op te richten. Dat was wel het geval in Antwerpen.
Naast zijn bestuurlijke werk is Sonnius ook actief geweest in de directe zielzorg. Tijdens zijn inquisitiereizen had hij veel gepreekt, zowel voor het volk als voor de geestelijkheid. Ook als bisschop preekte hij vaak voor de gelovigen, zowel in dorpen als in zijn kathedralen. Bovendien heeft Sonnius veel gepubliceerd. Deze publicaties waren vaak van catechetisch aard en rechtstreeks voor de zielzorg bedoeld. Sonnius was een leraar bij uitstek.
Sonnius was klein van gestalte maar robuust van bouw. Hij had een krachtige stem, was zeer welsprekend en een uitmuntend redenaar. Uit de hiervoor beschreven activiteiten blijkt dat hij een hardwerkend man was. Intellectueel stak hij boven de middelmaat uit. Hij had veel tact, overredingskracht en doorzettingsvermogen.
Zelfspot was hem niet vreemd, evenals persoonlijke bescheidenheid. In een brief aan Filips II schreef de toenmalige paus over hem: 'Hadden wij maar een overvloed van dergelijke mannen.' Franciscus Sonnius overleed op 29 juni 1576 te Antwerpen. Zijn praalgraf werd opgericht in de Antwerpse kathedraal. Het was zijn eigen wens dat daarop zijn Brabantse afkomst nadrukkelijk vermeld werd.
Met het ancien régime (Frans voor oud stelsel of oud systeem) verstaat men de politieke en maatschappelijke organisatie onder Huis Lalaing van het Franse koninkrijk vanaf de late middeleeuwen tot aan de Franse Revolutie van 1789. Typische kenmerken daarvoor waren de absolute monarchie, het bestaan van talrijke privileges, een standenmaatschappij, een bevoorrechte staatskerk en een territoriale indeling met grote verschillen in bestuur en recht.
Als gevolg daarvan is het "ancien régime" nooit beëindigd en vanaf 1450 tot op heden 6 januari 2025 gewoon blijven doorgaan. De grote veroorzaker is de nooit gewijde maar benoemde DUIVELSE uit Son en Sint-Oedenrode afkomstige boerenzoon Franciscus van de Velde, die onder de naam Franciscus Sonnius als eerste bisschop van 's-Hertogenbosch
(1561-1570) en eerste bisschop van Antwerpen (1570-1576) is benoemd
omdat hij de tachtigjarige oorlog met de Spanjaarden heeft veroorzaakt
en verantwoordelijk is voor het vergiftigen van de Nederlandse paus
Adrianus VI.
Het zijn namelijk de hierboven beschreven vanuit militaire orden (Judas-) verraderlijke adellijke Orangisten (waaronder de "Vrienden van de PVV" en Patriotten voor Europa) geweest die, -- omwille van eigenverrijking met behulp van het uitmoorden en vergiftigen van de gehele wereldbevolking --, aan mr. Pieter Clifford (1712-1788), secretaris, schepen, bewindhebber WIC (1761-1773), VOC, burgemeester van Amsterdam in 1773, 1776, 1780, 1784, 1786, 1787 (met admiraliteit), die vanaf 1738 was getrouwd met Johanna Elisabeth Trip (1719-1750) in Den Haag, samen met Hendrick Bicker, Jan Pieter Theodoor Huydecoper (voormalig directeur-generaal van de West-Indische Compagnie (WIC) over de Noord- en Zuidkusten van Afrika, die transporteren van de slaven vanuit Afrika naar Amerika moest regelen), Jan Boreel, Willem Janszoon van Loon (koopman en bewindhebber van de VOC in Rotterdam) en Theodore Tronchin (was een arts uit de Republiek Genève) met de hierboven beschreven voorkennis in 1778 de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" als "Privé Bezit" hebben opgekocht.
Hiervoor zijn na ((-- mr. Pieter Clifford (1712-1788), secretaris, schepen, bewindhebber WIC (1761-1773), VOC, burgemeester van Amsterdam in 1773, 1776, 1780, 1784, 1786, 1787 (met admiraliteit), die vanaf 1738 was getrouwd met Johanna Elisabeth Trip (1719-1750) in Den Haag --)) alle opvolgende burgemeesters van Amsterdam vanaf 1779 tot op heden 19 december 2024 – als ook alle Wethouders en alle Raadsleden van Amsterdam vanaf 1779 tot op heden 19 december 2024 – als natuurlijk persoon voor verantwoordelijk en aansprakelijk, omdat zij allen dit maar liefst 246 jaar lang hebben laten voorduren door daarover te blijven zwijgen terwijl het bij hen allen bekend is.
Het zijn de VOC en WIC die met de hulp van het Stadsbestuur van Amsterdam onder huidig burgmeester Femke Halsema (PvdA / GroenLinks) en huidig burgemeester Bart de Wever (N-VA) van Antwerpen als erfopvolger van hun voorgangers die in 1778 de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" als "Privé Bezit" hebben opgekocht.
In de volgende paarse link vindt U de lijst van landen die er in 1778 waren:
Daarin kunt U lezen dat in 1778 het volgende land als onafhankelijk land staat vermeld:
Dit betekent dat Nederland daarin staat vermeld als "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" (Verenigde Provincien / Zeven Verenigde Nederlanden)
Over de onafhankelijke "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" (Verenigde Provincien / Zeven Verenigde Nederlanden) lees de volgende paarse link op Wikipedia:
In 1814 grensde de republiek Genève echter niet aan de Zwitserse Confederatie, wat zou betekenen dat het kanton een Zwitserse enclave zou worden.
Teneinde Genève om te vormen tot een Zwitsers kanton bleek het daarom noodzakelijk om het kanton territoriaal te verbinden met de Confederatie.
Vervolgens zou het Tweede Verdrag van Parijs van 1815 de Franse gemeentes Versoix, Collex-Bossy, Pregny-Chambésy, Vernier, Meyrin en Le Grand-Saconnex toewijzen aan het kanton Genève.
In 1816 kwam daar ten gevolge van het Verdrag van Turijn tussen Zwitserland en het koninkrijk Sardinië kwam daar nog Carouge bij, alsook een veertigtal gehuchten en dorpen die grensden aan de Sardijnse oever van het Meer van Genève. De verworven gebieden waren voornamelijk katholiek en landelijk. Door de toevoeging van deze zogenaamde communes réunies aan het kanton nam bevolking van Genève met 16.000 zielen toe maar bleef het kanton niettemin moeilijk verdedigbaar en kende het geen groot hinterland. Daarom werd er rond het kanton een vrijhandelszone ingesteld en viel Noord-Savoye eveneens onder de neutraliteit van Zwitserland. Deze wankele oplossing was het resultaat van moeizame diplomatieke onderhandelingen en compromissen.
De vreemde afbakening van de Geneefse grenzen kwam bovendien voort uit de eis van invloedrijke protestanten uit Genève die, uit angst voor een toenemende katholieke invloed, slechts een minimale toename van het Geneefse grondgebied toestonden. Hun houding was een teken van de dubbelzinnigheid die met de integratie van Genève in de Zwitserse Confederatie gepaard ging: om haar eigenheid te bewaren, moest de stad Zwitsers worden, maar om Zwitsers te worden, moest de stad afzien van haar exclusief protestants karakter. De houding van de Geneefse autoriteiten en bevolking bleef in dit opzicht gedurende de hele Restauratie ambivalent.
De aankoop van betreffende enclave de republiek Genève door de VOC en WIC als "Privé Bezit" dateert van 1778, terwijl het Tweede Verdrag van Parijs van 1815 (17 jaar later) dateert. Daarmee heeft betreffend Tweede Verdrag van Parijs geen enkele rechtskracht en hebben alle Verdragen van na 52 v.Chr. geen enkele rechtskracht, wat hierboven historisch en wettelijk is onderbouwd.
We leven door toedoen van deze monsterlijke Oranje-Nassau gezinde Adellijke familie al maar liefst 2077 jaar in oorlog zonder ook maar enig recht, wat is veroorzaakt door de nooit gewijde maar benoemde DUIVELSE uit Son en Sint-Oedenrode afkomstige boerenzoon Franciscus van de Velde, die onder de naam Franciscus Sonnius als eerste bisschop van 's-Hertogenbosch (1561-1570) en eerste bisschop van Antwerpen (1570-1576) is benoemd omdat hij de tachtigjarige oorlog met de Spanjaarden heeft veroorzaakt en verantwoordelijk is voor het vergiftigen van de Nederlandse paus Adrianus VI
De gevolgen van deze op 31 december 1600 bij Koninklijk Besluit door koningin Elizabeth I van Engeland en Ierland opgerichte Britse Oost-Indische Compagnie zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Londen (in Engeland) vanuit Engeland, Schotland en Ierland vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 31 december 1600 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Britse Oost-Indische Compagnie GEVESTIGD IN LONDEN: -- als gevolg van het door Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford in 1778 in het geheim ondertekende "onofficieel Amerikaans verdrag" dat in 1778 door Stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en zijn in Middelburg wonende uit België afkomstige prinsgezinde Raadspensionaris Laurens Pieter van de Spiegel in naam van de "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" vanuit deze twee gewesten Zeeland en Holland (waarvan hij Raadspensionaris was, zonder toestemming van de raadspensionarissen van de gewesten Friesland, Stad en Ommelanden, Overijssel, Gelre, Utrecht en Drenthe) ten tijde van de Betaafse Republiek (waarin hij niet was vertegenwoordigd) bij Koninklijk ORANJE-NASSAU besluit heeft goedgekeurd en ondertekend en daarmee als rechtsgeldig heeft bekrachtigd, zonder daartoe bevoegd te zijn – is de kleine Nederlandsekolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland: vanuit de al vanaf 1795 niet meer bestaande "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" onder die naam als "Privé Bezit" opgekocht door de VOC en WIC.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 31 december 1600 moet voldoen aan de Statuten van het bij Koninklijk Besluit door koningin Elizabeth I van Engeland en Ierland opgerichte Britse Oost-Indische Compagnie, dat haar opvolger Koning Charles III van het Verenigd Koninkrijk (Engeland, Schotland en Ierland) en Koning Charles III van de 56 Gemenebest landen ( Antigua en Barbuda; Australië; Bahama's; Bangladesh; Barbados; Belize; Botswana; Brunei; Canada; Cyprus; Dominica; Fiji; Gabon; Gambia; Ghana; Grenada; Guyana; India; Jamaica; Kameroen; Kenia; Kiribati; Lesotho; Malawi; Malediven; Maleisië; Malta; Mauritius; Mozambique; Namibië; Nauru; Nieuw-Zeeland; Nigeria; Oeganda; Pakistan; Papoea-Nieuw-Guinea; Rwanda; Saint Kitts en Nevis; Saint Lucia; Saint Vincent en de Grenadines; Samoa; Seychellen; Sierra Leone; Singapore; Salomonseilanden; Sri Lanka; Swaziland; Tanzania; Togo; Tonga; Trinidad en Tobago; Tuvalu; Vanuatu; Verenigd Koninkrijk; Zambia; Zuid-Afrika) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 31 december 1600 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 20 maart 1602 door Nederlands Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Den Haag (in het Niet Bestaande Nederland), vanuit de Amsterdam (de Keizersgracht), vanuit de Nederlandse Antillen (die vanaf 2010 niet meer bestaan), vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1602 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 31 december 1602 moet voldoen aan het Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), dat is ondertekend door Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt van ORANJE NASSAU, dat zijn opvolger Koning Willem-Alexander van ORANJE NASSAU (als voorzitter van de Raad van State) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 31 december 1602 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 3 juni 1621 door Nederlands Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde West Indische Compagnie (WIC) zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Den Haag (in het Niet Bestaande Nederland), vanuit de Amsterdam (de Keizersgracht), vanuit de Nederlandse Antillen (die vanaf 2010 niet meer bestaan), vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1602 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 3 juni 1621 moet voldoen aan het Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), dat is ondertekend door Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt van ORANJE NASSAU, dat zijn opvolger Koning Willem-Alexander van ORANJE NASSAU (als voorzitter van de Raad van State) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 3 juni 1621 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 19 december 1722 door het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Oostendse Compagnie zijn, dat onder de naam "Generale Keizerlijke Indische Compagnie" vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Antwerpen (in België dat op grond van het op 9 april 1839 gesloten Verdrag van Londen wel bestaat), vanuit Brussel (waar de Benelux-Unie, Europese-Unie, de NAVO en nagenoeg alle landen van de Verenigde Naties, vanwege hun ambassades in Brussel zitten gevestigd), vanuit de in Rome in Italie gevestigde DUIVELSE Rooms-Katholieke Belgische Staatskerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingenalle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1722 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 19 december 1722 moet voldoen aan dit op 19 december 1722 door het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Oostendse Compagnie, onder de naam "Generale Keizerlijke Indische Compagnie", dat het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 19 december 1722 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
Hetzelfde geldt ook voor de volgende Compagnies:
Franse Oost-Indische Compagnie
De Franse Oost-Indische Compagnie (Frans: Compagnie française des Indes Orientales) was een commerciële onderneming die werd gesticht in 1664, als tegenhanger van de Nederlandse en Britse Oost-Indische Compagnieën. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Franse_Oost-Indische_Compagnie)
Oprichting
Al vanaf 1607 was de koning van Frankrijk, Hendrik IV, met serieuze plannen bezig om tot de oprichting van een Franse Oost-Indische Compagnie te komen. Hierbij fungeerde Isaac le Maire als adviseur. Alle pogingen mislukten echter.
Geschiedenis
Tegen het jaar 1719 had de Franse Oost-Indische Compagnie zich gevestigd in India, maar ze verkeerde op de rand van bankroet. In datzelfde jaar werd ze onder John Law gecombineerd met de Senegal-Compagnie, de Madagascar-Compagnie en de Louisiana-Compagnie tot de Compagnie Perpétuelle des Indes. Ze behield haar onafhankelijkheid tot 1723 en ging ook deelnemen aan de driehoekshandel, de transatlantische slavenhandel.
Met de neergang van het Mogolrijk besloten de Fransen in te grijpen in de binnenlandse politiek van India om hun belangen te verdedigen. Hiertoe sloten ze allianties met lokale heersers in het zuiden van het Indiase schiereiland.
Vanaf 1741 voerden de Fransen onder Joseph François Dupleix een agressieve politiek tegen zowel de Indiërs als de Engelsen, totdat ze uiteindelijk in de Carnatische oorlogen werden verslagen door Robert Clive.
De Compagnie bleek niet in staat te zijn zichzelf financieel in stand te houden. Ze werd in 1769 opgeheven, slechts twintig jaar voor het begin van de Franse Revolutie.
Nasleep
Enkele kleinere Franse koloniën in het Aziatisch gebied, vooral aan de Indiase en Zuid-Chinese kust, verenigden zich in de Unie van Indochina. Later vielen deze gebieden uiteen in de huidige staten Cambodja, Laos en Vietnam.
Na die tijd bleven verschillende Indiase handelshavens, waaronder Pondicherry en Chandernagore, onder Frans bestuur totdat ze in 1954 bij de jonge staat India werden gevoegd.
Deense Oost-Indische Compagnie
De Deense Oost-Indische Compagnie (Deens: Dansk Østindisk Kompagni) werd in het jaar 1616 gesticht door een privilege van de Deense koning Christiaan IV. Het doel van de compagnie was de handel met India. De hoofdbasis lag in Trankebar. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Deense_Oost-Indische_Compagnie)
Na een korte bloeiperiode verloor ze haar belangrijke titel en werd in 1729 opgeheven. In 1732 werd ze opnieuw gesticht als de Oost-Aziatische Compagnie (Østasiatisk Kompagni), maar verloor al in 1772 haar monopolie op de handel. In hun hoogtijdagen importeerden de Deense en de Zweedse Oost-Indische Compagnie meer thee dan de Britse Oost-Indische Compagnie. 90% van het totaal werd gesmokkeld en tegen een hoge winst in Groot-Brittannië verkocht.
Gedurende de napoleontische oorlogen in 1801 en 1807 werd de Deense hoofdstad Kopenhagen door de Britse marine bestookt. Als gevolg van de laatste aanval verloor Denemarken zijn gehele oorlogsvloot en het eiland Helgoland. De Britse dominantie op de zeeën betekende het einde voor de Deense Oost-Indische Compagnie.
Pruisische Aziatische Compagnie
De Koninklijke Pruisische Aziatische Compagnie (KPAC) (1751 - 1757) was een kleine compagnie maar had in haar korte bestaan een uiterst daadkrachtige directie die snel op allerlei marktontwikkelingen inspeelde. Nog in 1751 kocht de Compagnie twee grote koopvaarders in Engeland. In Emden werden de schepen met zware kanonnen bewapend en kwam de bemanning aan boord. Onder de officieren en matrozen die aanmonsterden voor de eerste Chinavaart bevonden zich niet alleen Duitsers, maar ook Denen, Schotten en Vlamingen. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Pruisische_Aziatische_Compagnie)
Frederik II van Pruisen verleende op 13 juni 1751 een octrooi aan een groep van zes financiers: de heren Forbes d'Alfort en Dilon uit Rotterdam, Frans Emmanuel van Ertborn uit Antwerpen, Splittgerber uit Berlijn, Hofrat Schmidt uit Frankfurt en burgemeester De Pottere uit Emden. Het koninklijk privilege gaf deze groep het monopolie voor de handelsvaart tussen China en Pruisen en het recht om in naam van koning Frederik verdragen met Aziatische vorsten af te sluiten. Een van de directeuren was de Surinamer Stephanus Laurentius Neale.
Frederik II was de drijvende kracht achter dit initiatief, waaruit grote winsten voortvloeiden. Na de bezetting van Emden door Franse troepen in 1757, werden de handelactiviteiten stopgezet omdat de haven werd geblokkeerd.
De Mechelaar Jan Frans Michel maakte de tweede Chinavaart van de Compagnie mee, aan boord van het schip De Borcht van Emden (1752-1753). Michel schreef een reisverslag, met onder andere een prachtige beschrijving van het Kaapverdisch eiland Sao Tiago waar van 14 november tot 23 november halt werd gehouden.
Zweedse Oost-Indische Compagnie
De Zweedse Oost-Indische Compagnie (Zweeds: Svenska Ostindiska Companiet of SOIC) werd in het jaar 1731 in Göteborg gesticht met als doel handel te drijven met het Verre Oosten. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Zweedse_Oost-Indische_Compagnie)
Geschiedenis: In 1626 was er al een voorloper geweest toen de Nederlander Willem Usselinx van de Zweedse koning het privilege kreeg handel te drijven op de beide Indiën. Deze maatschappij voer voornamelijk op West-Indië; de kaper Abraham Blauvelt was er in dienst. Een ander antecedent was de handel van Louis de Geer en de Zweedse Afrikacompagnie op de Guineekust (1647-1663).
De nieuwe onderneming was geïnspireerd door de succesvolle Nederlandse Vereenigde Oostindische Compagnie en de Britse Oost-Indische Compagnie, maar er waren ook essentiële verschillen.
De Zweedse compagnie had geen kolonies of factorijen en richtte zich op een beperkt aantal goederen (thee, porselein en zijde uit Guangzhou). Een meer directe invloed ging uit van de Oostendse Compagnie, die in deze periode was opgeschort. Twee aandeelhouders ervan, de Schotten Colin Campbell en Charles Irvine, kozen de Zweden boven de Denen en herinvesteerden hun middelen en kennis in de Zweedse Oost-Indische Compagnie.
De compagnie werd in de loop van de 18e eeuw de grootste handelsonderneming van Zweden. Haar charter werd verlengd in 1746, 1766, 1786 en 1806. Vanuit Göteborg ondernam de Zweedse Oost-Indische Compagnie 132 reizen, totdat ze in 1813 failliet ging. De voornaamste oorzaken hiervan waren het verlagen van de Britse theetaks (de smokkel op Groot-Brittannië was een belangrijke inkomstenbron), concurrentie van de Amerikanen, en financieel wanbeheer.
Genuese Oost-Indische Compagnie
De Genuese Oost-Indische Compagnie ( Italiaans : Compagnia di Negotio of Compagnia Genovese delle indie orientali ) werd begin 1647 door Genua opgericht om te profiteren van de handel in Oost-Indi. De eerste expeditie, geleid door Jan Maes van Duijnkerken, resulteerde in de verovering van de schepen en de bemanning door de VOC in Batavia. De opvolger, de Compagnia Marittima di San Giorgio , stuurde een paar schepen naar Brazilië, maar hield al snel op met opereren. (bron https://en.wikipedia.org/wiki/Genoese_East_India_Company)
Dit vanaf 1778 verzwegen "GEHEIM" heeft over de gehele wereld onder meer de volgende DUIVELSE gevolgen veroorzaakt:
1. het Nieuwe Wereld Handelsrijk (handelsmissies met Staatshoofd in alle landen van de wereld);
2. het Nieuwe Wereld Subsidie Rijk (miljarden euro's subsidie aan bedrijven die hun DUIVELSE agenda uitvoeren, gebundeld vanuit het World Economic Forum, onder toezicht van de Bilderberg Conferenties, de Club van Madrid, de Verenigde Militaire Orden en de Verenigende Vrijmetselaarsloges, vanuit alle hoeken van de wereld);
3. het Nieuwe Octrooirechten Wereldrijk (waarbij enkel aan bedrijven octrooien worden afgegeven die meewerken aan de vernietiging van de mensheid op aarde of aan bedrijven die voor hen interessante oplossingen hebben voor grote wereldproblemen – zoals Edelchemie in Panheel – om vervolgens de inhoud van die octrooien te kunnen stelen voor doeleinden om de mensheid op aarde te vernietigen en de octrooiverkrijger (op basis van leugens en bedrog) daarna financieel uit te kleden en in de gevangenis op te sluiten);
4. het Nieuwe Bloedbanken en Rode Kruis Wereldrijk (om te beslissen over degenen die wel of geen bloed krijgen en om ervoor te zorgen dat als gevolg van verplichte mRNA-vaccinatie het bloed daarmee massaal wordt vergiftigd, zodat alle mensen op aarde via bloedtransfusie mRNA in hun lichaam krijgen met rampzalige gevolgen voor alle wereldbewoners);
5. het Nieuwe Medische Hulp, Psychische Hulp en Sociale Hulp Wereldrijk (om te beslissen onder welke door hen gewenste condities wel of geen medische/ psychische/ sociale hulp wordt verleend en/of door hen onder de dekmantel van "hulpverlening" bij hulpbehoevende mensen precies het 100% tegenovergestelde wordt verleend, om die mensen daarna van de aardboden te laten verdwijnen of zonder overlijdensakte op Rooms-Katholieke kerkhoven wettelijk levend te begraven);
6. het Nieuwe Drugs Verspreiding Wereldrijk (om ervoor te zorgen dat de gehele wereldbevolking drugsverslaafd wordt, waaraan astronomische bedragen geld wordt verdient; ,
7. het Nieuwe Green Deal Vergiftiging Wereldrijk (met behulp van regenboogvlaggen onder milieuvriendelijke woorden als "Ecologisch", "Footprint", "Groene Stroom", Groenestroomcertificaten", "Windenergie", "Biomassa", "Bio brandstof", "CO2-reductie", "CO2-emissiehandel", "CO2-opslag, "Innovatie", "Closing the circle", i-Cleantech, "Duurzaamheid", "Hergebruik", "Milieuvriendelijk", "Milieubeton", "Green Bricks", "Tweede Natuur", "Rio de Janeiro Protocol", "Kyoto-Protocol", "Agenda-21", "Agenda 2030", "Duurzame ontwikkeling", "Circulaire economie". "Engeneering", "Circulaire landbouw", "Chemtrails", "Verduurzamingsmiddelen in plaats van Bestrijdingsmiddelen", "Milieuverzorging", "Stijging Waterspiegel- Leugen", "Stikstof-Leugen", "Ozongat-Leugen", Asbest-Leugen", "Schone Electrische Auto's-Leugens, terwijl die veel meer vervuilen dan benzine auto's en dieselauto's als daar geen industrieafval aan de benzine of diesel is toegevoegd", etc. om ervoor te zorgen dat de gehele wereld met de meest gevaarlijke volledig in water oplosbare kankerverwekkende stoffen als arseenzuur en chroomtrioxide wordt vergiftigd, waarmee astronomische bedragen aan geld wordt verdient);
8. het Nieuwe Vaccinatie Verplichting Wereldrijk (Mexicaanse Griep vaccin, Baarmoederhalskanker vaccin, Covid-19 vaccin, met dodelijke herhalingsprikken, etc. Als gevolg daarvan is geen enkel vaccin meer te vertrouwen);
9. het Nieuwe – AI – Digitale Controle Wereldrijk (5G heeft bandbreedte van 24–47 GHz, 6G heeft een veel hogere bandbreedte dan 47GHz, met in lantarenpalen en gloeilampen ingebouwde versterkers; verplichte camera bewaking op bedrijventerreinen, in bedrijfsgebouwen, bij grote evenementen, horeca, clublokalen; het gebruik van slimme meters; het gebruik van gezichtsherkenning; het gebruik van elektronische betalingen en elektronisch Cryptogeld; het mogen gebruiken van elektronische handtekeningen; het b/a ambtshalve uitschrijven van inwoners vanuit hun eigen woningen (waarin ook hun bedrijven zijn gevestigd) naar brievenbussen in het buitenland; het ambtshalve laten verdwijnen personen van de aardbodem, waarna hun huizen worden leeggeroofd; het zonder overlijdensakte wettelijk levend begraven of cremeren van mensen; het tot het leven wekken van mensen die al meer dan dertig geleden zijn begraven op Rooms-Katholieke kerkhoven, het ambtshalve wijzigen van eigendommen bij het Kadaster, waardoor met behulp van de sterke arm van de politie alles uit die woningen wordt gestolen en het onroerend goed met daarin veel bedrijven van juridisch en economisch eigenaar verwisselen, gedekt met hoge hypotheekleningen van (Staats-) banken; het ambtshalve laten verdwijnen van bedrijven vanuit de kamer van koophandel onder voorzitterschap van leden van de Eerste Kamer der Staten-Generaal; het laten verdwijnen van mensen en bedrijven in een postbus onder bestuurlijke verantwoordelijkheid van de uit Nijnsel afkomstige bestuursvoorzitter CEO Herna Verhagen als hoogste adviseur van de NAVO onder directe aansturing van voormalig Nederlands premier Mark Rutte als secretaris-generaal van de NAVO; het elektronisch registreren van alle komende en uitgaande vluchtelingen (die daardoor elke minuut van de dag te vervalsen zijn); het registreren van persoonlijke medische dossiers (die daardoor elke minuut van de dag te vervalsen zijn) voor een vaccinatie paspoort en medische hulp op afstand met behulp van AI en in gebrachte Therapeutic Antibody-coding mRNA);
10. het Nieuwe Wereld Miljardairs Rijk (die met behulp van grootschalige beurs beïnvloedingen en subsidieverleningen BEWUST worden gecreëerd om in de ALLES VERNIETIGENDE politiek met behulp van de door hen opgezette belastingvrije GOEDE DOELEN INSTELLINGEN te gebruiken als DEKMANTEL, de meest duidelijke voorbeelden daarvan zijn: George Soros; Bill Gates, Elon Musk. Miljardairs die hieraan niet meewerken, worden met grootschalige beurs beïnvloedingen kapot gemaakt, gevangen gezet, vergiftigd of vermoord);
11. het Nieuwe Met Alle Beschikbare Middelen Vernietigende Wereld Rijk (alle bewust gecreerde oorlogen in de wereld met miljoenen doden, met onbegrensde vluchtelingen stromen om godsdienstige redenen en om het stelen van alle rijkdommen in een land; de oorlog in Oekraine en de expansie oorlog vanuit Israel naar de Gazastrook, Palestina, Libanon en Syrië zijn daarvan de meest recente voorbeelden);
Het zijn de Reformanten (Luthers, Calvinistisch, Anglicaans) met gedoogsteun van de zionistische Joden (vanwege hun Geld) die vanuit "Ogenschijnlijke Reguliere Wetgeving en Rechtspleging" vanuit de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" vanuit Amsterdam (vanuit Noord-Holland en Zeeland naar de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, waarbinnen ook Den Haag en het Sticht Utrecht en het Oversticht -- zijnde Overijsel, Drenthe en de Stad Groningen – en het Aartsbisdom Utrecht zijn gelegen); vanuit 's-Hertogenbosch (vanuit het Hertogdom Brabant, waarin ook Son, Sint-Oedenrode, Zonhoven, Brussel, Mechelen en Leuven zijn gelegen); vanuit Antwerpen (vanuit het Graafschap Vlaanderen, waarin ook Oostende, Gent en Brugge zijn gelegen), vanuit de Belgische Staat (waarbinnen het Aartsbisdom Mechelen-Brussel en eerdere Aardsbisdom Luik zijn gelegen) naar de in Rome (in Italie) gevestigde DUIVELSE
Rooms-Katholieke Belgische Staatskerk en Stichting
Sint-Juliaan-der-Vlamingen wat in werkelijk een protestante kerk is, die
wordt aangestuurd door Reformanten (Luthers, Calvinistisch, Anglicaans) vanuit de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitserland.
Genève (stad) de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve"
Genève (Arpitaans: Geneva; Zwitserduits: Gämf, Gänf; Duits: Genf; Italiaans: Ginevra; Reto-Romaans: Genevra) is een stad in Zwitserland. Het is na Zürich de grootste stad van het land. Per 31 december 2023 telde de stad 205.372 inwoners. Genève is ook de naam van het omliggende, westelijkste kanton van het land. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Gen%C3%A8ve_(stad))
Geschiedenis
De stad ontstond als nederzetting van het Keltische volk de Allobroges. Na verovering door de Romeinen maakte deze deel uit van de Provincia Romana (Gallia Narbonensis). Nabij Genève hield Julius Caesar de naar het westen oprukkende Helvetiërs tegen.
In de vijfde eeuw, ten tijde van de Grote Volksverhuizing, vestigden de Bourgondiërs zich in de streek. Ze stichtten in de buurt van Genève een staatje dat reeds in 533 ten onder ging en deel werd van het Frankische Rijk.
De regio kwam bekend te staan als "Transjuraan Bourgondië". Als gevolg van de verdelingen van het Frankische Rijk in 843 en 855 kwam Genève opeenvolgend in het Frankische Middenrijk en het koninkrijk Lotharingen (als Opper-Bourgondië) te liggen.
Het Frankische gezag in het voormalige Middenrijk versplinterde nadat het centrale gezag in beide rijken was ineengestort. Uit twee koninkrijken Hoog- en Neerbourgondië, die in 930 werden verenigd, ontstond het koninkrijk Arelat. Dit werd in 1033 deel van het Heilige Roomse Rijk.
Het koninkrijk Arelat of het koninkrijk Bourgondië was een onafhankelijk, maar zwak koninkrijk in het zuidoosten van het huidige Frankrijk. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninkrijk_Arelat)
Het ontstond in 933 door de toevoeging van Neder-Bourgondië aan Opper-Bourgondië. De macht in het koninkrijk lag voornamelijk bij de lokale heersers (graven). In 1033 eindigde de onafhankelijkheid van het koninkrijk. Het titulaire koningschap (zonder echte macht) ging toen over op de Rooms-Duitse keizer.
Het koninkrijk Arelat of Arelatische koninkrijk (Latijn: Regnum Arelatis) is vernoemd naar de hoofdstad Arles (Latijn: Arelate), maar staat ook wel bekend als het koninkrijk Arles (Frans: Royaume d'Arles), het Tweede/Derde/Vierde koninkrijk Bourgondië (afhankelijk van de telling) of het koninkrijk der Twee Bourgondiën (Frans: Royaume des Deux Bourgognes).
Ontstaan (933)
Het koninkrijk Arelat ontstond in 933 door de samenvoeging van Opper-Bourgondië (het latere vrijgraafschap Bourgondië en Transjuranië) en Neder-Bourgondië (het latere graafschap Provence en Cisjuranië). Het werd geregeerd door Rudolf II, Koenraad de Vredelievende en Rudolf de Luie uit het geslacht der Welfen, totdat hun tak in 1032 uitstierf.
Onderdelen van het koninkrijk
Op het grondgebied van het koninkrijk bestonden en ontstonden verschillende semi-onafhankelijke graafschappen: graafschap Vienne (844-); graafschap Provence (933-); graafschap Bourgondië (982-); graafschap Savoye (1003-); graafschap Forcalquier (1054-); markgraafschap Provence (1125-)
Deel van het Heilige Roomse Rijk (1033-1378)
Na een korte successieoorlog viel Arelat toe aan keizer Koenraad II van het Heilige Roomse Rijk en ging het titulaire Bourgondisch koningschap over op de keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het koninkrijk Bourgondië was van 1033 tot 1378 een deelrijk van het Heilige Roomse Rijk, naast het koninkrijk Duitsland en het koninkrijk Italië.
Het zuidelijke deel van het koninkrijk, het graafschap Provence, begon zich door het zwakke koninklijke gezag steeds zelfstandiger te gedragen onder de zijtak van Aragon (1112-1245) en twee takken van Anjou (1245-1382, 1382-1481). Sinds 1264 was het koningschap van Arelat verbonden aan de Franse kroon.[bron?]
In 1313 werd het graafschap Savoye (een groot deel van het koninkrijk Arelat) onafhankelijk. De rest van het koninkrijk Arelat bleef in naam nog een tijdje bestaan.
In 1349 werd het graafschap Dauphiné en alle afhankelijkheden door Humbert II verkocht aan de Franse kroon: Frans troonopvolger Karel V werd de nieuwe "dauphin". Deze dauphin bleef echter nog steeds een leenman van zijn leenheer, de Rooms-Duitse keizer (koning van Arelat). Zo huldigde Karel V, de Rooms-Duitse keizer op kerstdag 1356 als zijn leenheer.
Keizer Karel IV benoemde in 1365 de "groene hertog" Amadeus VI van Savoye tot rijksvoogd van Arelat. Een jaar later werd het koningschap van Arelat gegeven aan Lodewijk I van Anjou. Deze probeerde in 1371 zijn gezag te laten gelden in Dauphiné, maar dit was zonder succes. Lodewijk I van Anjou zou in 1382 wel het graafschap Provence bemachtigen. Provence bleef tot 1481 in handen van het huis Anjou.
De landen van het koninkrijk Arelat die niet tot het graafschap Savoye behoorden, werden in 1378 definitief afgestaan door keizer Karel IV aan de nieuwe dauphin van Frankrijk, Karel VI (toen tien jaar oud). Op 7 januari 1378 werd Karel VI benoemd tot rijksvicaris van het koninkrijk Bourgondië. Hierdoor werd Dauphiné onafhankelijk (onder de Franse kroon).
De laatste graaf van Provence, Karel V van Anjou, liet zijn graafschap bij zijn dood in 1481 na aan de Franse koning, Lodewijk XI van Frankrijk, waardoor ook dit deel van het voormalige koninkrijk een Franse provincie werd.
In de 16e eeuw was Genève voor de protestanten wat Rome voor de katholieken is, namelijk het middelpunt van het calvinisme. Genève was toen een zelfstandige republiek.
In 1875 nam in Genève Marie Brechbühl een bescheiden schooltje over, de huidige École Brechbühl, en voerde er al vroeg het gemengd onderwijs in.
In 1778 heeft VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford in (is vanaf 2018 Femke Halsema) met toestemming van het Stadsbestuur van Amsterdam met een in het geheim ondertekende "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" dat door Stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en zijn in Middelburg wonende uit België afkomstige prinsgezinde Raadspensionaris Laurens Pieter van de Spiegel in naam van de "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" ten tijde van de Betaafse Republiek (waarin hij niet was vertegenwoordigd) bij Koninklijk ORANJE-NASSAU besluit heeft goedgekeurd en ondertekend en daarmee als rechtsgeldig heeft bekrachtigd, waarmee de VOC en WIC in 1778 de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland: vanuit de al vanaf 1795 niet meer bestaande "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" als "Privé Bezit" heeft opgekocht.
In 1781 kwamen burgerij en arbeiders aan de macht. waarna een representatief-democratische grondwet werd aangenomen. Een jaar daarna greep het patriciaat met hulp van Bernse en Savoyse troepen opnieuw de macht en gingen vele burgers in ballingschap.
Op 15 april 1798 werd Genève door Napoleon Bonaparte vanFrankrijk geannexeerd en maakte daar tot 1813 als departement Léman deel van uit. In 1815 sloot Genève zich als kanton bij Zwitserland aan.
Gezien
bovengenoemde feiten zal voor de gehele wereld duidelijk zijn dat het
deze Oranje gezinde VOC en WIC adellijke families zijn geweest, die
vanuit deze kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve"
in Zwitseland keizer Napoleon Bonaparte vanuit zijn Eerste Franse
Keizerrijk tot twee keer toe heeft laten verbannen, eerst naar Elba en
later naar Sint Helena, waar hij op 5 mei 1821 zijn laatste adem
uitblies, als gevolg van een "arsenicumvergiftiging".
Het zijn namelijk deze VOC en WIC adellijke families dia al vanaf het jaar 1600 na Christus de gehele wereldbevolking aan het uitmoorden zijn, wat keizer Napoleon Bonaparte heeft willen tegenhouden.
Op 10 september 1898 vond in Genève de moord op Elisabeth van Oostenrijk plaats.
Elisabeth Amalie Eugenie in Beieren (München, 24 december 1837 – Genève, 10 september 1898) was van 24 april 1854 keizerin van Oostenrijk en vanaf 8 juni 1867 tevens koningin van Hongarije, door haar huwelijk met keizer Frans Jozef I. Ze werd geboren als hertogin in Beieren en prinses van Beieren uit het huis Wittelsbach, dat van 1180 tot 1918 het stamhertogdom Beieren regeerde. Ze kwam door een politiek gemotiveerde moord om het leven. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Elisabeth_in_Beieren_(1837-1898)).
Ze is algemeen bekend onder haar bijnaam Sisi, zoals haar familie haar noemde. Met deze naam ondertekende ze ook haar brieven aan intimi. Sissi, met dubbele s, is wijdverbreid vanwege de titel van een op haar leven gebaseerde romantische filmtrilogie uit de jaren 50.
Huwelijk
Elisabeths oudere zus Helene was voorbestemd voor een huwelijk met de toekomstige keizer van Oostenrijk en werd in haar opvoeding op die rol voorbereid. In 1853 begeleidde de 15-jarige Elisabeth haar moeder en oudere zuster op een reis naar het luxueuze Oostenrijkse kuuroord Ischl, waar Helene de aandacht van haar 22-jarige neef, de jonge keizer Frans Jozef moest trekken die in Ischl zijn 23e verjaardag zou vieren. Deze viel echter op Elisabeth, die op haar beurt eigenlijk was voorbestemd voor een huwelijk met Frans Jozefs broer Karel Lodewijk.
Het stel verloofde zich korte tijd later in Wenen, op 18 augustus 1853, en Elisabeth kreeg onder leiding van de keizer-moeder, aartshertogin Sophie, een intensieve privé-opleiding. Ze werd onderwezen in de geschiedenis van het Habsburgse Rijk en in de strenge hofetiquette. In intieme brieven toont Frans Josef zijn aanhankelijkheid, hij spreekt haar aan als 'mijn hemelse engel' en ondertekent met 'jouw kleine'.
Op 24 april 1854 trouwde de inmiddels 16-jarige Elisabeth met de 23-jarige keizer in de Augustijnenkerk te Wenen met een groots feest. Naar aanleiding daarvan verschenen tientallen bijzondere tijdschriften en boeken, rijkelijk geïllustreerd, in meerdere talen.
Keizerin, Leven aan het hof
Het hof werd bestierd door aartshertogin Sophie, de moeder van Frans Jozef, die op de achtergrond ook het binnenlands- en buitenlands bestuursbeleid richting gaf. Elisabeth had van het begin af aan moeite zich aan de strenge Habsburgse hofetiquette te onderwerpen omdat ze in haar vrijheid van handelen en denken werd beperkt. Twee weken na het huwelijk schrijft ze in haar dagboek:
Ik ben ontwaakt in een kerker.
Omgekeerd lieten de leden van de Weense hofhouding doorschemeren dat ze van lagere komaf was. Buiten het Weense hof was ze geliefd om haar spontaniteit. Om diplomatieke redenen leerde ze Hongaars en sprak deze moeilijk te leren taal na verloop van tijd vloeiend, het droeg bij aan een groeiende populariteit in Hongarije. Ze hield zich afzijdig van het Weense hof en de Weense elite, waar ze zich niet thuis voelde.
Gezien bovengenoemde feiten zal voor de gehele wereld duidelijk zijn dat het deze Oranje gezinde VOC en WIC adellijke families zijn geweest, die vanuit deze kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland Keizerin-gemalin van Oostenrijk, Koningin-gemalin van Bohemen, Koningin-gemalin van Hongarije en Hertogin in Beieren hebben laten vermoorden.
Gezien bovengenoemde feiten zal voor de gehele wereld duidelijk zijn dat het deze Oranje gezinde VOC en WIC adellijke families zijn geweest, die vanuit deze kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" de Rooms-Katholieke koning Leopold III der Belgen op bevel van NAZI Prins Bernhard vanaf 7 juni 1944, de dag na de Landing in Normandië, naar het kasteel Hirschstein aan de Elbe in Saksen, hebben laten deporteren en zijn familie een dag later, waarna hij met zijn gezin op 7 maart 1945 werd overgebracht naar Stroblin Oostenrijk, waarna hij met familie in opdracht van NAZI Prins Bernhard op 1 oktober 1945 moest verhuizen naar Pregny-Chambésy bij Genève in Zwitserland, zodat van daaruit het Heilige Roomse Rijk van keizer Karel V vanuit het oude Bourgondische Vorstendom vanuit het 't Sticht Utrecht (grofweg de provincie Utrecht) en 't Oversticht (thans Overijsel, Drenthe en de Stad Groningen) onder aansturing van de Duitse keizer en koning Wilhelm II kon worden voortgezet. "Dit omdat Pregny binnen deze kleine Nederlandse Protestante kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" is gelegen.
Hiermee is het bewijs geleverd dat alle Belgische politici haar eigen Rooms-Katholieke koning Leopold III hebben verraden en daarmee tot op de dag van vandaag zijn blijven doorgaan.
"Wanneer treedt zijn kleinzoon koning Filip der Belgen daar tegen op, of is hij bang om ook te worden vermoord?"
Vaticaanstad, officieel de Staat Vaticaanstad (Italiaans: Stato della Città del Vaticano), is de kleinste onafhankelijke soevereine staat ter wereld. Het grondgebied van dit land wordt geheel omsloten door de stad Rome, waardoor het een enclave binnen Italië is. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Vaticaanstad).
Vaticaanstad wordt volkenrechtelijk vertegenwoordigd door de Heilige Stoel en huisvest de hoofdzetel van de Rooms-Katholieke Kerk. Staatshoofd van Vaticaanstad is de paus, die zijn officiële residentie heeft in het Apostolisch Paleis.
Ten tijde van de sede vacante, de pausloze periode na het overlijden (of aftreden) van de regerende paus, worden de lopende zaken behartigd door de Camerlengo.
Het behoeft geen toelichting dat een periode "zonder Paus" absoluut niet kan. Dat betekent namelijk dat in die periodes Jezus Christus vanuit de hemel geen plaatsbekleder op aardeheeft gehad. Kennelijk heeft tot op de dag van vandaag deze boodschap van Jezus Christus niemand begrepen. Ook kan een plaatsbekleder van Jezus Christus nooit terugtreden als paus. Dit omdat "Het Paus Zijn" geen aardse functie is. De paus is de "plaatsbekleder" van Jezus Christusen vertegenwoordigd als zodanig Jezus Christus vanuit de hemelop aarde. Het betreft dan ook een hemelsefunctie die de paus moet uitoefenen tot aan zijn dood om na zijn dood daarover aan Jezus Christuszich te verantwoorden. De eerste plaatsbekleder van Jezus was Apostel Petrus en die is in 78/70 in de Romeinse vestigingsstad Tongeren in België gedood en ligt begraven onder de daarna opgebouwde Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Tongeren.
Dank zij het politieke testament van 25 januari 1944 van de Belgische koning Leopold III (zie foto) (LEES HIER, HIER) kan de huidige paus Franciscus (als tweede paus), vanuit het enige soeverine land België, als plaatsbekleder van Jezus Christus, zonder enige gijzeling, het ware christelijke geloof (waar apostel Petrus in 68/70 mee heeft moeten stoppen) voortzetten. Aan de door paus Franciscus benoemde Belgische Aartsbisschop Luc Terlinden van de aartsbisdom Mechelen-Brussel en primaat van de Belgische kerkprovincie, richten wij dan ook het vanuit "God" verkregen verzoek om deze "Goddelijke boodschap" als de bliksem over te brengen aan paus Franciscus met het verzoek om per direct af te reizen naar Tongeren (België) om zich te vestigen in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Tongeren en daarmee niet te wachten tot het voor alle acht miljard wereldbewoners te laat is.
Het dwergstaatje is in 1929 ontstaan als gevolg van het Verdrag van Lateranen, dat door paus Pius XI en Benito Mussolini werd ondertekend.
Daarin werd nadrukkelijk opgenomen dat het een nieuw gecreëerde staat is. Juridisch is het geen voortzetting van de Kerkelijke Staat.
Sommige academici trekken het statuut van het Vaticaan als een de facto staat in twijfel, met het argument dat het niet voldoet aan de traditionele criteria van een staat en dat de speciale status ervan het best gezien kan worden als een middel om ervoor te zorgen dat de paus zijn kerkelijke functies vrij kan uitoefenen.
Vaticaanstad is om die reden ook geen lid van de Europese Unie en ook niet van de Raad van Europa. De staat neemt wel deel aan diverse internationale organisaties. Het staat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Geschiedenis
De paus bezat eeuwenlang als Kerkelijke Staat een groot gebied in Centraal- en Oost-Italië, waaronder Lazio, de regio waarin Rome ligt. In 1866 veroverden de republikeinse troepen onder Giuseppe Garibaldi twee derde van de Kerkelijke Staat, maar Lazio bleef voor de paus behouden door steun van de Franse keizer Napoleon III.
Toen in 1870 Napoleon III zijn troepen terugtrok om ze in te zetten aan het front in de Frans-Duitse Oorlog, volgde op 20 september de Inname van Rome. Na een volksraadpleging werden Lazio en Rome door het in 1861 opgerichte koninkrijk Italië geannexeerd.
De politieke macht van de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders was in Italië door de liberaal-nationalisten vrijwel tenietgedaan. Hoewel de Kerkelijke Staat in 1870 had opgehouden te bestaan, kon de Heilige Stoel, als zelfstandig subject van volkerenrecht, diplomatieke betrekkingen blijven onderhouden.
De paus beschouwde zichzelf na het verlies als de gevangene van het Vaticaan en wilde het grondgebied niet verlaten. Opeenvolgende pausen bleven de legitimiteit van de annexatie van 1870 bestrijden. Deze situatie duurde bijna 60 jaar, tot 1929.
Toen ondertekenden Pius XI (onder druk om anders vermoord te worden) en Mussolini voornoemd verdrag. Hierin werd bepaald dat de paus het huidige kleine stukje grondgebied als soevereine staat toegewezen kreeg.
Vaticaanstad is zo klein dat de Sint-Pietersbasiliek alleen al 7% van de oppervlakte beslaat. De Sint-Pietersbasiliek en het Sint-Pietersplein beslaan 21% van het grondgebied. Het is het meest verstedelijkte onafhankelijke gebied ter wereld.
November 1932 schietpartij in Genève
Op 9 november 1932 schoten elementen van het Zwitserse leger (is het leger van de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland) onder leiding van majoor Perret met scherp op een menigte antifascistische demonstranten in Plainpalais in Genève , waarbij 13 doden en 65 gewonden vielen.
De schietpartij vond plaats tegen een achtergrond van toenemend geweld tussen extreemrechtse en extreemlinkse groeperingen, van opkomende totalitaire regimes en van werkloosheid en economische crisis in Europa. Het incident was het gevolg van ongepaste tactieken voor menigtebeheersing , opwinding van de antimilitaristische demonstranten na een toespraak van de socialistische leider Léon Nicole , een reeks incompetente bevelen en een troepenmacht bestaande uit slecht getrainde officieren en soldaten - die slechts zes weken militaire training hadden gehad voordat ze werden ingezet. Hoe de gebeurtenissen zich precies hebben ontvouwd en wie er verantwoordelijk voor is, is nog steeds onderwerp van debat.
Monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de schietpartij in Plainpalais, met de uitdrukking "Nooit Meer" in het Frans (2007)(PS: zo werken de veroorzakende fascisten)
Op 9 november 1982 werd een herdenkingsmonument onthuld voor de 50e verjaardag van de schietpartij aan de zuidkant van Plainpalais, vlak bij de plaats van de gebeurtenissen. Op 10 september 2008 gaf de Staatsraad van Genève toestemming om het monument te verplaatsen naar de Universiteit van Genève , op de exacte plek van de schietpartij.
Achtergrond
De kantonale verkiezingen van 1930 hadden 37 wetgevende zetels van de Grand Conseil aan de Socialistische Partij van Genève gegeven, maar geen enkele in het uitvoerende orgaan van de Conseil d'État, omdat de partij geen minderheid wilde zijn in een rechtse regering.
Het politieke klimaat verslechterde aanzienlijk na een reeks schandalen, zoals die van de Bank van Genève (is BIS-bank in de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland), die eigenaren van kleine portefeuilles failliet liet gaan, traditionele rechtse partijen in gevaar bracht en een radicaal raadslid tot aftreden leidde.
Het vestigingsadres van de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
Een titulair(aarts)bisdom is een bisdom zonder feitelijk territorium. Het betreft bisdommen die titulair worden toegewezen aan bisschoppen die geen feitelijk bestaand bisdom besturen. Daarbij gaat het meestal om hulpbisschoppen. Ook hoge functionarissen in de Romeinse Curie zijn soms titulair (aarts)bisschop. Het betreft vaak bisdommen die ooit hebben bestaan, meestal in de eerste eeuwen van het christendom.
(Codex): In canon 376 van de Codex wordt de titulair bisschop omschreven vooral aan de hand van wat hij niet doet: 'Episcopi vocantur dioecesani, quibus scilicet alicuius dioecesis cura commissa est; ceteri titulares appellantur' ('Bisschoppen worden diocesaan genoemd, wanneer hun de zorg voor een bisdom toevertrouwd is; de overigen worden titulair genoemd'). De titulaire bisschoppen hebben geen rechtsmacht, maar wel de zelfde wijdingsmacht als diocesane bisschoppen.
(Ontstaan): De functie van titulair bisschop is in de loop van de Middeleeuwen ontstaan. Toen moesten veel bisschoppen uit met name Anatolië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika vluchten in verband met een toenemende islamisering. Deze bisschoppen kregen onderdak bij bestaande bisdommen en behielden, zij het titulair, hun voormalig bisdom. Zij verrichtten in hun 'gastbisdommen' allerhande werkzaamheden in naam van de residerend bisschop. Op deze wijze ontstond het fenomeen van de hulpbisschop.
(Hulpbisschoppen en coadjutoren}: Titulaire bisdommen worden toegekend aan bisschoppen die niet de zorg hebben voor een bisdom. Het betreft hier doorgaans hulpbisschoppen of hoge Curieprelaten. Een uitzondering vormen sinds 1970 coadjutoren (hulpbisschoppen met recht van opvolging). Zij worden coadjutor van het (aarts)bisdom dat zij in de toekomst zullen gaan besturen. Voor 1970 was het bovendien gebruikelijk dat bisschoppen die met emeritaat gingen, werden 'overgeplaatst' naar een titulair bisdom. Sindsdien worden zij evenwel aangeduid als bisschop-emeritus van het bisdom dat zij hebben bestuurd.
(In partibus infidelium): Tot 1882, toen dit gebruik bij motu proprio door paus Leo XIII werd afgeschaft, was het gebruikelijk dat titulair bisdommen werden aangeduid als bisdommen in partibus infidelium ('in de gebieden van de ongelovigen'), afgekort tot i.p.i. Oorspronkelijk had deze benaming alleen betrekking op de gebieden in Anatolië, Midden-Oosten en het Noorden van Afrika. Later konden ook andere gebieden als zodanig worden aangeduid. Nederland gold in de tijd van de Hollandse Zending, dat is de tijd waarin er in Nederland geen bisschoppen waren, ook als 'partibus infidelium'.
(Voormalige bisdommen): Als gezegd zijn de meeste bisdommen genoemd naar voormalige bisdommen van de vroege kerk. In de twintigste eeuw werd de lijst met titulaire bisdommen uitgebreid met andere plaatsen, bijvoorbeeld ook met plaatsen die in de Amerika's liggen.
(Maastricht): Eén titulair bisdom ligt in Nederland: het titulair bisdom Maastricht (Traiectum ad Mosam). Dit werd in het leven geroepen toen Petrus Moors (1906-1980), bisschop van Roermond, met emeritaat ging. Later werd dit bisdom nog toegekend aan Jo Gijsen, nadat hij was teruggetreden als bisschop van Roermond en voordat hij werd benoemd tot bisschop van Reykjavik. In 2006 werd tot veler verrassing en om onduidelijke redenen de hulpbisschop van Guayaquil in Ecuador, Marco Pérez Aikido, benoemd tot titulair bisschop van Maastricht.
Mgr. De Korte: 17de bisschop van 's-Hertogenbosch
Met vreugde deelt bisschop A. Hurkmans, samen met zijn hulpbisschop Mgr. R. Mutsaerts en vicaris-generaal R. van den Hout, mee dat onze Heilige Vader, Paus Franciscus, heeft benoemd tot de nieuwe bisschop van 's-Hertogenbosch, Mgr. dr. G.J.N. de Korte. De 60-jarige Mgr. De Korte, de huidige bisschop van Groningen-Leeuwarden, wordt de 17de bisschop van 's-Hertogenbosch. Het bisdom van 's-Hertogenbosch, het bisdom van Nederland met het grootste aantal katholieken, omvat grofweg het gebied tussen de lijnen Zaltbommel - Budel en Tilburg - Nijmegen. (bron https://h-norbertus.nl/nieuwsberichten/mgr-de-korte-17e-bisschop-van-s-hertogenbosch/)
In 1984 werd hij intern priesterstudent op het Ariënskonvikt, de priesteropleiding van het aartsbisdom Utrecht. In 1987 slaagde hij voor het doctoraal examen theologie en hij promoveerde in 1994 tot doctor in de theologie.
Paus Johannes Paulus II benoemde Mgr. De Korte op 11 april 2001 tot hulpbisschop van het aartsbisdom Utrecht en tot titulair bisschop van Caesarea in Mauretanië.
Op 18 juni 2008 benoemde Paus Benedictus XVI Gerard de Korte tot diocesaan bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Binnen de bisschoppenconferentie is Mgr. De Korte bisschoppelijk referent voor Kerk en Samenleving.
Op zaterdag 14 mei, 11.00 uur zal de nieuwe bisschop worden geïnstalleerd door zijn zetel in bezit te nemen in een pontificale eucharistieviering in de kathedrale basiliek van Sint Jan Evangelist. In dezelfde viering wordt er afscheid genomen van bisschop Hurkmans, die tot dat moment de bisschop van 's-Hertogenbosch is. Mgr. De Korte volgt Mgr. A. Hurkmans op, die medio vorig jaar vanwege zijn gezondheid aan de Heilige Vader om ontheffing van zijn ambt heeft gevraagd. Mgr. Hurkmans is blij dat hij nu, inmiddels in een goede gezondheid, aan de volgende fase van zijn leven kan beginnen.
Kardinaal Walter Brandmüeller, voormalig voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Historische Wetenschappen, werd geboren op 5 januari 1929 in Ansbach in de Bondsrepubliek Duitsland. (bron https://press.vatican.va/content/salastampa/en/documentation/cardinali_biografie/cardinali_bio_brandmuller_w.html).
Hij werd op 26 juli 1953 tot priester gewijd en behaalde in 1963 een doctoraat in de theologie.
In 1971 doceerde hij middeleeuwse en moderne kerkgeschiedenis aan de Universiteit van Augusburg en bleef dat tot 1997, in dezelfde periode diende hij als parochiepriester in Walleshausen.
In juni 1998 werd hij benoemd tot voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Historische Wetenschappen en ging vervolgens in december 2009 met pensioen.
In 2001 werd hij verkozen tot voorzitter van de Internationale Commissie voor Vergelijkende Kerkgeschiedenis.
Hij is een wereldberoemd geleerde op het gebied van kerkgeschiedenis en heeft vele boeken en artikelen gepubliceerd over de kruistochten, de Spaanse inquisitie en de Reformatie.
In november 2010 werd hij tot bisschop gewijd en benoemd tot titulair aartsbisschop van Caesarea in Mauretanië.
Gecreëerd in november 2010 door de Duitse Paus Benedictus XVI en 3 mei 2021 door de tweede Argentijnse Paus Franciscus uitgeroepen tot kardinaal in de Titelkerk de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
De Latijnse uitdrukking pro hac vice betekent voor deze (ene) keer (ronde) en wordt gebruikt om, zowel in het Romeins als in het canoniek recht, een uitzonderingsgeval aan te duiden.
Dit gebeurt bijvoorbeeld met titulair bisschoppen die pro hac vice (dat wil in de praktijk vaak zeggen: voor de duur van hun ambtstermijn) de rang van aartsbisschop mogen voeren. Deze gevallen worden jaarlijks in het Annuario Pontificio beschreven.
Het Annuario Pontificio (Italiaans voor Pauselijk Jaarboek) is het officiële jaarboek van de Heilige Stoel, die het sinds 1860 jaarlijks uitgeeft. Pas sinds 1912 verschijnt het onder deze naam. Voorheen heette het La Gerarchia Cattolica (1872-1911) en oorspronkelijk Ecclesia Catholica. Notizie (1860-1871). Het jaarboek verschijnt in het Italiaans. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Annuario_Pontificio).
Het Annuario Pontificio biedt naast een volledige lijst van pausen tot heden, volledige, bijgewerkte lijsten met contactgegevens van alle dignitarissen van de Heilige Stoel en de dicasterieën van de Curie. Voorts volledige, bijgewerkte lijsten, met contactgegevens, van alle kardinalen en katholieke bisschoppen ter wereld, van de bisdommen, vicariaten, exarchaten, prefecturen, Romeinse congregaties, religieuze orden en hun besturen, katholieke universiteiten, instituten en instellingen andere gegevens met betrekking tot de vele geledingen van de Katholieke Kerk wereldwijd.
Een Congregatie was een bestuursorgaan van de van de Rooms-Katholieke Kerk. De congregaties behartigen de belangen van de kerk op een bepaald gebied, onder andere door het voorbereiden van documenten.
Van wat sinds 1912 het Annuario Pontificio is, het befaamde in rood linnen gebonden jaarboek, verschenen vanaf de 18e eeuw verschillende voorlopers, officieus, half-officieel en officieel en onder verschillende namen.
Tot 1967 werden wapens van alle kardinalen van de katholieke Kerk - in kleur - in het Annuario opgenomen. De jongere uitgaven bevatten twee kleurplaten: als frontispice een kleurenfoto van de paus en na de pausenlijst, aan het begin van (it) "La Gerarchia Catollica" ("de katholieke hiërarchie"), een afbeelding van zijn wapen.
Het nieuwe Annuario Pontificio wordt telkens in de eerste maanden van het jaar voorgesteld en bevat dan gegevens volledig bijgewerkt tot het einde van het voor-voorgaande jaar. Zo bijvoorbeeld zijn in het Annuario Pontificio 2008, dat einde februari 2008 aan de paus werd aangeboden, alle gegevens bijgewerkt tot einde 2006.
Het verschijnen van het nieuwe Annuario Pontificio, met telkens weer een schat aan gegevens, zorgt soms voor opmerkelijk nieuws.
Het Annuario Pontificio mag niet worden verward met het Annuarium Statisticum Ecclesiae, het statistisch jaarboek van de Kerk. Hoewel het vanzelf ook cijfermateriaal bevat, ligt in het Annuario Pontificio de nadruk op namen, biografieën en adressen: een veeleer kwalitatieve benadering. Het statistisch jaarboek daarentegen, biedt een kwantitatieve benadering van de Kerk in de verschillende landen en werelddelen, inbegrepen statistische tabellen en grafieken, die kwantitatieve vergelijkingen en ontwikkelingen tonen, met statistische analyse, zowel van het ogenblik als door de tijd beschreven.
In het Annuario Pontificio worden per (aarts)bisdom met residentie – in het Italiaans: sedi residenziali – volgende statistische gegevens vermeld: de oppervlakte (km²), het aantal parochies en quasi-parochies, het aantal kerken of missieposten, het aantal weldadigheidsinstellingen, het aantal onderwijsinstellingen, het aantal seculiere priesters die in het bisdom wonen, het aantal diocesane priesters gedurende het jaar gewijd, het aantal reguliere priesters die in het bisdom wonen, het aantal reguliere priesters gedurende het jaar gewijd, het aantal permanente diakens, het aantal seminaristen die de opleiding in de wijsbegeerte en de godgeleerdheid volgen, het aantal leden van religieuze instituten voor mannen, het aantal leden van religieuze instituten voor vrouwen, het bevolkingsaantal van het bisdom, het aantal katholieken, het aantal doopsels.
Van paus Johannes Paulus I is bekend dat hij in zijn toespraak tot het College van Kardinalen op 30 augustus 1978, in afwijking van wat in zijn spreektekst stond, zei dat hij niets wist van de Romeinse Curie en dat het eerste wat hij deed als paus was het bestuderen van het Annuario Pontificio om te bezien hoe de Curie functioneerde.
Alle wereldbewoners hebben hierboven kunnen lezen:
1. dat de Poolse Paus Johannes Paulus II de latere Nederlandse bisschop van het bisdom 's Hertogenbosch Mgr. De Korte op 11 april 2001 benoemde (niet heeft gewijd) tot hulpbisschop van het aartsbisdom Utrecht gelegen in het Sticht en tot titulair bisschop van Caesarea in Mauretanië.
2. dat de Duitse Paus Benedictus XVI die in november 2010 de Duitse president van het Pauselijk Comité voor de Geschiedwetenschappen heeft gecreëerd (vanuit het niets heeft laten ontstaan) en vanaf 3 mei 2021 door de tweede Argentijnse Paus Franciscus (wat onmogelijk is, want Jezus kan maar een plaatsbekleders op aarde hebben en Paus Benedictus XVIis pas op 31 december 2022 overleden) uitgeroepen tot kardinaal in de Titelkerk de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
De GODDELIJKE WAARHEID waarom als zodanig is gehandeld kan met de kennis van hierboven hieronder worden gelezen.
Caesarea in Mauretanië ( Latijn : Caesarea Mauretaniae , wat "Caesarea van Mauretanië " betekent) was een Romeinse kolonie in het Romeins-Berberse Noord-Afrika. Het was de hoofdstad van Mauretanië Caesariensis en heet nu Cherchell , in het huidige Algerije (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Caesarea_in_Mauretania).
Oudheid tot derde eeuw na Chr.
Feniciërs uit Carthago stichtten rond 400 v.Chr. een nederzetting aan de noordkust van Afrika, 100 km ten westen van de huidige stad Algiers, het huidige Cherchell , om te dienen als handelspost en noemden de stad Iol of Jol . Het werd een deel van het koninkrijk Numidië onder Jugurtha, die stierf in 104 v.Chr., en het werd erg belangrijk voor de Berberse monarchie en generaals van Numidië. De Berberse koningen Bocchus I en Bocchus II woonden er.
Tijdens de 1e eeuw v.Chr. werden er vanwege de strategische ligging van de stad nieuwe verdedigingswerken gebouwd.
De laatste Numidische koning Juba II en zijn vrouw, de Ptolemaïsche prinses Cleopatra Selene II, werden gedwongen om het andere deel van het Numidische koninkrijk te ontvluchten omdat de lokale bevolking het niet eens was met het feit dat hun koning te geromaniseerd was, wat leidde tot burgerlijke onrust tussen 26 en 20 v.Chr.
De Romeinse keizer Augustus was tussenbeide gekomen in de situatie en in 33 v.Chr. splitste Rome het Numidische koninkrijk in tweeën. De ene helft van het koninkrijk werd een deel van de Romeinse provincie Africa Nova , terwijl West-Numida en het oude koninkrijk Mauretanië één koninkrijk werden in handen van een Berberse prins genaamd Juba II.
Hoewel zijn vader ooit een bondgenoot was van Pompeius , had Juba in Rome geleefd onder de voogdij van Julius Caesar , waar hij Grieks en Latijn leerde lezen en schrijven. Omdat hij te Romeins werd geacht om te regeren, waren Juba en zijn vrouw, Cleopatra Selene (de dochter van Marcus Antonius en de laatste faraonische koningin Cleopatra ), overgeleverd aan burgerlijke onrust toen keizer Augustus tussenbeide kwam. Juba II hernoemde Iol tot Caesarea of Caesarea Mauretaniae , ter ere van de keizer. Caesarea zou de hoofdstad worden van het Romeinse cliëntkoninkrijk Mauretanië , dat een van de belangrijkste cliëntkoninkrijken in het Romeinse Rijk werd , en hun dynastie behoorde tot de meest loyale vazalregeerders van de Romeinse cliënt.
Juba en Cleopatra hernoemden niet alleen hun nieuwe hoofdstad, maar bouwden de stad om tot een typische Grieks-Romeinse stad in een prachtige Romeinse stijl op grote, weelderige en dure schaal, compleet met stratenplannen, een theater, een kunstcollectie en een vuurtoren die vergelijkbaar is met die in Alexandrië . De bouw- en beeldhouwprojecten in Caesarea en in het hele koninkrijk werden gebouwd in een rijke mix van oude Egyptische , Griekse en Romeinse bouwstijlen . De monarchen zijn begraven in hun mausoleum, het Koninklijk Mausoleum van Mauretanië dat nog steeds te zien is. De havenhoofdstad en haar koninkrijk floreerden in deze periode, waarbij het grootste deel van de bevolking van Griekse en Fenicische afkomst was met een minderheid van Berbers.
Het bleef een belangrijk machtscentrum met een Grieks-Romeinse beschaving als vernis, tot 40 na Christus, toen haar laatste monarch Ptolemaeus van Mauretanië werd vermoord tijdens een bezoek aan Rome. De moord op Ptolemaeus zette een reeks reacties in gang die resulteerden in een verwoestende oorlog met Rome.
In 44 na Chr. werd de hoofdstad na een vier jaar durende bloedige opstand ingenomen en verdeelde de Romeinse keizer Claudius het Mauretanische koninkrijk in twee provincies. De provincie waarvan Caesarea de hoofdstad werd, werd naar hem Mauretania Caesariensis genoemd . De stad zelf werd bevolkt door Romeinse soldaten en kreeg de rang van colonia , en werd daarom ook Colonia Claudia Caesarea genoemd. In latere eeuwen breidde de Romeinse bevolking zich uit, evenals de Berberbevolking, wat resulteerde in een gemengde Grieks-Fenicische, Berberse en Romeinse bevolking. De stad had een hippodroom , amfitheater , basiliek , talrijke Griekse tempels en Romeinse burgerlijke gebouwen. Tijdens deze bloeiperiode had de stad haar eigen school voor filosofie , academie en bibliotheek . Als een belangrijke stad van het Romeinse Rijk had het handelscontacten over de hele Romeinse wereld.
Romanisering en christendomcentrum
Caesarea, dat als een van de meest loyale Romeinse provinciehoofdsteden wordt beschouwd, groeide onder Romeinse heerschappij in de 1e en 2e eeuw na Christus en bereikte al snel een bevolking van meer dan 30.000 inwoners. In 44 na Christus, tijdens de regering van keizer Claudius , werd het de hoofdstad van de keizerlijke provincie Mauretania Caesarensis. Later maakte de keizer het tot een colonia, "Colonia Claudia Caesarea". Zoals met veel andere steden in het hele rijk, romaniseerden hij en zijn opvolgers het gebied verder, bouwden monumenten, vergrootten de badhuizen, voegden een amfitheater toe en verbeterden de aquaducten.
Later, onder de Severische dynastie, werd er een nieuw forum toegevoegd. De stad werd geplunderd door Berberstammen tijdens een opstand in 371/372 na Christus, maar herstelde zich.
In latere eeuwen breidde de Romeinse bevolking zich uit, net als de Berberbevolking, wat resulteerde in een gemengde Berber- en Romeinse bevolking. De stad werd grotendeels geromaniseerd onder Septimius Severus en groeide uit tot een zeer rijke stad met bijna 100.000 inwoners, volgens historicus Gsell. Rond 165 na Christus was het de geboorteplaats van de toekomstige Romeinse keizer Macrinus .
Het werd een doelwit van de Vandalen , die in 429 in Afrika aankwamen, tegen welke tijd een groot deel van Mauretania Caesariensis vrijwel onafhankelijk was geworden. Het christendom had zich daar in de 4e en 5e eeuw snel verspreid. Een van de 80 steden in de Maghreb werd bevolkt door Romeinse kolonisten uit Italië. Het bleef een uiterst loyale macht voor het Romeinse Rijk. Het Romeinse Rijk was grotendeels afhankelijk van zijn Noord-Afrikaanse heerschappij voor essentiële graanvoorziening. Het Vandaalse leger en de vloot brandden de stad plat en veranderden veel van zijn oude prachtige Romeinse gebouwen in Vandaalse citadellen. Hoewel deze verwoesting aanzienlijk was, zag het Vandaalse tijdperk het herstel van een groot deel van de schade, een uitbreiding van de bevolking en de oprichting van een levendige geromaniseerde Germaanse gemeenschap. Het gebied bleef in handen van de Vandalen tot 533 na Christus, toen de stad werd veroverd door de Byzantijnse keizer Justinianus I. De nieuwe heersers gebruikten de Griekse taal (samen met het Latijn ), maar het Neo-Latijnse lokale dialect bleef in gebruik bij de inwoners. De stad raakte in verval. De Romeinse en de semi-Geromaniseerde Vandaalse bevolking hadden een gelaagde positie ten opzichte van de groeiende aantallen Berbers die zij toestonden zich te vestigen in ruil voor goedkope arbeid. [ 5 ] Dit verminderde de economische status van kleine vrije grondbezitters en stadsbewoners, vooral wat er overbleef van de Vandaalse bevolking, die het grootste deel van de lokale militaire strijdkrachten vormde. Bovendien vermalen de toenemende inzet van Berberse arbeiders de Romeinse bevolking van vrije boeren.
In de 8e eeuw was er in de stad en de omgeving geen sterke stedelijke middenklasse van vrije burgers meer, noch een plattelandsbevolking van vrije boeren, noch een militaire aristocratie van Vandaalse krijgers en hun gevolg.
Titulaire Zetel
Er was Caesarea in Mauretanië, maar er was ook een kleine stad genaamd Caesarea in Numidië (dichtbij de werkelijke grens tussen Algerije en Tunesië). Deze laatste was een van de meer dan 120 steden in de Romeinse provincie Numidië die belangrijk genoeg waren om suffragaanbisdommen van de Metropoliet van Carthago te worden, maar zou verdwijnen, waarschijnlijk bij de komst van de islam in de zevende eeuw.
De ruïnes van deze kleine Numidische stad bevinden zich in Hammamet (Frans: Youks-les-Bains ) in het huidige Algerije, maar blijven een Latijnse katholieke titulaire zetel.
De enige historisch gedocumenteerde ambtsdrager, Dominicus, was een van de katholieke bisschoppen die in 484 door koning Hunerik van het Vandaalse koninkrijk werden bijeengeroepen voor een Concilie van Carthago en werd, zoals de meesten van hen (in tegenstelling tot de Donatistische schismatici), verbannen, in zijn geval naar Corsica . Morcelli schrijft dit ook toe aan de Donatistische ketter Cresconius, die waarschijnlijk bisschop was in Caesariana (Numidië) .
Het bisdom werd in 1933 nominaal hersteld als Latijns titulair bisdom van Caesarea in Numidië. Het heeft de volgende ambtsdragers gehad, gedeeltelijk van de passende bisschoppelijke (laagste) rang, met twee aartsbisschoppelijke uitzonderingen: (lees verder: https://en.wikipedia.org/wiki/Caesarea_in_Mauretania)
Latijns patriarchaat van Jeruzalem
Het Latijns patriarchaat
Jeruzalem (Latijn: Patriarchatus Hierosolymitanus Latinorum) is een bisdom van de Katholieke Kerk, onder de leiding van de Latijnse patriarch van Jeruzalem. Het beslaat al de gebieden van het Heilig Land: Israël, de Palestijnse gebieden en Jordanië, alsook Cyprus.
De titel werd in 1099 ingevoerd tijdens de kruistochten. Van 1099 tot 1187 verbleven de patriarchen in Jeruzalem, dan in Akko tot bij de val van de stad in 1291 en vervolgens in Europa tot 1847. De basiliek van Sint-Laurentius-buiten-de-muren in Rome was van 1374 tot 1847 de zetel van de patriarch van Jeruzalem. De zetel in Jeruzalem zelf werd in 1847 door paus Pius IX opnieuw ingesteld. Sinds 2020 is Pierbattista Pizzaballa patriarch.
Behalve dit Latijnse patriarchaat is er binnen de Katholieke Kerk nog het Melkitische Grieks-katholiek aartsbisdom met zetel in Jeruzalem.
Zoals hierboven op de foto valt te zien behoren de Gazastrook, Palestina, Libanon, Syrië (deel) en ook Cyprus (waarvan Charles III van het Verenigd Koninkrijk de Koning is) tot het Latijns patriarchaat, waarmee de GODDELIJKE WAARHEID van de huidige door Israël gestarte oorlog is ontmanteld.
Elisa Bonaparte als
titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië,
Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis
Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom
van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het
titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft de Goddelijk
Verplichting heeft om dit koningschap van Italië op te eisen om het
menselijk leven op Aarde, die God heeft geschapen naar zijn evenbeeld,
op het laatste nippertje te redden.
Elisa Bonaparte de Reddende Engel
Maria Anna (Elisa) Bonaparte (Ajaccio, Frankrijk, 3 januari 1777 — Villa Vicentina, Italië, 6 augustus 1820) was een jongere zuster van Napoleon Bonaparte. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Elisa_Bonaparte)
Vanwege haar scherpe tong was ze zeker niet Napoleons lieveling en ze bracht weinig tijd door in Frankrijk. Ze trad op 5 mei 1797 in het huwelijk met de Corsicaanse edelman Félix Baciocchi.
Toen Napoleon in 1805 Piombino en Lucca veroverde stelde hij Elisa daar als vorstin aan. In 1807 hief hij het uit het Groothertogdom Toscane geschapen Koninkrijk Etrurië op en schonk Elisa de titel van groothertogin van Toscane. Deze functie bekleedde ze evenwel slechts in naam.
Elisa steunde in 1814 het overlopen van haar zwager Joachim Murat naar Oostenrijkse zijde en dit deed haar relatie met Napoleon geen goed. Na diens val nam ze de titel gravin van Compignano aan en trok zich terug naar Bologna en later naar Villa Vicentina. Dankzij haar goede relatie met Klemens von Metternich kon ze haar fortuin behouden en bracht de rest van haar leven in luxe door. Ze stierf op 6 augustus 1820.
Het Congres van Wenen zette in Lucca Karel Lodewijk van Bourbon-Parma op de troon en in Toscane kwam de oude groothertog Ferdinand III weer aan de macht.
De kinderen van Elisa Bonaparte
Tot veler verrassing hebben linkse partijen zondag de tweede en beslissende ronde gewonnen van de Franse parlementsverkiezingen. Volgens de eerste prognoses krijgt de linkse coalitie Nouveau Front Populaire (NFP) 172 tot 192 van de 577 zetels in het parlement.
Met behulp van veel goedaardige engelen, waaronder met name aartsengel Michaël, is Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, --- in overeenstemming met de wil van het Franse volk -- vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood vanuit het Huis Bonaparte daarmee Grondwettelijk de erfelijke opvolger geworden van Napoleon Bonaparte en is daarmee de Tweede keizer van het Eerste Franse Keizerrijk.
Het Grondwettelijk gevolg hiervan is dat er in Frankrijk geen nieuwe verkiezingen meer mogen worden uitgeschreven en dat Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn doodde erflelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden.
Het is de hierboven beschreven God die de schrijvers Dienie Kars en Ad van Rooij vanuit 'de ziel' van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, de kracht heeft gegeven om dit "Goddelijk Geschrift" dat in de periode van 2 december 2024 tot 18 december 2024 is geschreven op 19 december 2024 te openbaren en vanaf 20 december 2024 vanuit De Nieuwe Media aan alle acht miljard wereldbewoners in alle wereldtalen bekend te maken, heeft geholpen om onze kinderen te sparen, waarmee het uitroeien van alle mensen op Aarde, door zijn rechtmatige erfelijke opvolger Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte vanuit het Eerste Franse Keizerrijk wordt voorkomen. Dit met het in alle 193 landen van de Verenigde Naties (en ook alle staatjes daarbuiten) retroactief afkondigen van het door Napoleon Bonaparte op 22 september 1795 bij plebiscietafgekondigde Franse grondwet van 1795, waarbij nogmaals de nadruk wordt gelegd op plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger en waarbij nogmaals Broederschapretroactief wordt vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom en waarbij nogmaals een strikte scheiding der machten van Kerk en staat retroactief ten uitvoer moet worden gebracht.
Voor de wereldwijde oplossing vanuit 'de ziel' van keizer Napoleon Bonaparte en 'de ziel' van koning Leopold III der Belgen onder keizer Napoleon Bonaparte lees de volgende paarse link op De Nieuwe Media en bekijk en beluister daarin ook alle paarse deeplinks, video's en Tv-uitzendingen.
Er is een weg naar verlossing…, deze weg is smal!, lees daarvoor het volgende artikel op De Nieuwe Media en bekijk-beluister ook de video's daarin.
We leven momenteel in een tijdperk waarbij we in de overgang zitten van het koninkrijk van de duisternis naar het Koninkrijk GOD's.
Dit artikel is geschreven door Lisette van Rooij (eind 2023) - waarvoor dank Lisette!
De duisternis heeft erg lang geregeerd op aarde, de brede weg met allemaal zondige mensen. Dit noemt men ook wel de val van de mensheid. Dit artikel is geschreven door Lisette van Rooij (waarvoor hartelijk dank!) en her en der aangevuld door onze redactie met aanvullende informatie en beeldmateriaal.
Voor het volledige artikel op De Nieuwe Media lees de volgende link en bekijk-beluister ook de video's daarin.
Nana Mouskouri - Ave Maria (Official Audio)
Elisa Bonaparte de Reddende Engel
Het Derde Geschrift is in de periode van 02-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 19-12-2024 geopenbaard. Zeven dagen voor Kerstmis 25 december 2024. De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis.
De Eerste Aanvulling op het Derde Geschrift is in de periode van de Eerste Kerstdag 25-12-2024 tot en met 31-12-2024 grotendeels geschreven "De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis" en op 01-01-2025 is vastgelegd, de Octaafdag van Kerstmis. Dit geschrift is daarna met deel zes aangevuld op de geboortedag van Elisa Bonaparte als titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië, Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft. Dit geschrift is op 6 januari 2025 met deel zeven op de Christelijke feestdag van Drie Koningen vervolmaakt en gepubliceerd om vanuit Jezus meer wijsheid bij de aardse machtshebbers bij te brengen en de Duivelse geesten uit hen te verdrijven.
Het Tweede Geschrift is in de periode van 07-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 16-12-2024 geopenbaard: De Twaalf dagen van de Twaalf apostelen, waaronder apostel Petrus waaraan Jezus Christus voor het eerst verscheen en waaraan Christus de sleutelmacht over het hemelrijk heeft gegeven om als plaatsbekleder van Jezus op aarde het Evangelie op Aarde te verkondigen. Bij de verwoesting van de Romeinse Stad Tongeren in België door de opstand van de Bataven in 69-70 n.Chr is Apostel Petrus om het leven gekomen. Op de plaats waar Petrus ligt begraven is later Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren gebouwd. Om redenen zoals in deze Drie Geschriften staat vermeld heeft tot op 19 december 2024 in maar liefst 1954 jaar tijd daar niemand in het opbaar een Evangelie durven te prediken, omdat dit zeker zijn (haar) dood zou worden.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, waarvan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood de erfelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795 retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden. Daarmee is een einde gekomen aan al het kwaad op Aarde en gaan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, samen met Koning Filip der Belgen als erfelijk opvolger van zijn grootvader Koning Leopold III der Belgen, paus Franciscus bevrijden uit zijn gijzeling in het dwergstaatje Vaticaanstad dat geen onderdeel uitmaakt van de Verenigde Naties en gaat paus Franciscus of Patriarch Kirill van Moskou van de Russisch-orthodoxe Kerk (die niet is verbannen naar het dwergstaatje Vaticaanstad) zich vestigen in Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren in België om daar Apostel Petrus als plaatsbekleder van Jezus op Aarde, als tweede paus te gaan opvolgen, waarmee tot in de eeuwigheid een einde komt aan het doden en vergiftigen van mensen en er weer een overvloed van planten en dieren op Aarde komt. Het voortbestaan van de mens op Aarde naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis is daarmee nipt op tijd gered.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking aan de drie doden en vier gewonden bij de treinkaping bij Wijster op 2 december 1975, die hun leven hebben gegeven om de in ballingschap levende Molukse gemeenschap in Nederland daaruit te bevrijden om te kunnen terugkeren naar hun eigen soevereine staat op de Molukken in Indonesië, wat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, voorafgaande aan hun vertrek en verblijf vanaf 1951 als KNIL-militair in Nederland was beloofd, maar door de opvolgende Nederlandse kabinetten na maar liefst 73 jaar nog steeds niet is nagekomen.
De sleutel van onze Wereld ligt in Jerusalem
De DEMMINK-DODENLIJST is ontstaan omdat er tot heden geen persvrijheid was in Nederland, klokkenluiders werden vermoord en corrupte topambtenaren werden door het OM jarenlang in bescherming genomen.
Een allesomvattend artikel, de onderwereld en de bovenwereld hebben vele raakvlakken. Geld en roem maken niet altijd gelukkig!
Trump: Wat de normies niet begrijpen is de ondergang van de EU-monarchen in de afgelopen 8 jaar — de Crown Lizards, Rothschilds, House of Orange, Black Nobility, Black Sun, Vaticaan, Jezuïeten, Zionisten, etc.