De Roemeens-Orthodoxe Kerk behoort tot de oosters-orthodoxe kerken.
Ze is een autocefale kerk en georganiseerd als patriarchaat.
Bron afbeelding hierboven: https://nl.wikipedia.org/wiki/Roemeens-Orthodoxe_Kerk
De
Roemeense Constitutionele Rechtbank annuleerde op 6 december 2024 de
presidentsverkiezingen nadat Călin Georgescu onverwachts de eerste ronde
had gewonnen op basis van zogenaamde ongeoorloofde buitenlandse
inmenging en onregelmatigheden om daarmee van de zesde patriarch Daniel
Ciobotea van de Roemeens-Orthodoxe Kerk zijn zetel in Boekarest te
stelen.
De Roemeens-Orthodoxe Kerk (Roemeens: Biserica Ortodoxă Română, (BOR)) behoort tot de oosters-orthodoxe kerken. Ze is een autocefale kerk en georganiseerd als patriarchaat.
Ook in Nederland is er een Roemeens-orthodoxe gemeenschap. Deze gemeenschap omvat op dit moment een kerk in Schiedam, waarvan de kapel op een oude rooms-katholieke begraafplaats in Schiedam staat. Deze parochie draagt de naam "Sfântul Grigorie Teologul" (de Heilige Gregorius, de Schriftgeleerde). Ook zijn er kerken in Arnhem (Sfântul Vasile cel Mare şi Sfântul Ludger, de Heilige Basilius de Grote en de Heilige Liudger), Groningen (Sfântul Apostol şi Evanghelist Ioan, de Heilige Apostel en Evangelist Johannes), Eindhoven (Sfânta Cuvioasă Parascheva de la Iaşi, de Heilige Paraskeva de Vrome van Iaşi) en in Goes (Sfânta Mare Mucenică Anastasia, de Heilige Anastasia de groot martelares). De parochies worden geleid door drie priesters. Schiedam wordt geleid door Protopop (Aartspriester) Ioan Dura (Aartspriester van Nederland en Belgisch-Vlaanderen). Arnhem en Groningen door priester Costel Ionașcu. Eindhoven en Goes worden geleid door priester Ciprian-Constantin Pintilie. Deze parochies vallen onder het "Protopopiatului Olandei şi Belgiei flamande" (Het decanaat van Nederland en Belgisch-Vlaanderen).
Deze parochies vallen jurisdictioneel onder metropoliet Joseph
(Pop) van het aartsbisdom voor West- en Zuid-Europa, met zetel in
Parijs. Zie voor meer info de paarse link hieronder.
In de negende eeuw werd de regio veroverd door de Bulgaren, die de Byzantijnse liturgie oplegden aan hun onderdanen. Deze liturgie wordt nog aangehouden, thans wel in de Roemeense taal.
Tussen 1712 en 1829 werd de kerk bestuurd door het patriarchaat van Constantinopel.
In 1864 verklaarde de Roemeens-Orthodoxe Kerk zich autocefaal. Dit werd in 1885 erkend door Constantinopel.
Na de Eerste Wereldoorlog werd het Roemeense grondgebied uitgebreid en nam de bevolking toe. Daardoor werd de kerk van Roemenië de tweede grootste van de orthodoxe kerken. Sinds 1925 heeft de aartsbisschop de titel van patriarch.
Tijdens de communistische periode (vanaf 1948 tot 1989) werkte de Kerk nauw samen met de politieke autoriteiten, en was zij de enige toegelaten kerk.
Miron(1925-1939), Nicodim (1939-1948), Iustinian (1948-1977),
Iustin (1977-1986), Teoctist (1986-2007) en Daniel (2007-heden)
Huidige situatie met de huidige patriarch Daniel Ciobotea
Daniel Ciobotea (Dobreşti, 22 juli 1951) is een Roemeens geestelijke en de zesde patriarch van de Roemeens-Orthodoxe Kerk. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Ciobotea)
Dan Ilie Ciobotea studeerde theologie in Sibiu en Boekarest. In 1979 promoveerde hij aan de universiteit van Straatsburg. Vervolgens werd hij docent (1980-1986) en adjunct-directeur (1986-1988) aan het oecumenisch instituut in Bossey.
In 1987 trad Ciobotea als monnik in in het klooster Sihăstria (district Neamț); hij nam vervolgens de religieuze naam Daniel aan. Op 14 augustus 1987 werd hij priester gewijd.
Op 20 maart 1990 werd Daniel gewijd als bisschop-vicaris van Timișoara. Slechts drie maanden later, op 7 juni 1990, werd hij benoemd tot metropoliet van Moldavië en Boekovina.
Op 12 september 2007 werd Daniel door de synode van de Roemeens-Orthodoxe Kerk gekozen als patriarch. Deze verkiezing was noodzakelijk geworden na het overlijden van patriarch Teoctist Arăpașu op 30 juli 2007.
Daniel Ciobotea is sinds 12 september 2007 Patriarch van Geheel Roemenië, aartsbisschop van Boekarest, metropoliet van Walachije en Dobroedzja, Locum Tenens van Caesarea in Cappadocië, President van de Heilige Synode met zetel te Boekarest.
De kerk telt ongeveer 19.000.000 gelovigen binnen Roemenië. Daardoor is de Roemeens-Orthodoxe Kerk, qua aantal gelovigen, de tweede grootste orthodoxe autocefale kerk in de wereld. Ze komt na de Russisch-Orthodoxe Kerk.
Binnen de Roemeense landsgrenzen zijn er 5 metropoliën:
Buiten de Roemeense landsgrenzen kent de Roemeens-Orthodoxe Kerk de volgende onderdelen: De Roemeens-orthodoxe diaspora, die als volgt is samengesteld:
6. de autonome metropolie van Bessarabië, in het huidige Moldavië, waarvan de autonomie niet erkend is door de Russisch-Orthodoxe Kerk
Patriarch Kirill van Moskou (Russisch: Патриарх Кирилл II Московский и всея Руси, Patriarch Kirill II Moskovski i Vseja Roesi) geboren als Vladimir Michailovitsj Goendjajev (Russisch: Владимир Михайлович Гундяев) (Leningrad, 20 november 1946) is een Russisch geestelijke en de geestelijk leider van de Russisch-Orthodoxe Kerk, ook wel patriarch van Moskou genoemd. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Kirill_van_Moskou)
Levensloop
De grootvader en vader van Vladimir Michailovitsj Goendjajev waren Russisch-orthodoxe priesters en hadden in een strafkamp gezeten. Zijn moeder was lerares en gaf Duits. Na zijn middelbare school bekwaamde hij zich als technisch cartograaf. Na theologische opleidingen resp. op het Theologisch Seminarie en de Theologische Academie in Leningrad werd hij op 3 april 1969 tot monnik gewijd en op 1 juni 1969 volgde zijn priesterwijding. In 1970 werd hij hoogleraar dogmatische theologie aan genoemde Academie in Leningrad, waar hij van 26 december 1974 tot 1983 rector was.
In 1971 werd hij afgevaardigd naar de Wereldraad van Kerken in Genève; daarna bleef hij op vele manieren betrokken bij oecumenische contacten. Op 12 september 1971 werd hij verheven tot archimandriet.
Archimandriet Kirill werd op 14 maart 1976 gewijd als bisschop van Vyborg. Op 2 september 1977 volgde zijn verheffing tot aartsbisschop. Op 26 december 1984 werd hij benoemd tot bisschop van Smolensk en Vjazma (vanaf 1989 Smolensk en Kaliningrad geheten). In 1989 werd hij hoofd van het Departement voor Buitenlandse Betrekkingen van de Russisch-orthodoxe Kerk.
In 1990/1991 was hij tevens locum tenens van het aartsbisdom Den Haag en Nederland. In 1991 werd hij verheven tot metropoliet.
Patriarch
Metropoliet Kirill werd op 5 december 2008 gekozen als locum tenens, na het overlijden van patriarch Aleksi II op 5 december 2008. Hij werd op 27 januari 2009 gekozen als patriarch en op 1 februari 2009 geïntroniseerd in de Christus Verlosserkathedraal te Moskou als patriarch van Moskou en geheel Rusland en primaat van de Russisch-orthodoxe Kerk.
Eind september 2015 begon het Russische leger met luchtaanvallen in Syrië, in de buurt van Homs. Kirill stond achter dit besluit van Poetin. Hij zag het als een heilige oorlog tegen het terrorisme van IS, dat "veel ellende berokkende aan christenen daar", maar "ook aan moslims" (de VS zagen de Russische inmenging als poging om bondgenoot president Assad van Syrië in het zadel te houden)[3].
Op 12 februari 2016 ontmoette hij en Paus Franciscus elkaar op het vliegveld van Havana. Dit was de historische eerste ontmoeting van een paus van Rome met een hoofd van de Russisch-orthodoxe Kerk (sinds het schisma van 1054). Zij spraken twee uur met elkaar en ondertekenden daarna een gemeenschappelijke verklaring o.a. over het belang van het komen tot eenheid van de kerken van Oost en West, de centrale waarde van het gezin, van het menselijk leven, over het vinden van een christelijk antwoord op de uitdagingen van een geseculariseerde atheïstische samenleving, waarin christenen (volgens de verklaring) naar de marge worden gedreven.
In die verklaring kwam ook Oekraïne ter sprake: 26. We betreuren de vijandigheid in Oekraïne die al veel slachtoffers heeft gemaakt, talloze wonden heeft toegebracht aan vreedzame inwoners en de samenleving in een diepe economische en humanitaire crisis heeft gestort. We nodigen alle partijen die bij het conflict betrokken zijn uit tot voorzichtigheid, tot sociale solidariteit en tot actie gericht op vredesopbouw. We nodigen onze kerken in Oekraïne uit om te werken aan sociale harmonie, om af te zien van deelname aan de confrontatie en om geen verdere ontwikkeling van het conflict te steunen.
Eind oktober 2017 opende president Vladimir Poetin samen met patriarch Kirill de "Muur van Droefenis". Aan een kruispunt langs de snelweg rond het centrum van Moskou verrees deze dertig meter lange massieve bronzen muur waarop honderden menselijke schimmen staan afgebeeld. Op een bronzen zuil staat in diverse talen: 'Vergeet niet!'. De Muur van Droefenis is het grootste monument in Rusland voor de miljoenen slachtoffers van de communistische terreur onder Jozef Stalin. Er was ook kritiek: sommigen hadden het ín het centrum gewild, anderen hadden willen wachten tot ná Poetin (ex-KGB)
Het besluit van Oecumenisch Patriarch Bartholomeus I van Constantinopel in 2018 om de orthodoxe nationale kerk van Oekraïne met de oude bisschopszetel van Kiev te erkennen als zelfstandige, autocefale kerk werd door Kirill veroordeeld. Hij verbrak de eucharistische gemeenschap met het Oecumenisch patriarchaat van Constantinopel. Later gebeurde dit ook met de Grieks-orthodoxe Kerk van Athene, met het Grieks-orthodox patriarchaat van Alexandrië en met de Cypriotisch-orthodoxe Kerk.
Kirill prees op 14 juni 2020, tijdens de inwijding van de Kerk van het Leger, het Russische leger voor de vele keren dat het het vaderland heeft verdedigd tegen "buitenlandse en binnenlandse vijanden". Hij bedankte ook president Poetin en minister van Defensie, Sergei Shoigu, voor de steun aan de bouw ervan. In minder dan twee jaar was de kerk voltooid: op 9 mei, de dag waarop het Rode leger zegevierde in de Tweede Wereldoorlog. Oorspronkelijk zouden ook afbeeldingen van Jozef Stalin en president Poetin in de kerk worden opgenomen, maar daar werd na protesten van afgezien[6].
Begin 2022 kondigde hij aan dat hij spoedig een bezoek wilde brengen aan de door zijn land geannexeerde Krim. Doel van de reis die plaats moet hebben in februari is om het altaar van de Alexander Nevskikathedraal in Simferopol in te wijden. Deze kathedraal is de belangrijkste kerk op de Krim. De eerste kerk ter plaatse werd voltooid in 1823 om vervolgens in 1930 door de Sovjets te worden opgeblazen. In 2003 werd op dezelfde plaats een nieuwe kathedraal gebouwd. De kathedraal werd eerst na de Russische annexatie in 2014 voltooid met belangrijke steun van president Poetin. Het Patriarchaat Moskou steunt de Krim-politiek van Poetin. Zij is van mening dat zowel het schiereiland aan de Zwarte Zee als Oekraïne integraal onderdeel is van haar jurisdictie[7].
Op 7 juni 2022 werd bekend dat metropoliet Hilarion van Volokolamsk, als hoofd "Buitenlandse betrekkingen" van het patriarchaat van Moskou nauwe medewerker van Kirill, benoemd is om de kleine eparchie Boedapest in Hongarije te gaan leiden. Had hij zich, vredelievend als hij bekend stond, intern tegen de invasie van zijn land in Oekraïne gekeerd?
Russische invasie Oekraïne
Nadat op 24 februari 2022 het Russische leger Oekraïne was binnengevallen veroordeelde Kirill deze invasie niet. Hij zei de tweedracht en burgerslachtoffers te betreuren.
Op 27 februari zei hij tijdens de liturgie in de Christus Verlosser-kathedraal in Moskou:
Laten wij bidden voor het herstel van de vrede, voor het herstel van goede broederlijke relaties tussen onze volkeren. Moge de Heer de volkeren beschermen die deel uitmaken van de enige ruimte van de Russisch-orthodoxe Kerk tegen interne moorddadige oorlogen. We moeten ons niet laten uitlachen door duistere en vijandige krachten van buitenaf. Laten wij al het mogelijke doen om de vrede tussen onze volkeren te bewaren en tegelijkertijd ons gemeenschappelijk historisch vaderland beschermen tegen alle acties van buitenaf die deze eenheid kan vernietigen.
De Europese Unie overwoog om Kirill op de sanctielijst te plaatsen vanwege zijn steun aan Poetin. Door sterke politieke druk van Hongarije werd hier vanaf gezien.
Op 2 maart, dag 7 van de Russische invasie, heeft dr. Ioan Sauca, dienstdoend secretaris-generaal van de Wereldraad van Kerken, Roemeens-orthodox priester, in een brief aan de patriarch een dringend verzoek gedaan zijn "stem te verheffen en te spreken in naam van onze broeders en zusters die lijden ten gevolge van de oorlog in Oekraïne, van wie het merendeel trouwens gelovigen van onze orthodoxe kerk zijn". Sauca is ook theologieprofessor en Roemeens-orthodox priester.
In een preek over de oorlog in Oekraïne op zondag 6 maart 2022 zei Kirill dat het in dit conflict om meer gaat dan politiek: de redding van de mensheid staat op het spel. Volgens de patriarch wil Oekraïne bij een club landen horen die verplicht dat je gay prides houdt. Zo worden ze gedwongen tot 'zonde', en tot 'ontkenning van God en zijn Waarheid'. Hij stond lovend stil bij de opstandelingen in de Donbas: zij pleegden tenminste verzet tegen dit steeds progressiever wordende Oekraïne:
Acht jaar lang zijn er pogingen gedaan om te vernietigen wat er in de Donbas gaande is. Wat er in de Donbas gaande is, is een afwijzing, een principiële afwijzing van de zogenaamde waarden die nu worden aangeboden door degenen die aanspraak maken op wereldheerschappij. Tegenwoordig is er een zekere test voor loyaliteit aan die macht, een zekere overgang naar die 'gelukkige' wereld, de wereld van overmatige consumptie, de wereld van illusoire vrijheid. Weet je wat die toets is? Het is heel eenvoudig maar ook gruwelijk: het is een homoparade. De eis om een homoparade te houden is in feite een test voor loyaliteit aan die machtige wereld, en we weten dat als mensen of landen zich verzetten tegen deze eis, ze van die wereld worden uitgesloten en als buitenaards worden behandeld[.
Op 10 maart heeft kardinaal Jean-Claude Hollerich S.J. (Luxemburg), voorzitter van COMECE (afgevaardigden van alle Europese Roomskatholieke bisschoppenconferenties), een brief aan patriarch Kirill geschreven, waarin hij schrijft:
Ik durf Uwe Heiligheid te smeken in de geest van broederschap: doe alstublieft een dringend beroep op de Russische autoriteiten om de vijandelijkheden tegen het Oekraïense volk onmiddellijk te stoppen en om goede wil te tonen voor het zoeken naar een diplomatieke oplossing voor het conflict, gebaseerd op dialoog, gezond verstand en respect voor het internationaal recht.
Paus Franciscus en kardinaal Kurt Koch hielden op 16 maart een videocall met patriarch Kirill en metropoliet Hilarion. De paus dankte de patriarch zeggend dat zij gemotiveerd werden door de wens om samen te bidden voor de vrede en voor een staakt-het-vuren. In het gesprek benadrukte Franciscus dat heilige of rechtvaardige oorlogen in het verleden gehouden werden. Dat kan niet meer. In zijn interview met Corriere della Sera vertelde hij begin mei: "Ik heb veertig minuten met Kirill gesproken. Twintig minuten daarvan vulde hij door vanaf een papier al zijn rechtvaardigingen voor de oorlog voor te lezen." En dat hij bang is dat de patriarch "de misdienaar van Poetin" aan het worden is. 's Middags had de aartsbisschop van Canterbury Justin Welby, het hoofd van de Anglicaanse Gemeenschap, een videogesprek met Kirill. Hij benadrukte dat de oorlog een tragedie is en dat geweld en oorlog nooit een oplossing kunnen zijn voor een politiek geschil. Er moet zo spoedig mogelijk een wapenstilstand komen. Beide partijen spraken af contact te houden.
In zijn paaspreek van 24 april 2022 sprak Kirill over de theologische betekenis van Pasen, niet over Oekraïne. Wel zei hij:...we zijn niet bang voor alledaagse zorgen, kwellingen en wereldse problemen, en zelfs de moeilijke omstandigheden van deze onrustige tijden lijken niet zo belangrijk in het perspectief van de eeuwigheid die ons is geschonken].
In zijn toespraak tot leden van de Federale Raad (senaat) van de Doema op 18 mei hield hij hen de gewone punten voor, zoals bv de spirituele eenheid van Rusland en Oekraïne, die wordt bedreigd.
Aan het eind echter deed hij een oproep: ... Maar zelfs in de omstandigheden van gewapende conflicten kan en moet een mens zijn waardigheid bewaren en zorg dragen voor de waardigheid van anderen. Het uitsluiten van verboden oorlogsmethoden, de bescherming van burgers, respect voor het internationaal humanitair recht, respect voor gevangenen en gewonden - dat is waartoe ik, als patriarch van geheel Rusland, de partijen in het conflict oproep en hen vraag alles in het werk te stellen om burgerslachtoffers te voorkomen[.
Europese Unie
Begin juni 2022 bleek dat dankzij de tegenstem van Viktor Orban, premier van EU-lid Hongarije, Kirill van de geplande (6e) sanctielijst van de EU was geschrapt. Deze sancties werden ingesteld na de Russische invasie van Oekraïne. Orban noemde godsdienstvrijheid als reden van zijn interventie[. De EU gaf hier toe om de rest van de sancties te redden.
Verenigd Koninkrijk
Het Verenigd Koninkrijk zette medio juni patriarch Kirill wèl op zijn sanctielijst en dit vanwege zijn steun aan de Russische invasie van Oekraïne. Hij mag het land niet meer in en zijn tegoeden worden bevroren.
De Russische Wereld (Roeskii Mir)
Citaat uit een preek: Moge de Heer het Russische land behouden. Als ik "Russisch" zeg, gebruik ik de oude uitdrukking uit "Een verhaal uit vervlogen jaren" - "Waar komt het Russische land vandaan", het land dat nu Rusland en Oekraïne en Wit-Rusland en andere stammen en volkeren omvat. De eenheid tussen deze drie is geestelijk en door God gewild. De duivel is bezig aan die eenheid te tornen.
Kirill benadrukt de spirituele eenheid van Oekraïne en Rusland. Herhaaldelijk zegt hij dan: "beide landen komen uit dezelfde doopvont "Kiev". Kiev is de bakermat van het heilige Roes.
De Orthodoxe parochie van de heilige Nikolaas van Myra is een levendige, multiculturele Christelijke kerkgemeenschap in het hartje van de Jordaan. Rector (hoofd) van de parochie is archimandriet Meletios (Webber).
De parochie werd in 1974 opgericht door een kleine groep orthodoxe christenen – Russen, Serviërs en Nederlanders – die zochten naar een plaats voor gebed en ontmoeting. De rector, vader Alexis Voogd en zijn Russische echtgenote, Tatiana Voogd-Stojanova, streefden naar een gemeenschap met wortels in de Russische spiritualiteit, maar open voor de Nederlandse taal en cultuur. Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, een van de meest gezaghebbende Orthodoxe spirituele persoonlijkheden van de 20e eeuw, speelde hierbij een belangrijke rol.
Beschermheilige van de parochie werd vanzelfsprekend Nikolaas van Myra, een grote heilige in de Orthodoxe Kerk, met name in Rusland en daarnaast schutspatroon van de stad Amsterdam.
De kleine parochie vond eerst onderdak op de zolder van de Sint Nicolaaskerk tegenover het Centraal Station. Hierop volgden vijftien jaar in een kapel aan de Utrechtsedwarsstraat. In 1995 werd een eigen kerkgebouw aangekocht: de Immanuelkerk in de Kerkstraat. In de volgende jaren groeide de parochie onder leiding van de nieuwe rector, vader Sergei Ovsiannikov, uit tot een grote gemeenschap met leden uit heel Nederland. Ook de komst van Oost-Europeanen na 1991 bracht veel nieuwe leden. Al gauw werd het gebouw aan de Kerkstraat te klein, met als gevolg dat een deel van de gelovigen de diensten soms vanaf de straat moest volgen. In 2006 kon een grotere kerk worden aangekocht: de Tichelkerk met het daarbij behorende kloostercomplex in de Jordaan. De ruime neo-Romaanse kerk is geleidelijk aangepast aan de orthodoxe eredienst. In 2010 werd een natuurstenen, gebeeldhouwde ikonostase geïnstalleerd. Ook werd een doopkapel met mozaïeken en een tweede ikonostase ingericht.
De inrichting van de kerk en de doopkapel is geïnspireerd door de kunst van het vroege, ongedeelde christendom.
De parochie heeft een open en internationaal karakter en telt meer dan 20 nationaliteiten, waaronder Russen, Grieken, Roemenen, Serviërs, Georgiërs en Eritreërs. De diensten (in het Nederlands, Russisch en Engels) en de pastorale zorg zijn in handen van 4 priesters en 3 diakens. Daarnaast zijn veel vrijwilligers actief betrokken bij de parochie: ze ondersteunen de diensten, zingen in het koor, organiseren kinderactiviteiten en catechese, bezoeken zieken, verzorgen de bibliotheek en publicaties, organiseren lezingen en concerten etc. Ook onderhoudt de parochie levendige contacten met de stad. Wij zijn lid van de Raad van Kerken Amsterdam. (bron https://rvkamsterdam.nl/)
In maart 2022 werd de Russisch-Orthodoxe parochie van de `Heilige Nikolaas van Myra te Amsterdam gedwongen gesplitst in de aanhangers van de Moederkerk van het Patriarchaat van Moskou en degenen die wilden overstappen naar het Patriarchaat van Constantinopel.
Ongeveer de helft van de actieve parochianen, die het besluit om hun bisdom te verlaten niet steunden bevonden zich plotseling zonder kerk.
De Russisch-Orthodoxe Kerk heeft momenteel geen canonieke gebedsgemeenschap meer met het Patriarchaat van Constantinopel.
De deel van de parochie van de Heilige Nikolaas van Myra te Amsterdam die overgegaan is naar het Patriarchaat van Constantinopel blijft zich nog steeds "parochie van de Russisch-Orthodoxe traditie" noemen. Om een verwarring te voorkomen is er besloten een nieuwe parochie in Amsterdam op te richten, de parochie van de Heilige Sergius van Radonezh van het Haags-Nederlandse bisdom behorend tot de Russisch-Orthodoxe Kerk van het Patriarchaat van Moskou. Wij wenden ons tot de Heilige Sergius voor gebed en bescherming in deze moeilijke tijden.
Ilja Vladimirovitsj Ganaba werd in Leningrad (het huidige Sint-Petersburg, Rusland) geboren op 1 augustus 1962. Zijn moeder Ksenia Stepanovna Ganaba ontsliep in de Heer op 29 augustus 2006. Zijn vader Vladimir Alexandrovitsj Ganaba werd geboren in 1934 en is protodiaken van Drievuldigheidskathedraal van het bisdom Podolsk in de Moskou-regio. In zijn jeugd woonde Ilja in Petrozavodsk, Vologda, Krivoj Rog (het huidige Oekraine), en Penza. In 1980 ging hij studeren aan het priesterseminarie in Leningrad. In 1982 vervolgde hij zijn studie aan de Theologische Academie in Leningrad. Op 17 november 1985 ontving hij van archimandriet Feofan (Galinski, + 2017), de inspecteur van de academie, in de kerk van de academie, gewijd aan de heilige Johannes de Theoloog, zijn monnikswijding met de naam Elisey ter ere van de heilige profeest Elisa.
Op 22 november 1985 werd hij door aartsbisschop Meliton van Tichvin (+ 1986), vicaris van het bisdom Leningrad, gewijd tot diaken.
Op 18 januari 1986 volgde de priesterwijding, ook voltrokken door aartsbisschop Meliton. In 1986 begon aan zijn postacademische studie. In 1987 werd hij opgenomen in de kloostergemeenschap van het heilige Daniel-klooster in Moskou.
Op 27 december 1988 werd hij met de titel hegoumen benoemd tot plaatsvervanger van het hoofd van de Russisch-Orthodoxe missie in Jeruzalem.
Op 5 oktober 1992 werd hij overgeplaatst naar de Afdeling Kerkelijke Relaties van de Sector Buitenlandse Instellingen en vanaf 23 februari 1993 werd hij weer opgenomen in de kloostergemeenschap van het heilige Daniel-klooster in Moskou.
Op 21 augustus 1997 werd hij met de titel archimandriet benoemd tot secretaris van het Departement van Externe Relaties van het patriarchaat van Moskou en hield hij zich bezig met interorthodoxe relaties en instellingen in het buitenland van het patriarchaat van Moskou.
Op 31 maart 1999 werd hij benoemd tot vertegenwoordiger van de patriarch van Moskou en geheel Rusland in Estland, en vervulde hij de functie van rector van de heilige Alexander Nevski-kathedraal in Tallinn (Estland) met behoud van zijn functie bij de Afdeling Kerkelijke Relaties.
7 oktober 2000 werd hij benoemd vertegenwoordiger van de patriarch van Moskou en geheel Rusland bij de patriarch van Antiochie in Damascus, Syrie.
Op 12 maart 2002 werd hij benoemd tot hoofd van de Russisch-Orthodoxie missie in Jeruzalem.
Op 6 oktober 2006 werd hij door de Heilige Synode verkozen tot bisschop van Bogorodsk, vicaris van het bisdom Chersoneses (Korsoen), met als opdracht het bisdom van Sourozh (Verenigd Koninkrijk en Ierland) onder zijn hoede te nemen.
Op 26 november 2006 werd hij gewijd tot bisschop. Op 27 december 2007 werd hij benoemd tot bisschop van Sourozh. Op 1 februari 2010 (gedachtenis van Johannes Chrysostomos) kreeg de titel aartsbisschop. Op 28 december 2017 werd hij aartsbisschop van Den Haag en Nederland. En op 4 januari 2018 arriveerde hij in Nederland.
08-01-2025
MICHA KAT: "DE SLAG OM STALINGRAD IS COMING....."
Onder de video van 19 april 2019 (gepubliceerd op 14-08-2021) is de volgende tekst te lezen:
'In deze video claimt Micha dat hij de zaak Westenberg gewonnen heeft, en dat hij recht heeft op 1 miljoen euro. wat niet zo is aangezien zijn claim nooit is toegewezen. Ook geeft hij toe dat er kinderporno op de server van klokkenluideronline is gevonden. en dat hij andere delicten heeft gepleegd. Micha is in afwachting op zijn uitlevering naar Nederland waar hem een straf boven het hoofd hangt wegens belediging, valse bommelding en doodsbedreiging aan het adres van Journalist Bart M. Daarnaast zijn er inmiddels diverse aangifte tegen hem gedaan wegens smaad en laster, wat hem op een langere gevangenisstraf kan opleveren.'
Micha Kat:
ZAAK-BODEGRAVEN GAAT NAAR BLOEDSTOLLENDE CLIMAX * Chris Klomp: de politie heeft LETTERLIJK gesproken met Sandra van Aalst, de peuter die volgens Joost Knevel door JvD is vermoord * Maar zij is nog steeds niet in de openbaarheid gebracht * Als Sandra niet levend kan worden aangetroffen, is de zaak tegen Joost, Wouter en Micha so wie so kapot * In Micha's strafzaak zei rechter De Haan: 'Sandra leeft nog!' * Deze thriller had niet bedacht kunnen worden door 100 Alfred Hitcocks samen met 100 Agatha Christies * Totale media-blackout bij MSM en MAM -dat zegt in feite al alles!
04-11-2024
De video (+18) in dit artikel zult U gaan ervaren als shockerend. Deze video maakt U wakker. Deze video veroorzaakt nachtmerries. Deze video veroorzaakt depressies.
Deze video (+18) toont aan dat de overheid niets om U & Uw kinderen geeft!
Jhr. Mr. Ch.J.M. (Charles) Ruijs de Beerenbrouck trouwde op 15 april 1902 in Warnsveld met jkvr. Maria Josephina Ernestina Alexandrina (Mies) van der Heijden van Doornenburg, vrouwe van Suideras (H. Suideras in Vierakker (destijds gemeente Warnsveld), 19 augustus 1877 – H. Suideras, 17 januari 1948) gelegen in het huidige Gelderland, dat vanaf 1 januari 2005 is gefuseerd met de gemeente Zutphen, waar de rechtbank zit gevestigd waar veel complotdenkers tot gevangenisstraf werden veroordeeld, waaronder ook oud-politieagent Alice Besselink (zie foto) .
Jhr. Mr. Ch.J.M. (Charles) Ruijs de Beerenbrouck trouwde op 15 april 1902 in Warnsveld met jkvr. Maria Josephina Ernestina Alexandrina (Mies) van der Heijden van Doornenburg, vrouwe van Suideras (H. Suideras in Vierakker (destijds gemeente Warnsveld), 19 augustus 1877 – H. Suideras, 17 januari 1948) gelegen in het huidige Gelderland, dat vanaf 1 januari 2005 is gefuseerd met de gemeente Zutphen, waar de rechtbank zit gevestigd waar veel complotdenkers tot gevangenisstraf werden veroordeeld, waaronder ook oud-politieagent Alice Besselink (zie foto).
Jhr. Mr. Ch.J.M. (Charles) Ruijs de Beerenbrouck was van 1 augustus 1901 tot 1 oktober 1905 ambtenaar voor de kantongerechten in het arrondissement Maastricht; was van 19 september 1905 tot 21 september 1909 lid Tweede Kamer der Staten-Generaal (voor het kiesdistrict Gulpen, zijnde de gemeenten Mesch, Rijckholt, St. Geertruid, Mheer, Noorbeek, Slenaken, Wittem, Vaals, Bocholtz, Simpelveld, Wijlre (Wylre), Valkenburg, Oud-Valkenburg, Margraten, Cadier en Keer, Bemelen, Berg en Terblijt, Houthem, Kerkrade, Voerendaal, Schin op Geulle, Heerlen, Schaesberg en Klimmen, Vaals, Valkenburg [Limburg], Wijlre); was van 7 december 1909 tot 16 mei 1918 lid Tweede Kamer der Staten-Generaal (voor het kiesdistrict Gulpen); was van 11 oktober 1914 tot 16 mei 1918 regeringscommissaris voor de Belgische vluchtelingen; was van 16 mei 1918 tot 8 september 1918 (door koningin Wilhelmina benoemd bij K.B. van 7 mei 1918) Commissaris van de Koningin in Limburg. Hij was minister van Binnenlandse Zaken, van 9 september 1918 tot 1 januari 1923 en was ook kamerheer in bijzondere dienst van koningin Wilhelmina.
Op bevel van koningin Wilhelmina heeft Jhr. Mr. Ch.J.M. (Charles) Ruijs de Beerenbrouck vanuit zijn functies als minister van Binnenlandse Zaken en als kamerheer in bijzondere dienst van koningin Wilhelmina ervoor gezorgd dat Duits keizer en koning van Pruisen Wilhelm II op 10 november 1918 – een dag voordat de Wapenstilstand van 11 november 1918 werd ondertekend in het wapenstilstandsrijtuig in het Bos van Compiègne tussen de Geallieerden en het Duitse Rijk – op 10 november 1918 in Eijsden lopend de grens met België kon oversteken, waarna hij dezelfde dag nog met de trein van N.V. Nederlandse Spoorwegen (NS), is een Nederlandse spoorwegmaatschappij en naamloze vennootschap, waarvan de aandelen in handen waren van de Nederlandse overheid, vanaf Eijsden met een trein vertrok naar Amerongen waar een tijdelijk onderkomen voor hem was gevonden in kasteel Amerongen (zie foto) in de buurt van het Utrechtse dorp Amerongen, gelegen in het 't Sticht Utrecht (grofweg de provincie Utrecht) van waaruit de gevluchte Duitse keizer Wilhelm II in Nederland asiel heeft aangevraagd en ook heeft gekregen.
De hele Duitse hofhouding woonde anderhalf jaar bij de familie Bentincks op kasteel Amerongen, waar de keizer ook de akte van abdicatie heeft getekend, waaraan juridisch geen enkele rechtskracht kan worden toegekend, omdat die is ondertekend geruime tijd nadat zijn asielaanvraag (die onlosmakelijk zit verbonden aan zijn verblijf vanaf 10 november 2018 in het grondwettelijk nooit bestaande Nederland). Dit des te meer de laatste bewoners Stadhouder Willem V van Oranje en zijn echtgenote Wilhelmina van Pruisen -- als gevolg van annexatie door keizer Napoleon Bonaparte van het Eerste Franse Keizerrijk van het kasteel Amerongen -- samen met de eigenaar Frederik Christiaan Reinhart van Reede van Amerongen (5e graaf van Athlone) met zijn echtgenote Anna Elisabeth Christina van Tuyll van Serooskerken in 1795 naar Engeland zijn gevlucht, waar deze 5e graaf ook overleed.
Na het overlijden van eigenaar Frederik Christiaan Reinhart van Reede van Amerongen (5e graaf van Athlone) in Engeland heeft graaf van Aldenburg Bentinck het kasteel Amerongen in 1879 verworven, die middernacht (10 of 11 november 1918) werd opgezadeld met de op 10 november 2010 in de NS-Staatstrein naar kasteel Amerongen vervoerde gevluchte Duitse keizer en Pruisische koning Wilhelm II, die daarmee vanaf die tijd vanuit het 't Sticht Utrecht (grofweg de provincie Utrecht) Duitse keizer en Pruisische koning Wilhelm II is gebleven en keizer van het Heilige Roomse Rijk is geworden.
Voor meer informatie over Stadhouder Willem V van Oranje lees het volgende artikel in De Nieuwe Media, lees daarin ook alle paarse link en deeplinks en bekijk - beluister ook alle daar geplaatste video's en Tv-uitzendingen.
HET RAPPORT VAN ONDERZOEKSJOURNALIST MICHA KAT OVER DE DEMMINK DOOFPOT
05-01-2025
Het is nog lang niet uitgegonst over Demmink. De echte reden voor: "Omtzigt, functie elders", Pieter Omtzigt weet teveel...
‼️ PAS OP !! ZEER SCHOKKENDE VIDEO ‼️
HOE DENKEN JULLIE HIEROVER POLITIE ALMELO, NOS EN DE TELEGRAAF?
NEDERLAND DUTROUXLAND EN PEDOCRATIE IS PEDOLAND NUMMER 1 VAN DE WERELD!
24-11-2023
NEDERLAND DUTROUXLAND EN PEDOCRATIE IS PEDOLAND NUMMER 1 VAN DE WERELD
We hebben in Nederland te maken met topambtenaren, hooggeplaatsten en landbestuurders die hiervan kennisdrager zijn. Het is nu de tijd dat de beerput in Nederland helemaal open gaat.
BREAKING NEWS! POLITICUS PIM FORTUYN WERD DOOR TWEEDE SCHUTTER VERMOORD, WIE WAS DIE TWEEDE SCHUTTER?
04-05-2024
Meer informatie over Ine Veen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ine_Veen
Na de dood van Pim Fortuyn gonsde het van de geruchten dat Volkert van der Graaf niet de eerste was die zijn wapen op Fortuyn richtte. Vele raadselachtige zaken wijzen er op dat deze milieuactivist niet alleen handelde, toen hij Fortuyn doodschoot op 6 mei 2002... Maar wie zat hier dan achter? En welke mensen hadden belang bij zijn overlijden?
In 'Moord namens de 'kroon'?' staat Ine Veen uitgebreid stil bij de complottheorieën die verklaren waarom een toekomstig minister-president op het Mediapark in Hilversum werd vermoord. Ze beschrijft ook Fortuyns unieke levensloop, zijn jeugd en zijn seksleven. Bijzonder is het grote aantal nooit eerder gepubliceerde foto's.
Link om het boek te bestellen: https://www.bol.com/nl/nl/p/moord-namens-de-kroon/1001004005058806/
Organisatie van De Raad van Kerken in Nederland
De Raad van Kerken in Nederland is een landelijk samenwerkingsverband van 19 christelijke kerken en organisaties en werd opgericht op 21 juni 1968.
De Raad van Kerken wordt bestuurd door de Plenaire Raad. Deze wordt gevormd door vertegenwoordigers van alle aangesloten kerken, het moderamen (dagelijks bestuur).
Voor de verschillende werkterreinen waarop de Raad actief is, zijn er beraadgroepen die de Raad, gevraagd en ongevraagd, kunnen adviseren over kerkelijke en maatschappelijke ontwikkelingen. Daarnaast zijn er verschillende werkgroepen die zich richten op de uitvoering van een specifieke taak, project of opdracht.
Landelijk zijn circa 250 provinciale en lokale Raden van Kerken actief, die ter plaatse de missie van de Raad vorm geven.
Missie: Vanuit een christelijke inspiratie bevordert de Raad van Kerken:
1) de oecumenische dialoog. Het gaat daarbij zowel om de dialoog tussen de aangesloten kerken onderling, als die tussen de aangesloten kerken en andere kerken en geloofsgemeenschappen.
2) de gezamenlijke dienst van de kerken aan de samenleving. Het streven is om vanuit een christelijke benadering een bijdrage te leveren aan het welzijn van mensen in de samenleving.
Werkwijze: Op de agenda van de Raad staan zowel theologische als maatschappelijke onderwerpen. Veel van het werk van de Raad wordt gedaan door beraad- en projectgroepen, waarin deskundigen vanuit de lidkerken en daarbuiten participeren.
De Raad onderhoudt relaties met vele kerken en met de brede oecumenische beweging in Nederland en wereldwijd, maar ook met vertegenwoordigers van andere religies, met overheden, politieke partijen en tal van maatschappelijke organisaties.
Nieuwsbrief en Oecumenisch Bezinning
De Raad brengt regelmatig een digitale nieuwsbrief uit, doorgaans maandelijks. Daarnaast verschijnt één tot drie keer per jaar een special in de reeks Oecumenische Bezinning.
Documenten
Raad voert overleg over nieuwe Asielopvangwet
Op 22 november 2022 heeft de Initiatiefgroep Huisvesting Asielzoekers Nederland, waarin ook de Raad van Kerken participeert, een constructief gesprek gevoerd met staatssecretaris Eric van der Burg van Justitie en Veiligheid over de problematiek rondom de opvang van asielzoekers in Nederland.
Centraal in dit gesprek stond het Plan KAN:
een plan voor Kleinschalige Asielopvang in Nederland. Dit plan biedt
een aantal inzichten en alternatieven voor het nu voorliggende
wetsontwerp (De Wet gemeentelijke taak mogelijk maken
asielopvangvoorzieningen).
De strekking van Plan KAN is om in
iedere gemeente in Nederland naar rato van het inwonertal structurele
asielopvang te realiseren. Belangrijk verschil met het wetsontwerp is
dat er in Plan KAN geen minimale grootte van opvangcentra wordt
gehanteerd. Dat betekent onder meer dat de voorgestelde 'bonus' voor het
realiseren van meer opvangplekken dan op basis van het inwonertal
vereist is, ook aan kleine gemeenten kan worden verstrekt. Bijvoorbeeld
omdat een gemeente 35 i.p.v. 30 plaatsen realiseert.
De in het
wetsvoorstel voorgestelde minimale grootte van 100 is volgens ons
problematisch. Dit zorgt er namelijk voor dat circa de helft van alle
344 Nederlandse gemeenten niet in aanmerking kan komen voor de 'bonus'
omdat dan het idee van een kleinschalige opvang weer teniet wordt
gedaan.
De staatssecretaris is vooral gewezen op de breed gedragen opvatting in veel gemeenten (zowel groot als klein) dat kleinschalige opvang niet als een probleem wordt gezien. Dat gegeven lijkt te worden overschaduwd door de wijd verspreide opvattingen van het tegendeel door een zeer kleine minderheid. Anders gezegd, het draagvlak voor kleinschalige opvang is groot. En dat blijkt ook uit de vele lokale kleinschalige initiatieven.
Kleinschaligheid geen probleem
Daarnaast is het uitgangspunt van Plan KAN dat een asielzoeker – die uiteindelijk een vergunning krijgt – ook in de gemeente van opvang wordt gehuisvest.
Dat uitgangspunt geeft de grootste garantie op integratie van de vluchteling en het snelste vooruitzicht op betaald werk. Het beste 'bewijs' voor een dergelijke – snelle – integratie is de manier waarop de Oekraïners zijn opgevangen.
Een tweede onderdeel van Plan KAN betreft het vergunningenstelsel. Wij bepleiten de invoering van een nieuwe tijdelijke verblijfsvergunning die wordt verstrekt aan mensen die uit een land afkomstig zijn, zoals Jemen of Syrië, waar de algehele situatie dusdanig is dat je daar niemand naar kunt terugsturen. De toets of iemand voor een dergelijke vergunning in aanmerking komt, neemt veel minder tijd in beslag dan de volledige toets of iemand voor een verblijfsvergunning asiel in aanmerking komt. Dat betekent dat veel aanvragen door de IND sneller kunnen worden afgehandeld. En dat betekent weer dat de IND veel meer capaciteit kan inzetten aan de overige verzoeken.
Bijkomend voordeel van zo'n – nieuwe – vergunning is dat die ook aan de Oekraïners kan worden verstrekt. Een snellere beoordeling door de IND betekent ook dat de verblijfsduur in een azc aanzienlijk korter is en daardoor goedkoper.
Tijdens
het gesprek bleek dat de staatssecretaris open stond voor suggesties.
Hij benadrukte de waardevolle inbreng van organisaties zoals de Kerken.
Wij voelen ons gehoord door de staatssecretaris en vertrouwen erop dat
onze suggesties als input worden meegenomen in het verdere denk- en
uitwerkingsproces van zowel het wetgevingstraject als de afgesproken
fundamentele herziening van het asielproces. Zo hopen we een bijdrage te
leveren aan de situatie van de mensen om wie het uiteindelijk gaat: de
vluchteling enerzijds en de lokale gemeenschap anderzijds.
* De Initiatiefgroep bestaat uit drs. Ineke Bakker (voorzitter Werkgroep Vluchtelingen Raad van Kerken), ds. Christien Crouwel (algemeen secretaris van de Raad van Kerken), mr. Carolus Grütters (onderzoeker Radboud Universiteit), mw. Rachel Streefland (ChristenUnie wethouder Utrecht), Marcel Thijsen (PvdA burgemeester Tynaarlo) en John van Tilborg (directeur INLIA).
De Russisch-Orthodoxe Kerk (Russisch: Русская православная церковь, Russkaja pravoslavnaja tserkov) of het Patriarchaat Moskou (Московский патриархат; Moskovski patriarchat) is een van de oosters-orthodoxe kerken.
Het grootste Russisch-Orthodoxe kerkgebouw en de hoogste orthodoxe kerk ter wereld is de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Russisch-Orthodoxe_Kerk)
Vaak wordt de Russisch-Orthodoxe Kerk aangeduid als het grootste kerkgenootschap na de Rooms-Katholieke Kerk. Er wordt echter geen lidmaatschap bijgehouden waardoor alleen schattingen over het aantal gelovigen beschikbaar zijn. De kerk leefde vanaf 1980 weer op, met als resultaat een groeiend aantal gelovigen, kerkgebouwen en religieuze instellingen in de voormalige Sovjetstaten.
Geschiedenis
De geschiedenis van de Russisch-Orthodoxe Kerk kan men in zes periodes indelen:
Vroege geschiedenis
De Russische Kerk ontstond in 988, toen grootvorst Vladimir I van Kiev het christelijke geloof officieel als staatsgodsdienst aannam. Zijn doop was door Basileios II Boulgaroktonos als voorwaarde gesteld voor het huwelijk in 989 met diens zus Anna Porphyrogenneta (Porphyrogenita - in het purper geboren).[4]
De wortels van deze kerk liggen in de Oosters-orthodoxe Kerk en in oorsprong maakte ze deel uit van het Oecumenisch patriarchaat van Constantinopel. In 1054 verbraken de Russen - in navolging van Constantinopel - de band met Rome.
In 1448 maakten de Russische bisschoppen zich los van het Patriarchaat Constantinopel. Sindsdien wordt de Russisch-Orthodoxe Kerk als een zelfstandige kerk beschouwd. In 1453 viel Constantinopel in handen van de Turken. Kort voor en na de verovering hadden grote delen van de Byzantijnse Kerk de eenheid met de Kerk van Rome verklaard en onder metropoliet Isidorus van Kiev werd deze unie, na in Kiev door de bevolking te zijn bekrachtigd, ook in Moskou verklaard. Enkele weken na terugkomst van de metropoliet in 1458 werd de unie verbroken en de metropoliet gevangengezet. Moskou bevond zich wederom los van Rome.
In Rusland ontstond onder invloed van de val van Constantinopel en de afscheiding van de Latijnse Kerk, de theorie van 'het derde Rome'. Moskou zou het christelijke (orthodoxe) Oost-Romeinse keizerrijk (Constantinopel, het 'tweede Rome') voortzetten.
In 1589 nam de metropoliet van Moskou met toestemming van de oecumenische patriarch van Constantinopel - die zelf onder Ottomaanse overheersing te lijden had - de titel patriarch aan.
In het midden van de 17e eeuw voerde de toenmalige patriarch van Moskou, Nikon, hervormingen door in de Russisch-Orthodoxe rite. Vele gelovigen betwistten de legitimiteit van deze hervormingen en onder leiding van aartspriester Avvakoem Petrov voerden ze fel oppositie tegen de hervormingspolitiek. De strijd werd beslecht in het voordeel van de hervormingsgezinden en het kwam in 1666-67 tot een schisma (raskol in het Russisch). Over de oude riten werd een banvloek uitgesproken en de aanhangers van de oude Russische traditie en de middeleeuwse Russische liturgie werden tot raskolniki (schismatici) bestempeld en werden lange tijd vervolgd. Zij noemen zichzelf староверы; starovery - Oudgelovigen.
De banvloek werd pas in 1971 door het Patriarchaat van Moskou opgeheven. Ook nu nog nemen de oudgelovigen of oudritualisten een aparte positie in. Ze vallen uiteen in priesterlijke en priesterloze oudgelovigen. Theologisch en kerkelijk beschouwd maken alleen de priesterlijke oudgelovigen deel uit van het oosters-orthodoxe christendom; momenteel zijn er twee oudritualistische kerken: de Russisch-Orthodoxe oudritualistische Kerk (met aan het hoofd een metropoliet) en de Russisch-Orthodoxe oudorthodoxe Kerk (met aan het hoofd een patriarch), die beide hun hoofdzetel in Moskou hebben.
Een van de belangrijkste verschillen tussen de oudgelovigen en de huidige Russisch-Orthodoxe rite is de wijze waarop het kruisteken wordt gemaakt. De oudgelovigen doen dat met twee vingers als teken van de dualiteit van Christus, God, en Christus, mens.
De nieuwe Russisch-Orthodoxe Kerk maakt het kruisteken met drie vingers als symbool van de heilige Drie-eenheid (Vader, Zoon en Heilige Geest), zoals na de 13e-14e eeuw ook in Constantinopel en Griekenland gebruikelijk was geworden.
Tot 1917 had de Russisch-Orthodoxe Kerk de status van staatskerk; pas in 1905 hadden andere geloofsgemeenschappen officieel erkenning gekregen van de Russische regering.
De Tweede Wereldoorlog
Een ommekeer in de relatie tussen de Russisch-Orthodoxe Kerk en de communistische machthebbers kwam bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog (of zoals de Russen zeggen: de Grote Vaderlandse Oorlog). Als in 1941 Duitsland Rusland binnenvalt, schaart de Orthodoxe Kerk zich twijfelend en verdeeld achter de communistische regering in Moskou. De gelovigen werden opgeroepen om de grenzen te beschermen, in alle toegestane kerken moest God worden gebeden het Rode Leger de overwinning te schenken. In de Oekraïne, Wit-Rusland en andere landsdelen ontvingen de Russisch-Orthodoxe ondergrondse geestelijken en grote delen van de bevolking de Wehrmacht en Hongaarse troepen als bevrijders van Communistisch atheïsme en vervolging. De Duitsers openden overal waar mogelijk de kerken en kloosters weer, soms ook met hulp van geestelijken van de Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland. De Asmogendheden buitten gewillig de sympathie van de Russische boerenbevolking en de geestelijkheid uit voor Duitse propaganda. Tot het einde van de oorlog in mei 1945 zou een deel van de Russisch-Orthodoxe geestelijkheid de strijd van het Comité voor de Bevrijding van de Volken van Rusland en oud-Sovjet-generaal en anti-stalinist Andrej Vlasov steunen, terwijl andere Russisch-Orthodoxen hun hoop toch vestigden op Stalin, zeker na 1943 en de toenemende berekenende religieuze tolerantiepolitiek vanuit het Kremlin.
De regering van Stalin begreep hierdoor dat het zwaartepunt nu moest liggen bij een verenigd Russisch volk, gelovigen en atheïsten, om het nazileger te bestrijden. De communistische leiders schiepen dan ook zo veel mogelijk een sfeer van welwillendheid, ook om zo veel mogelijk profijt te trekken van de religie. Stalin hield op 21 november 1941 een toespraak, waarin hij zelfs sprak dat de almachtige God voor president Roosevelt belangrijk was en dat Roosevelt hieruit steun zou mogen putten. Vanaf maart 1941 had Roosevelt de Sovjet-Unie met de Leen- en Pachtwet leveringen gesteund voor een confrontatie met nazi-Duitsland. Tijdens het Paasfeest van 1942 was het, ondanks de avondklok, opeens weer toegestaan 's avonds kerkdiensten te houden. Deze sfeer van welwillendheid werd ook tegen het einde van de oorlog nog volgehouden, toen in januari 1945 metropoliet Aleksej van Sint-Petersburg door een gecontroleerd kerkconcilie (met toestemming van de communistische regering) werd gekozen tot de nieuwe patriarch. Metropoliet Aleksej had in 1943 zelfs een medaille gekregen voor zijn daden tijdens het beleg van Leningrad.
De verhouding tussen de staat en de Kerk werd hiermee wat beter, hoewel de concessies die Stalin deed vooral werden ingegeven door de wil Duitsland te verslaan, en niet zozeer uit welwillend oogpunt.
Na de Tweede Wereldoorlog
In West-Europa waren sommigen van mening dat de tijd van onderdrukking in de Sovjet-Unie voorbij was. Het werd weer mogelijk contact te onderhouden met de kerkleiding in Moskou. Delegaties reisden heen en weer. Nikita Chroesjtsjov liet driekwart van alle kloosters en parochies sluiten. Leonid Brezjnev zette de vervolgingen voort. Een grote stroom van antireligieuze literatuur komt op gang sinds 1981. Kerken en kloosters werden gerestaureerd uit cultureel oogpunt, vergezeld van atheïstische kunstkritieken, om vooral een al of niet reële heropleving door het millennium te bestrijden.
Einde communistische periode
In de jaren 1980 kwam er enige verandering in de strenge beperkingen op de erediensten. In 1988-1990 mochten enkele nieuwe kerken en kloosters gebouwd worden en werd op de scholen godsdienstonderricht mogelijk. Het millennium, herdenking van het duizendjarig bestaan van de Russisch-Orthodoxe Kerk, werd in 1988 groots gevierd. Michail Gorbatsjov zorgde er in 1990 door de invoering van de "wet op de gewetensvrijheid" voor dat er complete godsdienstvrijheid kwam in het hele land. In 1991 werd godsdienstvrijheid geproclameerd onder Boris Jeltsin, die ook actief hulp bood aan de Kerk en hij vaardigde in 1992 een decreet uit wat eiste dat alle kerkelijke bezittingen werden overgedragen aan de rechtmatige kerkelijke autoriteiten.
De Russisch-Orthodoxe Kerk groeide vanaf 1991, mede door sociale hulp aan de zeer snel verarmende Russische burgerbevolking tijdens economische crises.
Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie maakte de Russisch-Orthodoxe Kerk een heropleving door.
Liturgie
De liturgie en riten van de Russisch-Orthodoxe Kerk komen grotendeels overeen met die van de andere Oosters-orthodoxe kerken. Ze vinden dan hun oorsprong in de Kerk van Byzantium en worden Byzantijnse liturgie genoemd.
Typisch is dat het kruisteken wordt gemaakt van het voorhoofd, via de rechterschouder naar de linkerschouder met 3 vingers.
Tijdens de kerkdiensten worden de hoogfeesten van de christelijke religie als de geboorte, de dood en de opstanding van Christus gevierd. Er worden geen muziekinstrumenten gebruikt; er is wel veel koorzang. De gelovigen staan soms uren recht om gezamenlijk hun eerbied tot uitdrukking te brengen.
Verspreiding
De kerk is sterk vertegenwoordigd in de landen van de voormalige Sovjet-Unie. De Wit-Russisch-Orthodoxe Kerk en de Oekraïens-Orthodoxe Kerk patriarchaat van Moskou ressorteren onder de Russisch-Orthodoxe Kerk. De Oekraïens-Orthodoxe Kerk patriarchaat van Kiev (in 2018 opgegaan in de Oekraïens-Orthodoxe Kerk) heeft zich echter afgescheiden en heeft een eigen patriarch.
De Russisch-Orthodoxe Kerk is ook vertegenwoordigd in Europa, Amerika en Oceanië. De Oekraïens-orthodoxe parochies buiten Oekraïne en sommige Russisch-Orthodoxe parochies in West-Europa ressorteren echter onder het Oecumenisch patriarchaat van Constantinopel. De bisschoppen die resideren in landen buiten de voormalige Sovjet-Unie hebben een eigen bisschoppensynode.
Tegenwoordig telt de Russisch-Orthodoxe Kerk ongeveer honderd miljoen leden. Ze is dan ook, qua aantal gelovigen, de grootste van de oosters-orthodoxe kerken.
De Russisch-Orthodoxe Kerk heeft 160 bisdommen in verschillende landen en 30.142 parochies. Er zijn 207 bisschoppen, waaronder 148 diocesane en 48 hulpbisschoppen, 14 bisschoppen zijn met emeritaat.
De Russisch-Orthodoxe Kerk in België en Nederland
Er is een aartsbisdom Brussel in België en een aartsbisdom Den Haag en Nederland. Aartsbisschop Simon van Brussel en België en locum-tenens van Den Haag en Nederland leidde tot 2017 beide bisdommen. Sinds december 2017 leidt aartsbisschop Eliseos het aartsbisdom van Den Haag en Nederland. In Nederland en België zijn in totaal 20 parochies, 1 kapel en 4 kloosters. In Nederland wonen vele gelovigen van andere Oosters-orthodoxe kerken en ook autochtone Nederlanders de diensten van de Russisch-Orthodoxe Kerk bij. In Den Haag staat het eerste (Russisch-)orthodoxe klooster van Nederland.
Op 20 juni 2004 werd het eerste Russisch-Orthodoxe kerkgebouw in Nederland, de Alexander-Nevskikerk (gewijd aan Alexander Nevski), in traditionele stijl gebouwd, ingewijd door metropoliet Kirill van Smolensk en Kaliningrad, de huidige patriarch van Moskou, in concelebratie met aartsbisschop Simon van Brussel en België en bisschop Athenagoras van Sinope. Dit gebouw staat aan de Schiedamsesingel in Rotterdam.
KOERDISCH LEIDER ROHLAT AFRINI WIL MET DAMASCUS ONDERHANDELEN VOOR NIEUWE GRONDWET OM DAARMEE VAN DE 141e GRIEKS-ORTHODOXE PATRIARCH THEOFILUS III DE HEILIGE STAD JERUZALEM EN GEHEEL PALESTINA TE STELEN
07-01-2025
Grieks-orthodox patriarchaat van Jeruzalem is een autocefaal oosters-orthodox patriarchaat.
Koerdisch leider Rohlat Afrini, opperbevelhebber van de vrouwenbeschermingseenheden (YPJ), wil met Damascus onderhandelen voor een Nieuwe Grondwet om daarmee van de 141e Grieks-orthodoxe patriarch Theofilus III de Heilige Stad Jeruzalem en geheel Palestina te stelen.
Het Grieks-orthodox patriarchaat van Jeruzalem (Grieks: Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, Patriarcheîon Hierosolýmōn, Arabisch: كنيسة الروم الأرثوذكس في القدس) is een autocefaal oosters-orthodox patriarchaat.
6. een aantal Roemeens-orthodoxe geloofsgemeenschappen, welke direct onder de jurisdictie van het Roemeense Patriarchaat vallen, en die zich met name in Australië en Nieuw-Zeeland bevinden.
In totaal omvat de Roemeens-Orthodoxe Kerk 30 metropoliën, Aartsbisdommen en Bisdommen en ca. 10.500 parochies; 39 bisschoppen en ca. 10.000 parochiepriesters. Daarnaast telt de Roemeens-Orthodoxe Kerk ook nog eens 540 kloosters en andere religieuze complexen voor monniken en monialen, die in totaal door 6.606 monniken en monialen worden bewoond.
Roemeense-Orthodoxe Kerk in Nederland
Ook in Nederland is er een Roemeens-orthodoxe gemeenschap.
Deze gemeenschap omvat op dit moment een kerk in Schiedam, waarvan de kapel op een oude rooms-katholieke begraafplaats in Schiedam staat. Deze parochie draagt de naam "Sfântul Grigorie Teologul" (de Heilige Gregorius, de Schriftgeleerde).
Ook zijn er kerken in Arnhem (Sfântul Vasile cel Mare şi Sfântul Ludger, de Heilige Basilius de Grote en de Heilige Liudger),
Groningen (Sfântul Apostol şi Evanghelist Ioan, de Heilige Apostel en Evangelist Johannes),
Eindhoven (Sfânta Cuvioasă Parascheva de la Iaşi, de Heilige Paraskeva de Vrome van Iaşi) en in Goes (Sfânta Mare Mucenică Anastasia, de Heilige Anastasia de groot martelares).
De parochies worden geleid door drie priesters.
Deze parochies vallen onder het "Protopopiatului Olandei şi Belgiei flamande" (Het decanaat van Nederland en Belgisch-Vlaanderen).
Deze parochies vallen jurisdictioneel onder metropoliet Joseph (Pop) van het aartsbisdom voor West- en Zuid-Europa, met zetel in Parijs.
Dit zijn toch wel erg corrupte plaatsen in het grondwettelijk nooit bestaande Nederland en Vlaanderen
Gewaarmerkte Uittreksels van de Kamer van Koophandel en het Kadaster maken op het hoogfeest van 1 Januari 2025 binnen de Rooms-Katholieke Kerk, dat Maria waarachtig de moeder van God is waaruit Jezus werd geboren, voor altijd een einde aan de vanaf 52 v. Chr. vanuit de stad Genève in Zwitserland (Romeinse Republiek) 2077 jaar lang Wereldwijd gepleegde moorden, stelen van eigendommen, corruptie en algehele vergiftiging van alles wat leeft op aarde.
Op deze pagina vindt U alle feiten en bewijzen die U nodig heeft voor Uw eigen onderzoek.
WIETEKE VAN DORT OPENBAART VIA MIEP BOS IN "SIDHADORP" IN LELYSTAD DAT SINT-OEDENRODE HET DRINKWATER IN HET MARKERMEER ZEER ERNSTIG HEEFT VERGIFTIGD MET HET VOLLEDIG IN WATER OPLOSBAAR ARSEENZUUR EN CHROOMTRIOXIDE (CHROOM VI).
Voor feitelijke en wettelijke onderbouwing bekijk en lees de volgende 71 links.
Klik op de paarse link voor het Document, dit kunt U tevens zelf opslaan.
Gewaarmerkte Uittreksels van de Kamer van Koophandel en het Kadaster maken op het hoogfeest van 1 Januari 2025 binnen de Rooms-Katholieke Kerk, dat Maria waarachtig de moeder van God is waaruit Jezus werd geboren, voor altijd een einde aan de vanaf 52 v. Chr. vanuit de stad Genève in Zwitserland (Romeinse Republiek) 2077 jaar lang Wereldwijd gepleegde moorden, stelen van eigendommen, corruptie en algehele vergiftiging van alles wat leeft op aarde.
Geünieerden
In 1698 erkende de Roemeens-orthodox bisschop Atanasie Anghel (uit Transsylvanië) het gezag van de paus van Rome. Daardoor sloot het westelijke deel van de Roemeense Kerk zich aan bij de Rooms-Katholieke kerk. De Roemeens-Katholieke Kerk behield echter haar eigen liturgie.
Vanaf 1945 werd deze oosters-katholieke Roemeense Kerk (officieel: Grieks-Katholieke Roemeense Kerk in vereniging met Rome) bloedig vervolgd.
Tijdens de vervolging nam de Roemeens-Orthodoxe Kerk de door de overheid geconfisqueerde Roemeens-Katholieke kerken over. Vele katholieken werden gedwongen toe te treden tot de orthodoxe kerk, die als enige was toegelaten.
Pas na 1989 kon de Roemeens katholieke kerk opnieuw in het openbaar functioneren.
De aartsbisschop van Fǎgǎraș e Alba Iulia heeft niet de titel van patriarch. Rome benoemde in 1990Lucian Mureșan tot aartsbisschop.
29-06-2024
DE VERENIGDE NATIES PLEGEN VANUIT HET STICHT UTRECHT VANAF 24 OKTOBER 1945 (AL 79 JAAR LANG) IN DE GEHELE WERELD EEN STAATSGREEP, WAARDOOR FREDERIK WILLEM VAN HOHENZOLLERN GEEN KONING OVER ZIJN KONINKRIJK ROEMENIË KAN ZIJN.
De redactie van De Nieuwe Media vraagt hierbij dan ook aan alle acht miljard wereldbewoners, die dit artikel lezen, om mee te helpen dat alle regeringsleiders in alle 193 landen van de Verenigde Naties, waaronder ook Paus Franciscus (als plaatsbekleder van Jezus, zoon van God de Vader voor de waarnemende staten Palestina en Vaticaanstad) aanwezig is, hierop in een "plenaire vergadering" een beslissing moeten nemen, wat enkel kan leiden tot een monarchie in het koninkrijk Roemenië met als koning Frederik Willem van Hohenzollern, waarna Georg Friedrich, Prins van Pruisen, het hoofd van huis Hohenzollern, kan beginnen met het opbouwen van een nieuwe leefbare wereld, met als basis "DE TIEN GEBODEN VAN GOD" en de Belgische Grondwet van 7 februari 1831 in alle 193 VN-Verdragslanden, die met het Verdrag van Londen vanaf 19 april 1839 door alle 193 landen van de Verenigde Naties en de Rooms-Katholieke kerk is erkend.
"DE TIEN GEBODEN VAN GOD"
Eerste koningschap van de Roemeense koning Michaël I
Koning Michaël I van Roemenië, prins van Hohenzollern-Sigmaringen (huis Hohenzollern), besteeg in 1927 de troon na de dood van koning Ferdinand I. Vanwege zijn minderjarigheid regeerde in zijn naam een regentschapsraad bestaande uit zijn oom, prins Nicolaas, patriarch Miron Cristea en Gheorghe Buzdugan (president van de Hoge Raad). Deze laatste stierf al snel en werd opgevolgd door Constantin Sarateanu.
Michaëls kindertijd werd overschaduwd door spanningen tussen zijn ouders die voortkwamen uit het gedrag van zijn vader. Prins Carol kreeg kort na Michaëls geboorte een langdurige affaire met Magda Wolff (in het Roemeens bekend als Elena Lupescu). Zijn vader verdween in 1925 met Wolff naar Parijs en gaf zijn recht op de troon, "al zijn rechten" op, hetgeen vervolgens wettelijk werd bevestigd. Aldus werd Michaël in 1926 op 5-jarige leeftijd de troonopvolger. Carol bleef onder de naam Carol Caraiman in Parijs wonen.
Carols machtsovername
Carol keerde op 7 juni 1930 onverwachts terug naar Roemenië en werd een dag later door het parlement onder de naam Carol II tot koning gekroond. De regering hoopte dat hij de politiek - die na de Eerste Wereldoorlog een chaos was geworden - weer in goede banen zou kunnen leiden.
Voor ex-koning Michaël, nog maar acht jaar oud, waren deze gebeurtenissen een trauma, met name het feit dat zijn moeder hierdoor in 1932 het land moest ontvluchten viel hem zwaar. Na zijn afzetting kreeg hij de pompeuze maar inhoudsloze titel groot-Vojvode van Alba Iulia.
Na de lagere school zette Michaël zijn studie voort in een speciale klas waarin de beste leerlingen uit het gehele land - uit alle rangen en standen - waren samengebracht.
De heerschappij van Carol duurde tien jaar (1930-1940), een periode van grote economische groei gevolgd door een wereldwijde crisis, maar ook de periode waarin een eind kwam aan de parlementaire democratie in Roemenië.
Ion Antonescu (zie foto) was een Roemeense beroepsofficier die naam maakte tijdens de boerenopstand van 1907 en de Roemeense campagne tijdens de Eerste Wereldoorlog, sympathiseerde met extreemrechtse en fascistische politiek. Hij was militair attaché in Frankrijk. Na zijn terugkeer naar Roemenië in 1926 hervatte Antonescu zijn onderwijs in Sibiu en werd hij in het najaar van 1928 secretaris-generaal van het ministerie van Defensie in het kabinet van Vintilă Brătianu. Hij trouwde met Maria Niculescu, die lange tijd in Frankrijk woonde en die al twee keer eerder getrouwd was geweest: eerst met een Roemeense politieagent, met wie ze een zoon kreeg, Gheorghe (overleden in 1944), en daarna met een Fransman van Joodse afkomst. Na een periode als plaatsvervangend chef van de generale staf, werd hij benoemd tot chef (1933-1934). Deze benoemingen vielen samen met de heerschappij van Carols minderjarige zoon Michael I en zijn regenten, en met Carols machtsovername in 1930. In deze periode raakte Antonescu voor het eerst geïnteresseerd in de IJzeren Garde, een antisemitische en fascistische beweging onder leiding van Corneliu Zelea Codreanu. Antonescu diende 1937 tot 1938 als minister van Defensie in het Nationaal Christelijke kabinet van Octavian Goga en het daaropvolgende Eerste Cristea-kabinet, waarin hij ook diende als minister van Luchtvaart en Marine.
Vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, werd Roemenië de grootste olieleverancier van Duitsland. Zijn politieke standpunt over deze olieleveranties aan Duisland, bracht hem in conflict met koning Carol II (zie foto) wat leidde tot zijn arrestatie en gevangenschap. Op 5 september 1940 heeft Ion Antonescu Carol afgezet als koning en daarmee een staatsgreep gepleegd en zelf de macht overgenomen. De 18-jarige Michaël werd in naam opnieuw koning.
Tweede koningschap van de Roemeense koning Michaël I
Michaëls tweede regeringsperiode begon onder dramatische omstandigheden. Roemenië was nog maar een deel van wat het enige jaren eerder was en de macht van de koning was uiterst beperkt. In feite regeerde Antonescu als dictator en was Roemenië een satellietstaat van nazi-Duitsland. Het land werd hoofdleverancier van olie en graan voor het oostfront.
Antonescu steeg naar politieke bekendheid tijdens de politieke crisis van 1940 en richtte de Nationale Legionairsstaat op, een ongemakkelijk partnerschap met Horia Sima van de IJzeren Garde. Nadat Roemenië een alliantie met nazi-Duitsland was aangegaan, elimineerde hij de Garde tijdens de Legionairsopstand van 1941. Naast premier was hij ook zijn eigen minister van Buitenlandse Zaken en minister van Defensie. Kort nadat Roemenië zich bij Operatie Barbarossa bij de asmogendheden had aangesloten en Bessarabië en Noord-Boekovina had herwonnen, werd Antonescu ook maarschalk van Roemenië.
Antonescu, een atypische figuur onder de daders van de Holocaust, handhaafde een beleid dat onafhankelijk verantwoordelijk was voor de dood van maar liefst 400.000 mensen, de meesten van hen Bessarabische, Oekraïense en Roemeense Joden, evenals Roemeense Roma. De medeplichtigheid van het regime aan de Holocaust combineerde pogroms en massamoorden, zoals het bloedbad in Odessa, met etnische zuiveringen en systematische deportaties naar het bezette Transnistrië. Het bestaande systeem werd niettemin gekenmerkt door bijzondere inconsistenties, waarbij plundering voorrang kreeg boven moord, clementie jegens de meeste Joden in het Oude Rijk werd getoond en uiteindelijk werd geweigerd de Eindoplossing aan te nemen. Dit werd mogelijk gemaakt door het feit dat Roemenië, als junior bondgenoot van nazi-Duitsland, niet werd bezet door de Wehrmacht en een zekere mate van politieke autonomie behield.
Luchtaanvallen op Roemenië door de geallieerden in 1944 en zware verliezen aan het oostfront brachten Antonescu ertoe vredesonderhandelingen met de geallieerden te beginnen, die niet doorslaggevend waren. In deze turbulente oorlogsperiode lukte het Michaël en enkele loyale generaals en partijleiders op 23 augustus 1944 een staatsgreep te plegen, Antonescu te arresteren en de capitulatie van Roemenië uit te roepen. Antonescu werd opgesloten in de kamer waar de koninklijke postzegelverzameling werd bewaard. Door deze heldendaad kan Michaël tot op de dag van vandaag bij de Roemenen niet meer stuk. Hij ontving voor zijn daden in 1944 zowel het Amerikaanse Legioen van Verdienste uit handen van Harry S. Truman en de Russische Orde van de Overwinning toegekend door Jozef Stalin. Michaël was de laatst nog levende drager van laatstgenoemde onderscheiding. Ion Antonescu werd na de oorlog veroordeeld voor oorlogsmisdaden en in juni 1946 geëxecuteerd.
Vanaf 5 mei 1945 machtsovername door de niet bestaande Nederlandse Staat
Koning Michaël I van Roemenië, prins van de hogere Zwabische tak van de Hohenzollern-dynastie, Hohenzollern-Sigmaringen (huis Hohenzollern), was koning onder de Pruisische koning en Duitse keizer Wilhelm II, die vanaf 10 november 2018 tot zijn dood op 4 juni 1941 verbleef in Huis Doorn in Sticht Utrecht (zie foto)
Louis Ferdinand (1907-1994), een lid van de hogere Zwabische tak van de Hohenzollern-dynastie, Hohenzollern-Sigmaringen, heeft als hoofd huis Hohenzollern de Duitse kroonprins Wilhelm opgevolgd. Hij trouwde in 1938 met zijn achternicht, groothertogin Kira Kirillovna van Rusland, eerst tijdens een Russisch-orthodoxe ceremonie in Cecilienhof (paleis in Potsdam, Brandenburg, Duitsland, eigendom van de niet bestaande Staat der Nederlanden) en daarna tijdens een Lutherse ceremonie in Huis Doorn (zie foto) in Sticht Utrecht, tot 4 juni 1941 de permanente verblijfplaats van de Pruisische koning en Duits keizer Wilhelm II (zie foto).
Op 5 mei 1945 kwam een einde aan de bezetting van Nederland. Er was veel discussie over de rol van de Tweede Kamer. De verkiezingen waren al lang geleden, en veel Kamerleden waren gestorven in de oorlog. In augustus 1945 besloot de regering dat de Kamerleden van voor de oorlog een Tijdelijke Tweede Kamer zouden vormen, tot er nieuwe verkiezingen konden worden georganiseerd.
Alvorens er een tijdelijke Tweede Kamer was gevormd benoemde koningin Wilhelmina van 25 juni 1945 tot 3 juli 1946 het eerste kabinet-Schermerhorn-Drees. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Roomsch-Katholieke Staatspartij (RKSP), Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en de Vrijzinnig-Democratische Bond (VDB). De Vrijzinnig-Democratische Bond kan in zekere zin als voorloper van de huidige politieke partij D66 worden beschouwd. In 1946 ging de VDB samen met de SDAP en de CDU op in de PvdA, waaraan GroenLinks zich in 2023 heeft verbonden. De partij kende ook haar eigen jeugdorganisatie: de Vrijzinnig-Democratische Jongeren Organisatie (VDJO), die in 1946 fuseerde met de socialistische jongerenorganisaties tot de DSJVNK. De Roomsch-Katholieke Staatspartij was de vooroorlogse voorloper van de Katholieke Volkspartij (KVP), die vanaf 11 oktober 1980 een fusie aanging met de gereformeerde Anti-Revolutionaire Partij (ARP), de Nederlands-hervormde Christelijk-Historische Unie (CHU), waaruit het huidige CDA is ontstaan. Staatkundig beschouwd was het een zogenaamd koninklijk kabinet maar het wordt ook wel een noodkabinet genoemd. Het kreeg van de koningin Wilhelmina de opdracht orde op zaken te stellen na de Duitse bezetting, het economisch herstel ter hand te nemen en verkiezingen voor te bereiden. Het noodparlement zou pas vanaf november 1945 functioneren.
Het kabinet-Schermerhorn-Drees bestond uit ministers van de SDAP (in 1946 met de VDB en CDU samengegaan in de PvdA en in 2023 met GroenLinks), de CHU'er Lieftinck (die later lid werd van de PvdA) en RKSP (later deel van KVP en CDA samen met ARP en CHU), alsmede vijf partijloze ministers, van wie er later twee PvdA-lid werden. Minister-president Schermerhorn was afkomstig uit de kring van de VDB in zekere zin als voorloper van de huidige politieke partij D66.
Voor de foto met namen van ministers zie hieronder:
Vlnr: J.M. de Booy (Marine), dr. L.J.M. Beel (Binnenlandse Zaken), Ir. Th.S.J.G.M. van Schaik (Verkeer en Energie), prof. dr. J.H.A. Logemann (Overzeese Gebiedsdelen), S.L. Mansholt (Voedselvoorziening, Landbouw en Visserij), prof. mr. P. Lieftinck (Financiën), ir. H. Vos (Handel en Nijverheid), prof. ir. W. Schermerhorn (minister-president, Algemene Oorlogsvoering), mr. H.A.M.T. Kolfschoten (Justitie), W. Drees (Sociale Zaken), mr. J. Meynen (Oorlog), mr. E.N. van Kleffens (Buitenlandse Zaken), dr. ir. J.A. Ringers (Openbare Werken en Wederopbouw), mr. J.H. van Roijen (Buitenlandse Zaken, zonder portefeuille). Dr. G. van der Leeuw (Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen) ontbreekt op de foto.
Nadat in mei 1946 Tweede Kamerverkiezingen hadden plaatsgevonden, vroeg het kabinet ontslag, wat koningin Wilhelmina in beraad hield. Nadat op basis van de verkiezingsuitslag het kabinet-Beel I was gevormd, dat op steun van een meerderheid in de Tweede Kamer kon rekenen, verleende de koningin het zittende kabinet ontslag. Hiermee is het wettelijke bewijs geleverd:
Dit betekent dat in de periode van 5 mei 1945 tot mei 1946 de Staat der Nederlanden niet heeft bestaan. Dit betekent ook dat in die periode de Staat der Nederlanden op geen enkel roerend of onroerend goed beslag kon leggen. Ondanks deze wetenschap (en de wetenschap dat er zelfs nog geen noodkabinet was: het kabinet-Schermerhorn-Drees begon op 25 juni 1945) heeft de Nederlandse Staat in mei 1945 het Huis Doorn in beslag genomen van de Pruisische keizerlijke familie Hohenzollern.
Als wettelijk bewijs daarvoor lees de koeriersbrief d.d. 26 september 2014 die de advocaat van het huidige hoofd Georg Friedrich, Prins van Pruisen (zie foto), is de titulaire koning van Pruisen en de Duitse keizer, heeft verstuurd aan de Staat der Nederlanden, Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Hare Excellentie M. Bussemaker Postbus 16375 2500 BJ 's-Gravenhage.
Voor betreffende brief lees de volgende link:
In betreffende brief d.d. 26 september 2014 schrijft de advocaat van het huidige hoofd Georg Friedrich, Prins van Pruisen letterlijk het volgende:
Deze beslaglegging in mei 1945 is ongrondwettig, omdat de Nederlandse Staat in de periode van 5 mei 1945 tot mei 1946 niet bestond. Deze "niet bestaande" Nederlandse Staat deed dit middels het Nederlands Beheersinstituut (het "NBI") dat onderdeel uitmaakte van de Raad voor het Rechtsherstel en uitvoering gaf aan het Besluit Vijandelijk Vermogen van 1944 (het "BVV"). Het Besluit Vijandelijk Vermogen van 20 Oktober 1944, No. E 133, was een besluit c.q. wet van de Nederlandse Regering in ballingschap in Londen tijdens de Duitse bezetting van Nederland, ten tijde dat Louis Ferdinand (1907-1994), een lid van de hogere Zwabische tak van de Hohenzollern-dynastie, Hohenzollern-Sigmaringen, als hoofd huis Hohenzollern de Duitse kroonprins Wilhelm (zoon van de Pruisische koning en Duits keizer Wilhelm II) had opgevolgd.
Om het nazi bewind, vanuit de doorluchtige Hoogheid prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld (4 juni 1941 - 26 mei 1998) (zie foto) en prins Maurits van Oranje-Nassau, Van Vollenhoven (28 mei 1998 - heden) vanuit Sticht Utrecht, te kunnen blijven voortzetten en met behulp van de Verenigde Naties (dat op 24 oktober 1945 is opgericht) naar alle 193 landen van de Verenigde Naties te kunnen uitbreiden, moesten alle opvolgende kroonprinsen van huis Hohenzollern, die ook kroonprinsen van Oranje zijn, worden geliquideerd, wat met deze in mei 1945 gedane ongrondwettige beslaglegging op Huis Doorn (met onderliggende onroerende goederen) ten uitvoer is gebracht.
Daarmee heeft het "Ongrondwettige Nederland" in mei 1945 met de hulp van Londen (Groot-Brittannië) vanaf 24 oktober 1945 een staatsgreep in alle 193 landen van de Verenigde Naties gepleegd, zonder dat ook maar iemand dat in de gaten heeft gehad.
Deze vanuit het "Ongrondwettige Nederland" in mei 1945 met de hulp van Londen (Groot-Brittannië) vanaf 24 oktober 1945 vanuit de Verenigde Naties gepleegde staatsgreep dwong koning Michaël I van Roemenië, prins van de hogere Zwabische tak van de Hohenzollern-dynastie, Hohenzollern-Sigmaringen (huis Hohenzollern) in 1947 om opnieuw troonsafstand te doen en het land te verlaten. Hij zocht asiel in Zwitserland, waar hij tot 2001 zou blijven wonen.
Drie jaar na de val van het communistische regime, met Pasen 1992, werd het de ex-koning weer toegestaan zijn vaderland te bezoeken. Hij werd door miljoenen Roemenen toegejuicht. President Ion Iliescu, die dit niet beviel, gaf Michaël hierop te verstaan voortaan weg te blijven.
In 1997 kreeg hij echter het Roemeens staatsburgerschap terug van president Constantinescu, die hem weer had binnengehaald en gebruikte als ambassadeur naar andere koninkrijken in Europa en daarmee veel goede wil had verworven in en voor Roemenië. In 2001 nodigde Iliescu de 79-jarige Michaël (zie foto) officieel uit voor een bezoek. Op 23 mei 2001 zette de ex-koning weer voet in het paleis in Boekarest. Bij het hek stonden honderden oudere Roemenen om hem te begroeten. Iliescu sprak hem aan met sire. Er kwam geen nieuwe regeringsperiode voor ex-koning Michaël. Hij ging niet, zoals ex-koning Simeon II van Bulgarije, de politiek in.
Kroonprinses Margareta van Roemenië trouwde op 21 september 1996 met de elf jaar jongere Roemeense zakenman Radu Duda. Frederik Willem van Hohenzollern (zie foto linkerzijde), die op dat moment nog de eerste in lijn voor de Roemeense troonopvolging was. Op 1 januari 1999 kreeg hij de naam, niet de titel, van "Prins van Hohenzollern-Veringen" door Friedrich Wilhelm, Prins van Hohenzollern, het hoofd van de Sigmaringen- tak van huis Hohenzollern, waarvan de titulaire koning van Pruisen en de Duitse keizer Georg Friedrich, Prins van Pruisen (zie foto rechterzijde) vanaf 26 september 1994 – heden het hoofd is.
Medio 2019 werd onthuld dat de titulaire koning van Pruisen en de Duitse keizer Georg Friedrich, Prins van Pruisen sinds 2014 claims had ingediend voor een permanent verblijfsrecht voor zijn gezin in Cecilienhof (paleis in Potsdam, Brandenburg,Duitsland, eigendom van de Staat der Nederlanden), of een van de twee andere voormalige Hohenzollern-paleizen in Potsdam, evenals voor de teruggave van de familiebibliotheek, 266 schilderijen, een keizerskroon en scepter, en de brieven van keizerin Augusta Victoria (echtgenoot van Duits keizer Wilhelm II). Dit leidde tot een publiek debat over de legitimiteit van deze beweringen en de rol van de Hohenzollern tijdens en vóór het naziregime in Duitsland, met name de betrokkenheid van kroonprins Wilhelm. Op 9 maart 2023 liet de titulaire koning van Pruisen en de Duitse keizer Georg Friedrich, Prins van Pruisen de rechtszaak vallen, in de hoop dat dit
"de weg zou openen voor een onbezwaard historisch debat over de rol van mijn familie in de 20e eeuw na het einde van de twintigste eeuw. monarchie".
Het historisch debat hierover zal -- met in achtneming van de hierboven van Jezus, de zoon van God de Vader, verkregen historische informatie -- moeten worden gevoerd door de Verenigde Naties in een "plenaire vergadering" waarin alle regeringsleiders van alle 193 landen, als ook paus Franciscus (als plaatsbekleder van Jezus, zoon van God de Vader) (zie foto), voor de waarnemende staten Palestina en Vaticaanstad, persoonlijk (dan wel hun gevolmachtigde) aanwezig moeten zijn. Dit omdat de Verenigde Naties met de hulp van Londen (Groot-Brittannië) vanuit het "Ongrondwettige Nederland" vanaf 24 oktober 1945 tot op heden deze Staatsgreep hebben gepleegd, die na 79 jaar in opdracht van God de Vader moet worden beëindigd.
Verzoek aan alle acht miljard wereldbewoners
De redactie van De Nieuwe Media vraagt hierbij dan ook aan alle acht miljard wereldbewoners, die dit artikel lezen, om mee te helpen dat alle regeringsleiders in alle 193 landen van de Verenigde Naties, waaronder ook Paus Franciscus (als plaatsbekleder van Jezus, zoon van God de Vader voor de waarnemende staten Palestina en Vaticaanstad) aanwezig is, hierop in een "plenaire vergadering" een beslissing moeten nemen, wat enkel kan leiden tot een monarchie in het koninkrijk Roemenië met als koning Frederik Willem van Hohenzollern, waarna Georg Friedrich, Prins van Pruisen, het hoofd van huis Hohenzollern, kan beginnen met het opbouwen van een nieuwe leefbare wereld, met als basis "DE TIEN GEBODEN VAN GOD" en de Belgische Grondwet van 7 februari 1831 in alle 193 VN-Verdragslanden, die met het Verdrag van Londen vanaf 19 april 1839 door alle 193 landen van de Verenigde Naties en de Rooms-Katholieke kerk is erkend.
Bij voorbaat mijn dank daarvoor.
Dienie Kars
Redactie De Nieuwe Media
26-06-2024
Dit betekent het definitieve einde van het Nederlandse koningshuis!
Lees voor meer informatie het onderstaande artikel in de paarse link:
Tegenstanders van de bisschop Franciscus Sonnius (Franciscus van de Velde uit Son) van 's Hertogenbosch en Antwerpen.
Een der meest prominente tegenstanders van Sonnius was Filips van Marnix van Sint-Aldegonde, medestander van Willem van Oranje, die later burgemeester van Antwerpen werd en genoemd wordt als dichter van het Wilhelmus. Diens hoofdwerk, de Biëncorf der H. Roomscher Kercke uit 1569 is spottend opgedragen aan de bisschop. Ook tal van anderen schreven pamfletten en schotschriften waarin Sonnius het doelwit was.
In 1584 ontstond door blikseminslag een brand die de hoge houten kruisingtoren, majestueuzer dan de huidige toren, vernielde en ook delen van het dak tot aan het orgel. Vanwege geldgebrek kon er geen nieuwe toren komen, maar is er een soort koepel gebouwd.
Na de val van de vesting 's-Hertogenbosch werd op woensdag 19 september 1629 triomfantelijk de eerste hervormde dienst in de Sint-Jan gehouden. Frederik Hendrik van Oranje en zijn gemalin Amalia van Solms waren hierbij aanwezig. Andere hoge gasten waren de Koning van de Bohemen en de Prins van Denemarken. De Sint-Jan werd door de protestanten in bezit genomen, net als de andere katholieke kerken in de stad. De katholieke eredienst werd verboden. In de stad waren wel katholieke schuilkerken, die tegen betaling van steekpenningen werden gedoogd.
De Habsburgse Nederlanden of Belgica in het Latijn was een benaming voor de Lage Landen gedurende de tijd dat ze geregeerd werden door vorsten uit het huis Habsburg. Deze periode begon in 1482 en eindigde voor de Noordelijke Nederlanden in 1581 en voor de Zuidelijke in 1797.
In het kielzog van Henry Hudson, verschenen in 1614 de eerste Nederlandse kooplieden in het gebied dat zij Nieuw Nederland gingen noemen. Ze ontmoetten er de oorspronkelijke bewoners, de Indianenstammen, die hen aanvankelijk gastvrij ontvingen. Van de Indianen kochten ze pelzen die in Europa tot kleding werden verwerkt.
In 1621 kreeg de West Indische Compagnie (VOC) het gebied van de Staten-Generaal in eigendom.
De eerste Nederlandse en Waalse (Belgische) kolonisten kwamen in 1624 aan. Zij vestigden zich op diverse plaatsen waaronder het eiland dat de Indianen 'Manna-Hattan' noemden. Twee jaar later schreef de koopman Pieter Schagen aan de directeuren van de Compagnie, dat gouverneur Peter Minuit (zie foto) het eiland van de Indianen had gekocht. Mede met hulp van tot slaven gemaakte Afrikanen bouwden de kolonisten er een fort en een stadje dat zij Nieuw Amsterdam noemden. (bron).
Prinses Diana was een afstammeling van de (Zuid-Nederlandse (Vlaamse) koopman Samuel Godin, afkomstig uit de Zuidelijke Nederlanden, handelend op Spanje, Brazilië en de Levant. Hij was een van de bewindhebbers van de Noordsche Compagnie, en sinds 1617 betrokken bij de walvisvaart, en sinds 1621 bewindhebber van de West-Indische Compagnie. Vanaf 1620 handelde hij op Nieuw-Nederland. Hij gaf zijn naam aan wat nu de Delaware Bay is. Hij was een van de investeerders in Swaanendael, samen met David Pietersz. de Vries die hij daartoe uitgenodigd had in ruil voor zijn inzet. De nederzetting en zijn patroonschap bestond niet lang omdat de factorij werd leeggeplunderd door Indianen, al snel nadat deze was opgericht. (bron).
Peter Minuit, Pieter Minuit, Pierre Minuit of Peter Minnewi(e)t (Wesel, 1594 – Sint Christopher, augustus 1638) was van 1626 tot 1631 de derde gouverneur van Nieuw-Nederland en in 1638 de eerste gouverneur van Nieuw-Zweden.
Peter Minuit is degene die in 1626 het eiland Manhattan van de Canarsie-indianen gekocht zou hebben voor snuisterijen ter waarde van 60 gulden.
Peter Minuit was van 1626 tot 1631 de derde gouverneur van Nieuw-Nederland en in 1638 de eerste gouverneur van Nieuw-Zweden.
Nieuw-Zweden of Nya Sverige was een Zweeds-Finse kolonie in Noord-Amerika van 1638 tot 1655, rondom de huidige stad Philadelphia. De huidige Amerikaanse staten Delaware en Pennsylvania zijn vanuit deze voormalige Zweedse kolonie ontstaan.
Halverwege de zeventiende eeuw was Zweden een Europese grootmacht geworden, met territoria in het huidige Rusland, Finland, Duitsland, Estland en Letland. (de huidige oorlog in Oekraine is hierdoor veroorzaakt).
Om de Engelse en Franse handelsmonopolies in Noord-Amerika te omzeilen, werd in 1637 een handelsmaatschappij opgericht die in handen was (en nog steeds is) van Zweedse, Duitse en Nederlandse aandeelhouders: de Compagnie Nieuw-Zweden. Initiatiefnemer was Peter Minuit, die met de eerste twee schepen met kolonisten vertrok in 1637 vanuit Göteborg.
Ze arriveerden in maart 1638 bij de Delaware Bay, die opgeëist was door Nieuw-Nederland. De Zweden en Finnen bouwden Fort Christina, genoemd naar koningin Christina van Zweden, waar nu de stad Wilmington ligt.
Om een conflict over land met de Hollanders te vermijden, bleven de kolonisten ten westen van de rivier de Delaware. Het was op die plek dat Peter Minuit, de eerste gouverneur van de kolonie, het land van de lokale indianen opkocht.
De gebieden die van eigenaar wisselden lagen in de huidige drie staten Maryland, Delaware en Zuidoost-Pennsylvania. De volgende twaalf jaar arriveerden nog zeshonderd Zweden en Finnen in Nya Sverige; de kolonie bestond tegen 1643 voornamelijk uit boerderijen langs de Delaware.
In 1654 probeerden de Zweden om de Nederlandse kolonie te veroveren met de bezetting van Fort Casimir, maar gouverneur Peter Stuyvesant sloeg in 1655 terug en nam de twee Zweedse forten in, waarmee Nieuw-Zweden werd geannexeerd bij de Nederlandse kolonie.
Hier ligt de oorzaak van de huidige oorlog van Rusland in Oekraine en waarom Zweden, Finland, Estland en Letland lid zijn geworden van de NAVO onder aansturing van secretaris-generaal Mark Rutte, die kost wat kost een derde wereldoorlog wil ontketenen om deze maar liefst 400 jaar lange "geschiedvervalsing" met behulp van het uitroeien van al het menselijk leven op aarde in de eeuwige doofpot te kunnen krijgen en te houden.
Voor meer informatie daarover lees de volgende twee artikelen op De Nieuwe Media, lees daarin ook alle paarse links en deeplinks en bekijk - beluister ook alle daar geplaatste video's en Tv-uitzendingen, als ook de aanvullende tekst met foto's, links en deeplinks video's en Tv-uitzendingen daaronder.
Het verhaal over de geannuleerde verkiezingen in Roemenië onthult een schokkend schandaal dat veel sinisterder blijkt dan eerder gedacht
Presidentskandidaat Călin Georgescu. Foto: Focus Creștin, Wikimedia Commons & Vlad Ra via Canva Teams
Mediakritiek - Arnaud Bertrand, DeWereldMorgen Vertaaldesk
Annulatie Roemeense presidentsverkiezingen meer dan twijfelachtig
Het verhaal over de geannuleerde verkiezingen in Roemenië onthult een schokkend schandaal dat veel sinisterder blijkt dan eerder gedacht.
maandag 6 januari 2025 15:14
S p r e a d t h e l o v e
Op 6 december 2024 vonden er presidentsverkiezingen plaats in Roemenië. Călin Georgescu, onafhankelijke kandidaat met nationalistische en anti-establishment standpunten wist onverwacht de eerste ronde te winnen met 23 procent.
De Roemeense Constitutionele Rechtbank annuleerde echter de resultaten op basis van zogenaamde ongeoorloofde buitenlandse inmenging en onregelmatigheden in de campagnefinanciering (nvdr).
De campagne en de PNL
Volgens een recent onderzoek van het onderzoeksplatform Snoop.ro werd de TikTok-campagne die in geclassificeerde Roemeense inlichtingenrapporten werd genoemd als bewijs van buitenlandse inmenging – en werd gebruikt om de presidentsverkiezingen te annuleren – eigenlijk betaald door de regerende Nationale Liberale Partij (PNL).
Dit is dezelfde partij die de annulering van de verkiezingen steunde.
De campagne, genaamd #EchilibrușiVerticalitate, (evenwichtig – integriteit) werd door de Roemeense inlichtingendiensten beschreven als "identiek aan Russische operaties in Oekraïne" en zou zijn opgezet door een marketingbureau genaamd Kensington Communication, ingehuurd door de PNL.
Wat werd gepresenteerd als bewijs van buitenlandse inmenging, was eigenlijk een campagne betaald door de regerende partij zelf
Het onderzoek toont aan dat PNL meer dan 1 miljoen RON (ongeveer 200.000 euro) betaalde voor deze campagne. Kensington schakelde een platform genaamd FameUp in om 130 influencers te coördineren, met vooraf geschreven scripts en richtlijnen.
Dit werpt een compleet nieuw licht op de inlichtingenrapporten: wat werd gepresenteerd als bewijs van buitenlandse inmenging, was eigenlijk een campagne betaald door de regerende partij zelf.
Onthullingen en dubieuze toedracht
Toen journalisten Kensington confronteerden, ontkenden ze aanvankelijk dat ze de hashtag hadden gebruikt, maar gaven later toe dat ze de campagne voor PNL hadden opgezet. Ze beweerden echter dat de oorspronkelijke naam "#EchilibrușiSeriozitate" (Evenwichtig – ernst) zou zijn geweest, en dat deze "zonder hun medeweten" was veranderd in "#EchilibrușiVerticalitate".
Deze verklaring roept serieuze vragen op over integriteit en transparantie.
De implicaties zijn diepgaand: óf de Roemeense inlichtingendiensten wisten niet dat deze campagne door PNL was gefinancierd (wat vragen oproept over hun competentie), óf ze wisten het wel en maakten het niet bekend (wat nog ernstigere vragen oproept over hun integriteit).
Hoe dan ook, het lijkt erop dat de regerende partij inlichtingendiensten heeft gebruikt om een verkiezing te annuleren op basis van "buitenlandse inmenging" die zij zelf hebben gefinancierd.
Analyse van de inlichtingenrapporten
De vrijgegeven inlichtingenrapporten die de annulering van de verkiezingen rechtvaardigden, bevatten volgens nadere inspectie geen bewijs van daadwerkelijke buitenlandse inmenging of manipulatie.
Ze beschrijven een sociale mediacampagne ter ondersteuning van Călin Georgescu, die ongeveer 25.000 TikTok-accounts omvatte, gecoördineerd via een Telegram-kanaal, betaalde influencers, en specifieke berichtgeving.
Hoewel dit als een georganiseerde digitale campagne kan worden gezien, is er geen technisch bewijs dat deze campagne werd aangestuurd door een buitenlandse staat. De rapporten suggereren alleen dat de campagne overeenkomsten vertoonde met "Russische operaties in Oekraïne en Moldavië", maar bieden geen concreet bewijs voor deze bewering.
Dit schept een gevaarlijk precedent, waarbij ongefundeerde zorgen over buitenlandse inmenging worden gebruikt om de democratische keuzes van kiezers te ondermijnen
Bovendien waren de vermelde betaalde tarieven standaardtarieven in de influencer-marketingsector, en Telegram-coördinatie is een normale praktijk voor moderne politieke campagnes.
Wat ook ontbreekt, is bewijs dat de sociale mediacampagne Călin Georgescu's populariteit daadwerkelijk heeft beïnvloed. Zijn stijgende populariteit kan net zo goed te wijten zijn aan andere factoren, zoals beleidsstandpunten, traditionele campagneactiviteiten, media-aandacht, of algemene ontevredenheid over andere kandidaten.
Gevaarlijk precedent en rol van media
Wat zich in Roemenië heeft afgespeeld, is buitengewoon zorgwekkend. Een verkiezing werd geannuleerd op basis van de loutere aanwezigheid van een gecoördineerde sociale mediacampagne, zonder concreet bewijs van manipulatie of fraude.
Dit schept een gevaarlijk precedent, waarbij ongefundeerde zorgen over buitenlandse inmenging worden gebruikt om de democratische keuzes van kiezers te ondermijnen. Ironisch genoeg schaadt dit de democratie meer dan welke sociale mediacampagne dan ook.
Interessant is dat grote media zoals Politico het verhaal verkeerd lijken te representeren. Politico suggereert dat de TikTok-campagne van PNL zou zijn "gekaapt" om de extreemrechtse kandidaat Georgescu te bevoordelen.
Het onderzoek van Snoop.ro weerlegt dit volledig door harde bewijzen te leveren dat de influencers precies handelden volgens de door Kensington geleverde scripts.
Het verhaal van Politico verbergt de echte schok: dat een regerende partij een sociale mediacampagne financierde, die vervolgens door inlichtingendiensten werd gebruikt om een verkiezing te annuleren.
Conclusie
Dit schandaal in Roemenië onthult een mogelijke grove misbruik van inlichtingendiensten voor politieke doeleinden. De combinatie van een regerende partij die zelf een campagne financiert, inlichtingendiensten die dit presenteren als bewijs van buitenlandse inmenging, en de annulering van een democratische verkiezing is diep verontrustend.
Dit vormt niet alleen een bedreiging voor de Roemeense democratie, maar zet ook een gevaarlijk precedent in de bredere Europese context.
Dit is de licht bewerkte vertaling van een twitterdraad van Arnaud Bertrand. Arnaud Bertrand is een Franse ondernemer en commentator op international politiek en economie, vooral actief op Twitter waar hij vaak geopolitieke en economische kwesties bespreekt, met een bijzondere focus op relaties tussen China, het Westen, en de Verenigde Staten. vaak geopolitieke en economische kwesties bespreekt, met een bijzondere focus op relaties tussen China, het Westen, en de Verenigde Staten.
DE SLEUTEL VAN ONZE WERELD LIGT IN JERUSALEM
06-01-2025
DEEL 7
De sleutel van onze Wereld ligt in Jerusalem.
Dit artikel sluit aan op de delen 1 tot en met 6 van het volgende artikel hieronder.
06-01-2025
In dit exclusief interview biedt Rohlat Afrini, opperbevelhebber van de vrouwenbeschermingseenheden (YPJ), een openhartige blik op de politieke en militaire uitdagingen waarmee Noordoost-Syrië wordt geconfronteerd.
S p r e a d t h e l o v e
Te midden van de blijvende dreigingen van jihadistische groeperingen en de geopolitieke druk vanuit meerdere partijen, blijft Afrini vastberaden in haar streven naar een stabiele en inclusieve toekomst voor de regio.
Huidige politieke en militaire dynamiek Noordoost-Syrië
Sinds het Assad-regime de controle verloor over Syrië, is een machtsvacuüm ontstaan dat snel werd opgevuld door jihadistische groeperingen en door Hay'at Tahrir al-Sham (HTS). Afrini benadrukt hoe deze ontwikkelingen de dynamiek in Noordoost-Syrië hebben veranderd.
"De instorting van het regime creëerde chaos, waardoor extremistische groeperingen kans zagen om strategische posities in te nemen", zegt ze. "Vooral steden zoals Kobani en gebieden rond de Tishreen-dam zijn cruciaal geworden. Kobani heeft een symbolische waarde voor onze beweging, en de verdediging ervan is een prioriteit."
Afrini legt uit dat de strategie van de Syrian Democratic Forces (SDF) zich richt op het beschermen van belangrijke gebieden en het tegengaan van verdere destabilisatie. "We werken eraan om burgergemeenschappen te beschermen en onze posities te versterken, ondanks voortdurende aanvallen van externe actoren."
Nieuwe Grondwet, onderhandelingen met Damascus
Een belangrijk punt in het politieke landschap van Syrië is de komst van een nieuwe Grondwet. Afrini gelooft dat inclusiviteit hierin cruciaal is. "De nieuwe Grondwet moet de rechten van alle Syriërs beschermen, ongeacht hun etniciteit, religie of gender", zegt ze. "De onderhandelingen met Damascus verlopen moeizaam, maar zijn noodzakelijk. Ons doel is een federaal systeem waarin lokale gemeenschappen autonomie hebben."
Ze spreekt ook over de oproep van HTS-leider Abu Mohammed al-Jolani om alle gewapende facties in Syrië te ontwapenen. Volgens Afrini is dit onrealistisch en gevaarlijk: "Ontwapening zou extremistische groeperingen in staat stellen om volledige controle over regio's te krijgen. Dit is geen optie zolang de veiligheid niet gegarandeerd is."
Dreiging van wederopstanding ISIS
Hoewel ISIS territoriaal werd verslagen, blijft het een dreiging. Afrini waarschuwt dat de groep nieuwe tactieken gebruikt om opnieuw invloed te krijgen. "ISIS werkt nu via slapende cellen en clandestiene netwerken", zegt ze. "Ze zijn flexibeler geworden en profiteren van de instabiliteit in de regio."
Volgens Afrini blijft de SDF samenwerken met de internationale coalitie in Rojava om de dreiging van ISIS in te dammen. Ze beschrijft hoe inlichtingenoperaties en voortdurende militaire patrouilles helpen om deze slapende cellen te ontmantelen. "Maar de internationale gemeenschap moet zich blijven inzetten. Alleen met gezamenlijke inspanningen kunnen we voorkomen dat ISIS opnieuw opkomt."
Een visie voor de toekomst van Syrië Afrini schetst een visie voor een post-conflict Syrië die gebaseerd is op decentralisatie en co-existentie. "Een federaal systeem waarin gemeenschappen zichzelf kunnen besturen, is de enige manier om Syrië te stabiliseren", legt ze uit.
De regio Rojava in het noordoosten van Syrië, wordt door Afrini gepresenteerd als een model voor deze toekomst. "In Rojava werken Koerden, Arabieren, Assyriërs en andere etnische en religieuze minderheden samen in een democratisch systeem van democratisch confederalisme gebaseerd op de ideologie van Abdullah Öcalan2. Dit is een voorbeeld van hoe inclusiviteit mogelijk is, zelfs na jaren van conflict."
Afrini legt ook de nadruk op gendergelijkheid: "Vrouwen hebben een cruciale rol gespeeld in onze strijd, zowel op het slagveld als in het bestuur. De nieuwe politieke structuur moet vrouwen blijven ondersteunen en hun rechten waarborgen."
Internationale steun en betrokkenheid VS
De steun van de VS en andere internationale bondgenoten blijft een belangrijk onderwerp. Afrini benadrukt de rol die VS-luchtsteun heeft gespeeld bij de nederlaag van ISIS, maar uit ook zorgen over de inconsistenties in hun beleid.
"De plotselinge terugtrekking van VS-troepen in 2019 was een klap voor ons", zegt ze. "Hoewel er garanties werden gegeven, blijven we voorbereid op het ergste. Internationale politiek is onvoorspelbaar, en veranderingen in Washington hebben directe gevolgen voor ons."
Ze benadrukt echter dat de regio niet afhankelijk kan blijven van externe steun: "We moeten onze eigen capaciteiten blijven ontwikkelen. Internationale steun is waardevol, maar uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid bij onszelf."
De uitdaging van diversiteit Een van de meest opmerkelijke prestaties van de SDF is het verenigen van diverse gemeenschappen in Noordoost-Syrië. Afrini beschrijft hoe deze eenheid tot stand is gekomen.
"Het begon met dialoog en het opbouwen van vertrouwen", zegt ze. "We hebben een systeem gecreëerd waarin iedereen een stem heeft, ongeacht etniciteit of religie. Dit model van zelfbestuur is uniek in Syrië en laat zien dat diversiteit een kracht kan zijn."
Ze geeft toe dat dit proces niet zonder uitdagingen was: "Decennia van verdeeldheid en wantrouwen waren niet eenvoudig te overwinnen. Maar door transparantie en samenwerking hebben we laten zien dat een vreedzaam samenleven mogelijk is."
Terugtrekking PKK
Een recente ontwikkeling is de aankondiging van Murat Karayılan, een PKK-leider, dat de groep haar strijders uit Rojava zal terugtrekken. Afrini beschrijft dit als een strategische beslissing.
"De PKK heeft ons in de beginjaren geholpen, maar nu is het tijd voor de mensen van Rojava om hun eigen pad te bepalen", zegt ze. "Deze terugtrekking vermindert internationale druk en versterkt onze positie als een onafhankelijk bestuur."
Ze benadrukt dat de toekomst van Rojava in handen ligt van de lokale gemeenschappen: "Dit is een kans om onze autonomie verder te ontwikkelen en te laten zien dat we klaar zijn om onze eigen regio te leiden."
DE SLEUTEL VAN ONZE WERELD LIGT IN JERUSALEM
06-01-2025
DEEL 7
De sleutel van onze Wereld ligt in Jerusalem.
Dit artikel sluit aan op de delen 1 tot en met 6 van het volgende artikel hieronder.
06-01-2025
06-01-2025
GAAN WIETEKE VAN DORT "VANUIT DE HEMEL", SAMEN MET HAAR VRIENDIN MIEP BOS "OP AARDE" MET DE HULP VAN ALLE BEWONERS VAN HET "SIDHADORP" EN ALLE KINDEREN VAN GOD, AL DEZE VANUIT SINT-OEDERODE IN DE WERELD UITGEZETTE "GIF LEKKENDE CHEMISCHE BOMMEN" ONSCHADELIJK MAKEN?
Het Derde Geschrift is in de periode van 02-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 19-12-2024 geopenbaard. Zeven dagen voor Kerstmis 25 december 2024. De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis.
De Eerste Aanvulling op het Derde Geschrift is in de periode van de Eerste Kerstdag 25-12-2024 tot en met 31-12-2024 grotendeels geschreven "De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis" en op 01-01-2025 is vastgelegd, de Octaafdag van Kerstmis. Dit geschrift is daarna met deel zes aangevuld op de geboortedag van Elisa Bonaparte als titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië, Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft. Dit geschrift is op 6 januari 2025 met deel zeven op de Christelijke feestdag van Drie Koningen vervolmaakt en gepubliceerd om vanuit Jezus meer wijsheid bij de aardse machtshebbers bij te brengen en de Duivelse geesten uit hen te verdrijven.
Het Tweede Geschrift is in de periode van 07-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 16-12-2024 geopenbaard: De Twaalf dagen van de Twaalf apostelen, waaronder apostel Petrus waaraan Jezus Christus voor het eerst verscheen en waaraan Christus de sleutelmacht over het hemelrijk heeft gegeven om als plaatsbekleder van Jezus op aarde het Evangelie op Aarde te verkondigen. Bij de verwoesting van de Romeinse Stad Tongeren in België door de opstand van de Bataven in 69-70 n.Chr is Apostel Petrus om het leven gekomen. Op de plaats waar Petrus ligt begraven is later Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren gebouwd. Om redenen zoals in deze Drie Geschriften staat vermeld heeft tot op 19 december 2024 in maar liefst 1954 jaar tijd daar niemand in het opbaar een Evangelie durven te prediken, omdat dit zeker zijn (haar) dood zou worden.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, waarvan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood de erfelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795 retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden. Daarmee is een einde gekomen aan al het kwaad op Aarde en gaan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, samen met Koning Filip der Belgen als erfelijk opvolger van zijn grootvader Koning Leopold III der Belgen, paus Franciscus bevrijden uit zijn gijzeling in het dwergstaatje Vaticaanstad dat geen onderdeel uitmaakt van de Verenigde Naties en gaat paus Franciscus of Patriarch Kirill van Moskou van de Russisch-orthodoxe Kerk (die niet is verbannen naar het dwergstaatje Vaticaanstad) zich vestigen in Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren in België om daar Apostel Petrus als plaatsbekleder van Jezus op Aarde, als tweede paus te gaan opvolgen, waarmee tot in de eeuwigheid een einde komt aan het doden en vergiftigen van mensen en er weer een overvloed van planten en dieren op Aarde komt. Het voortbestaan van de mens op Aarde naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis is daarmee nipt op tijd gered.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking aan de drie doden en vier gewonden bij de treinkaping bij Wijster op 2 december 1975, die hun leven hebben gegeven om de in ballingschap levende Molukse gemeenschap in Nederland daaruit te bevrijden om te kunnen terugkeren naar hun eigen soevereine staat op de Molukken in Indonesië, wat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, voorafgaande aan hun vertrek en verblijf vanaf 1951 als KNIL-militair in Nederland was beloofd, maar door de opvolgende Nederlandse kabinetten na maar liefst 73 jaar nog steeds niet is nagekomen.
DE SLEUTEL VAN ONZE WERELD LIGT IN JERUSALEM
Volledigheidshalve is het laatste gedeelte van dit artikel hieronder ingevoegd zodat daarover geen enkel misverstand kan bestaan.
HET GEHELE AL 2077 JAAR VOORTDURENDE WERELDPROBLEEM OP EEN PAGINA ZICHTBAAR GEMAAKT EN UITGELEGD
De gevolgen van deze op 31 december 1600 bij Koninklijk Besluit De gevolgen van deze op 31 december 1600 bij Koninklijk Besluit door koningin Elizabeth I van Engeland en Ierland opgerichte Britse Oost-Indische Compagnie zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Londen (in Engeland) vanuit Engeland, Schotland en Ierland vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 31 december 1600 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Britse Oost-Indische Compagnie GEVESTIGD IN LONDEN: -- als gevolg van het door Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford in 1778 in het geheim ondertekende "onofficieel Amerikaans verdrag" dat in 1778 door Stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en zijn in Middelburg wonende uit België afkomstige prinsgezinde Raadspensionaris Laurens Pieter van de Spiegel in naam van de "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" vanuit deze twee gewesten Zeeland en Holland (waarvan hij Raadspensionaris was, zonder toestemming van de raadspensionarissen van de gewesten Friesland, Stad en Ommelanden, Overijssel, Gelre, Utrecht en Drenthe) ten tijde van de Betaafse Republiek (waarin hij niet was vertegenwoordigd) bij Koninklijk ORANJE-NASSAU besluit heeft goedgekeurd en ondertekend en daarmee als rechtsgeldig heeft bekrachtigd, zonder daartoe bevoegd te zijn – is de kleine Nederlandsekolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland: vanuit de al vanaf 1795 niet meer bestaande "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" onder die naam als "Privé Bezit" opgekocht door de VOC en WIC.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 31 december 1600 moet voldoen aan de Statuten van het bij Koninklijk Besluit door koningin Elizabeth I van Engeland en Ierland opgerichte Britse Oost-Indische Compagnie, dat haar opvolger Koning Charles III van het Verenigd Koninkrijk (Engeland, Schotland en Ierland) en Koning Charles III van de 56 Gemenebest landen ( Antigua en Barbuda; Australië; Bahama's; Bangladesh; Barbados; Belize; Botswana; Brunei; Canada; Cyprus; Dominica; Fiji; Gabon; Gambia; Ghana; Grenada; Guyana; India; Jamaica; Kameroen; Kenia; Kiribati; Lesotho; Malawi; Malediven; Maleisië; Malta; Mauritius; Mozambique; Namibië; Nauru; Nieuw-Zeeland; Nigeria; Oeganda; Pakistan; Papoea-Nieuw-Guinea; Rwanda; Saint Kitts en Nevis; Saint Lucia; Saint Vincent en de Grenadines; Samoa; Seychellen; Sierra Leone; Singapore; Salomonseilanden; Sri Lanka; Swaziland; Tanzania; Togo; Tonga; Trinidad en Tobago; Tuvalu; Vanuatu; Verenigd Koninkrijk; Zambia; Zuid-Afrika) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 31 december 1600 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 20 maart 1602 door Nederlands Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Den Haag (in het Niet Bestaande Nederland), vanuit de Amsterdam (de Keizersgracht), vanuit de Nederlandse Antillen (die vanaf 2010 niet meer bestaan), vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1602 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 31 december 1602 moet voldoen aan het Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), dat is ondertekend door Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt van ORANJE NASSAU, dat zijn opvolger Koning Willem-Alexander van ORANJE NASSAU (als voorzitter van de Raad van State) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 31 december 1602 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 3 juni 1621 door Nederlands Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde West Indische Compagnie (WIC) zijn dat vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Den Haag (in het Niet Bestaande Nederland), vanuit de Amsterdam (de Keizersgracht), vanuit de Nederlandse Antillen (die vanaf 2010 niet meer bestaan), vanuit alle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1602 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 3 juni 1621 moet voldoen aan het Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), dat is ondertekend door Stadhouder Willem van Orange en Johan van Oldenbarnevelt van ORANJE NASSAU, dat zijn opvolger Koning Willem-Alexander van ORANJE NASSAU (als voorzitter van de Raad van State) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 3 juni 1621 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
De gevolgen van deze op 19 december 1722 door het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Oostendse Compagnie zijn, dat onder de naam "Generale Keizerlijke Indische Compagnie" vanuit deze door Protestanten aangestuurde Romeinse ENCLAVE Republiek (Ca. 509 - 27 v.Chr.) vanuit Antwerpen (in België dat op grond van het op 9 april 1839 gesloten Verdrag van Londen wel bestaat), vanuit Brussel (waar de Benelux-Unie, Europese-Unie, de NAVO en nagenoeg alle landen van de Verenigde Naties, vanwege hun ambassades in Brussel zitten gevestigd), vanuit de in Rome in Italie gevestigde DUIVELSE Rooms-Katholieke Belgische Staatskerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingenalle Rooms-Katholieke kerken (zijn daarmee Protestante kerken geworden) vanaf 20 maart 1722 in de gehele wereld de volgende voortzetting heeft verkregen.
Vanaf 1778 is vanuit deze Romeinse ENCLAVE Republiek in Genève (Ca. 509 - 27 v.Chr.) in Zwitseland het Nieuwe Wereldrijk (New World Order) opgericht, volgens het Romeinse Recht van 509-27 v.Chr.
1. dat vanaf 19 december 1722 moet voldoen aan dit op 19 december 1722 door het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) ondertekende Octrooi van de oprichting van de Naamloze Vennootschap Oostendse Compagnie, onder de naam "Generale Keizerlijke Indische Compagnie", dat het Stadsbestuur van Antwerpen (onder huidig burgemeester Bart de Wever) tot op de dag van vandaag weigert in te trekken;
2. dat vanaf 19 december 1722 moet voldoen aan dat wat in het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" staat opgenomen, dat het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) in 1778 in het geheim heeft ondertekend.
3. dat onder VOLLEDIGE CONTROLE staat van huis ORANJE-NASSAU, de PROTESTANTE KERK, alle ORANJE GEZINDE ADELLIJKE FAMILIES vanuit Frankrijk (waar ORANJE haar zetel heeft) en Duitsland (waar NASSAU haar zetel heeft).
4. dat vanuit Genève (in Zwitserland) via de stad Amsterdam, vanuit Washington D.C. (de hoofdstad van de Verenigde Staten) wordt aangestuurd, onder volledige controle van het Protestante huis ORANJE-NASSAU (gevestigd in Frankrijk en Duitsland), wat is veroorzaakt door het Stadsbestuur van Amsterdam onder VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford(vanaf 2018 Femke Halsema PvdA-GroenLinks) samen met Amerika (de Verenigde Staten bestond toen nog niet: Wie was die persoon?) met het in 1778 in het geheim ondertekenen van het "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag".
Hetzelfde geldt ook voor de volgende Compagnies:
Franse Oost-Indische Compagnie
De Franse Oost-Indische Compagnie (Frans: Compagnie française des Indes Orientales) was een commerciële onderneming die werd gesticht in 1664, als tegenhanger van de Nederlandse en Britse Oost-Indische Compagnieën. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Franse_Oost-Indische_Compagnie)
Oprichting
Al vanaf 1607 was de koning van Frankrijk, Hendrik IV, met serieuze plannen bezig om tot de oprichting van een Franse Oost-Indische Compagnie te komen. Hierbij fungeerde Isaac le Maire als adviseur. Alle pogingen mislukten echter.
Geschiedenis
Tegen het jaar 1719 had de Franse Oost-Indische Compagnie zich gevestigd in India, maar ze verkeerde op de rand van bankroet. In datzelfde jaar werd ze onder John Law gecombineerd met de Senegal-Compagnie, de Madagascar-Compagnie en de Louisiana-Compagnie tot de Compagnie Perpétuelle des Indes. Ze behield haar onafhankelijkheid tot 1723 en ging ook deelnemen aan de driehoekshandel, de transatlantische slavenhandel.
Met de neergang van het Mogolrijk besloten de Fransen in te grijpen in de binnenlandse politiek van India om hun belangen te verdedigen. Hiertoe sloten ze allianties met lokale heersers in het zuiden van het Indiase schiereiland.
Vanaf 1741 voerden de Fransen onder Joseph François Dupleix een agressieve politiek tegen zowel de Indiërs als de Engelsen, totdat ze uiteindelijk in de Carnatische oorlogen werden verslagen door Robert Clive.
De Compagnie bleek niet in staat te zijn zichzelf financieel in stand te houden. Ze werd in 1769 opgeheven, slechts twintig jaar voor het begin van de Franse Revolutie.
Nasleep
Enkele kleinere Franse koloniën in het Aziatisch gebied, vooral aan de Indiase en Zuid-Chinese kust, verenigden zich in de Unie van Indochina. Later vielen deze gebieden uiteen in de huidige staten Cambodja, Laos en Vietnam.
Na die tijd bleven verschillende Indiase handelshavens, waaronder Pondicherry en Chandernagore, onder Frans bestuur totdat ze in 1954 bij de jonge staat India werden gevoegd.
Deense Oost-Indische Compagnie
De Deense Oost-Indische Compagnie (Deens: Dansk Østindisk Kompagni) werd in het jaar 1616 gesticht door een privilege van de Deense koning Christiaan IV. Het doel van de compagnie was de handel met India. De hoofdbasis lag in Trankebar. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Deense_Oost-Indische_Compagnie)
Na een korte bloeiperiode verloor ze haar belangrijke titel en werd in 1729 opgeheven. In 1732 werd ze opnieuw gesticht als de Oost-Aziatische Compagnie (Østasiatisk Kompagni), maar verloor al in 1772 haar monopolie op de handel. In hun hoogtijdagen importeerden de Deense en de Zweedse Oost-Indische Compagnie meer thee dan de Britse Oost-Indische Compagnie. 90% van het totaal werd gesmokkeld en tegen een hoge winst in Groot-Brittannië verkocht.
Gedurende de napoleontische oorlogen in 1801 en 1807 werd de Deense hoofdstad Kopenhagen door de Britse marine bestookt. Als gevolg van de laatste aanval verloor Denemarken zijn gehele oorlogsvloot en het eiland Helgoland. De Britse dominantie op de zeeën betekende het einde voor de Deense Oost-Indische Compagnie.
Pruisische Aziatische Compagnie
De Koninklijke Pruisische Aziatische Compagnie (KPAC) (1751 - 1757) was een kleine compagnie maar had in haar korte bestaan een uiterst daadkrachtige directie die snel op allerlei marktontwikkelingen inspeelde. Nog in 1751 kocht de Compagnie twee grote koopvaarders in Engeland. In Emden werden de schepen met zware kanonnen bewapend en kwam de bemanning aan boord. Onder de officieren en matrozen die aanmonsterden voor de eerste Chinavaart bevonden zich niet alleen Duitsers, maar ook Denen, Schotten en Vlamingen. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Pruisische_Aziatische_Compagnie)
Frederik II van Pruisen verleende op 13 juni 1751 een octrooi aan een groep van zes financiers: de heren Forbes d'Alfort en Dilon uit Rotterdam, Frans Emmanuel van Ertborn uit Antwerpen, Splittgerber uit Berlijn, Hofrat Schmidt uit Frankfurt en burgemeester De Pottere uit Emden. Het koninklijk privilege gaf deze groep het monopolie voor de handelsvaart tussen China en Pruisen en het recht om in naam van koning Frederik verdragen met Aziatische vorsten af te sluiten. Een van de directeuren was de Surinamer Stephanus Laurentius Neale.
Frederik II was de drijvende kracht achter dit initiatief, waaruit grote winsten voortvloeiden. Na de bezetting van Emden door Franse troepen in 1757, werden de handelactiviteiten stopgezet omdat de haven werd geblokkeerd.
De Mechelaar Jan Frans Michel maakte de tweede Chinavaart van de Compagnie mee, aan boord van het schip De Borcht van Emden (1752-1753). Michel schreef een reisverslag, met onder andere een prachtige beschrijving van het Kaapverdisch eiland Sao Tiago waar van 14 november tot 23 november halt werd gehouden.
Zweedse Oost-Indische Compagnie
De Zweedse Oost-Indische Compagnie (Zweeds: Svenska Ostindiska Companiet of SOIC) werd in het jaar 1731 in Göteborg gesticht met als doel handel te drijven met het Verre Oosten. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Zweedse_Oost-Indische_Compagnie)
Geschiedenis: In 1626 was er al een voorloper geweest toen de Nederlander Willem Usselinx van de Zweedse koning het privilege kreeg handel te drijven op de beide Indiën. Deze maatschappij voer voornamelijk op West-Indië; de kaper Abraham Blauvelt was er in dienst. Een ander antecedent was de handel van Louis de Geer en de Zweedse Afrikacompagnie op de Guineekust (1647-1663).
De Zweedse compagnie had geen kolonies of factorijen en richtte zich op een beperkt aantal goederen (thee, porselein en zijde uit Guangzhou). Een meer directe invloed ging uit van de Oostendse Compagnie, die in deze periode was opgeschort. Twee aandeelhouders ervan, de Schotten Colin Campbell en Charles Irvine, kozen de Zweden boven de Denen en herinvesteerden hun middelen en kennis in de Zweedse Oost-Indische Compagnie.
De compagnie werd in de loop van de 18e eeuw de grootste handelsonderneming van Zweden. Haar charter werd verlengd in 1746, 1766, 1786 en 1806. Vanuit Göteborg ondernam de Zweedse Oost-Indische Compagnie 132 reizen, totdat ze in 1813 failliet ging. De voornaamste oorzaken hiervan waren het verlagen van de Britse theetaks (de smokkel op Groot-Brittannië was een belangrijke inkomstenbron), concurrentie van de Amerikanen, en financieel wanbeheer.
Genuese Oost-Indische Com pagnie
De Genuese Oost-Indische Compagnie ( Italiaans : Compagnia di Negotio of Compagnia Genovese delle indie orientali ) werd begin 1647 door Genua opgericht om te profiteren van de handel in Oost-Indi. De eerste expeditie, geleid door Jan Maes van Duijnkerken, resulteerde in de verovering van de schepen en de bemanning door de VOC in Batavia. De opvolger, de Compagnia Marittima di San Giorgio , stuurde een paar schepen naar Brazilië, maar hield al snel op met opereren. (bron https://en.wikipedia.org/wiki/Genoese_East_India_Company)
Dit vanaf 1778 verzwegen "GEHEIM" heeft over de gehele wereld onder meer de volgende DUIVELSE gevolgen veroorzaakt:
1. het Nieuwe Wereld Handelsrijk (handelsmissies met Staatshoofd in alle landen van de wereld);
2. het Nieuwe Wereld Subsidie Rijk (miljarden euro's subsidie aan bedrijven die hun DUIVELSE agenda uitvoeren, gebundeld vanuit het World Economic Forum, onder toezicht van de Bilderberg Conferenties, de Club van Madrid, de Verenigde Militaire Orden en de Verenigende Vrijmetselaarsloges, vanuit alle hoeken van de wereld);
3. het Nieuwe Octrooirechten Wereldrijk (waarbij enkel aan bedrijven octrooien worden afgegeven die meewerken aan de vernietiging van de mensheid op aarde of aan bedrijven die voor hen interessante oplossingen hebben voor grote wereldproblemen – zoals Edelchemie in Panheel – om vervolgens de inhoud van die octrooien te kunnen stelen voor doeleinden om de mensheid op aarde te vernietigen en de octrooiverkrijger (op basis van leugens en bedrog) daarna financieel uit te kleden en in de gevangenis op te sluiten);
4. het Nieuwe Bloedbanken en Rode Kruis Wereldrijk (om te beslissen over degenen die wel of geen bloed krijgen en om ervoor te zorgen dat als gevolg van verplichte mRNA-vaccinatie het bloed daarmee massaal wordt vergiftigd, zodat alle mensen op aarde via bloedtransfusie mRNA in hun lichaam krijgen met rampzalige gevolgen voor alle wereldbewoners);
5. het Nieuwe Medische Hulp, Psychische Hulp en Sociale Hulp Wereldrijk (om te beslissen onder welke door hen gewenste condities wel of geen medische/ psychische/ sociale hulp wordt verleend en/of door hen onder de dekmantel van "hulpverlening" bij hulpbehoevende mensen precies het 100% tegenovergestelde wordt verleend, om die mensen daarna van de aardboden te laten verdwijnen of zonder overlijdensakte op Rooms-Katholieke kerkhoven wettelijk levend te begraven);
6. het Nieuwe Drugs Verspreiding Wereldrijk (om ervoor te zorgen dat de gehele wereldbevolking drugsverslaafd wordt, waaraan astronomische bedragen geld wordt verdient; ,
7. het Nieuwe Green Deal Vergiftiging Wereldrijk (met behulp van regenboogvlaggen onder milieuvriendelijke woorden als "Ecologisch", "Footprint", "Groene Stroom", Groenestroomcertificaten", "Windenergie", "Biomassa", "Bio brandstof", "CO2-reductie", "CO2-emissiehandel", "CO2-opslag, "Innovatie", "Closing the circle", i-Cleantech, "Duurzaamheid", "Hergebruik", "Milieuvriendelijk", "Milieubeton", "Green Bricks", "Tweede Natuur", "Rio de Janeiro Protocol", "Kyoto-Protocol", "Agenda-21", "Agenda 2030", "Duurzame ontwikkeling", "Circulaire economie". "Engeneering", "Circulaire landbouw", "Chemtrails", "Verduurzamingsmiddelen in plaats van Bestrijdingsmiddelen", "Milieuverzorging", "Stijging Waterspiegel- Leugen", "Stikstof-Leugen", "Ozongat-Leugen", Asbest-Leugen", "Schone Electrische Auto's-Leugens, terwijl die veel meer vervuilen dan benzine auto's en dieselauto's als daar geen industrieafval aan de benzine of diesel is toegevoegd", etc. om ervoor te zorgen dat de gehele wereld met de meest gevaarlijke volledig in water oplosbare kankerverwekkende stoffen als arseenzuur en chroomtrioxide wordt vergiftigd, waarmee astronomische bedragen aan geld wordt verdient);
8. het Nieuwe Vaccinatie Verplichting Wereldrijk (Mexicaanse Griep vaccin, Baarmoederhalskanker vaccin, Covid-19 vaccin, met dodelijke herhalingsprikken, etc. Als gevolg daarvan is geen enkel vaccin meer te vertrouwen);
9. het Nieuwe – AI – Digitale Controle Wereldrijk (5G heeft bandbreedte van 24–47 GHz, 6G heeft een veel hogere bandbreedte dan 47GHz, met in lantarenpalen en gloeilampen ingebouwde versterkers; verplichte camera bewaking op bedrijventerreinen, in bedrijfsgebouwen, bij grote evenementen, horeca, clublokalen; het gebruik van slimme meters; het gebruik van gezichtsherkenning; het gebruik van elektronische betalingen en elektronisch Cryptogeld; het mogen gebruiken van elektronische handtekeningen; het b/a ambtshalve uitschrijven van inwoners vanuit hun eigen woningen (waarin ook hun bedrijven zijn gevestigd) naar brievenbussen in het buitenland; het ambtshalve laten verdwijnen personen van de aardbodem, waarna hun huizen worden leeggeroofd; het zonder overlijdensakte wettelijk levend begraven of cremeren van mensen; het tot het leven wekken van mensen die al meer dan dertig geleden zijn begraven op Rooms-Katholieke kerkhoven, het ambtshalve wijzigen van eigendommen bij het Kadaster, waardoor met behulp van de sterke arm van de politie alles uit die woningen wordt gestolen en het onroerend goed met daarin veel bedrijven van juridisch en economisch eigenaar verwisselen, gedekt met hoge hypotheekleningen van (Staats-) banken; het ambtshalve laten verdwijnen van bedrijven vanuit de kamer van koophandel onder voorzitterschap van leden van de Eerste Kamer der Staten-Generaal; het laten verdwijnen van mensen en bedrijven in een postbus onder bestuurlijke verantwoordelijkheid van de uit Nijnsel afkomstige bestuursvoorzitter CEO Herna Verhagen als hoogste adviseur van de NAVO onder directe aansturing van voormalig Nederlands premier Mark Rutte als secretaris-generaal van de NAVO; het elektronisch registreren van alle komende en uitgaande vluchtelingen (die daardoor elke minuut van de dag te vervalsen zijn); het registreren van persoonlijke medische dossiers (die daardoor elke minuut van de dag te vervalsen zijn) voor een vaccinatie paspoort en medische hulp op afstand met behulp van AI en in gebrachte Therapeutic Antibody-coding mRNA);
10. het Nieuwe Wereld Miljardairs Rijk (die met behulp van grootschalige beurs beïnvloedingen en subsidieverleningen BEWUST worden gecreëerd om in de ALLES VERNIETIGENDE politiek met behulp van de door hen opgezette belastingvrije GOEDE DOELEN INSTELLINGEN te gebruiken als DEKMANTEL, de meest duidelijke voorbeelden daarvan zijn: George Soros; Bill Gates, Elon Musk. Miljardairs die hieraan niet meewerken, worden met grootschalige beurs beïnvloedingen kapot gemaakt, gevangen gezet, vergiftigd of vermoord);
11. het Nieuwe Met Alle Beschikbare Middelen Vernietigende Wereld Rijk (alle bewust gecreerde oorlogen in de wereld met miljoenen doden, met onbegrensde vluchtelingen stromen om godsdienstige redenen en om het stelen van alle rijkdommen in een land; de oorlog in Oekraine en de expansie oorlog vanuit Israel naar de Gazastrook, Palestina, Libanon en Syrië zijn daarvan de meest recente voorbeelden);
Het zijn de Reformanten (Luthers, Calvinistisch, Anglicaans) met gedoogsteun van de zionistische Joden (vanwege hun Geld) die vanuit "Ogenschijnlijke Reguliere Wetgeving en Rechtspleging" vanuit de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" vanuit Amsterdam (vanuit Noord-Holland en Zeeland naar de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, waarbinnen ook Den Haag en het Sticht Utrecht en het Oversticht -- zijnde Overijsel, Drenthe en de Stad Groningen – en het Aartsbisdom Utrecht zijn gelegen); vanuit 's-Hertogenbosch (vanuit het Hertogdom Brabant, waarin ook Son, Sint-Oedenrode, Zonhoven, Brussel, Mechelen en Leuven zijn gelegen); vanuit Antwerpen (vanuit het Graafschap Vlaanderen, waarin ook Oostende, Gent en Brugge zijn gelegen), vanuit de Belgische Staat (waarbinnen het Aartsbisdom Mechelen-Brussel en eerdere Aardsbisdom Luik zijn gelegen) naar de in Rome (in Italie) gevestigde DUIVELSE Rooms-Katholieke Belgische Staatskerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen wat in werkelijk een protestante kerk is, die wordt aangestuurd door Reformanten (Luthers, Calvinistisch, Anglicaans) vanuit de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitserland.
Genève (stad) de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve"
Genève (Arpitaans: Geneva; Zwitserduits: Gämf, Gänf; Duits: Genf; Italiaans: Ginevra; Reto-Romaans: Genevra) is een stad in Zwitserland. Het is na Zürich de grootste stad van het land. Per 31 december 2023 telde de stad 205.372 inwoners. Genève is ook de naam van het omliggende, westelijkste kanton van het land. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Gen%C3%A8ve_(stad))
Geschiedenis
De stad ontstond als nederzetting van het Keltische volk de Allobroges. Na verovering door de Romeinen maakte deze deel uit van de Provincia Romana (Gallia Narbonensis). Nabij Genève hield Julius Caesar de naar het westen oprukkende Helvetiërs tegen.
In de vijfde eeuw, ten tijde van de Grote Volksverhuizing, vestigden de Bourgondiërs zich in de streek. Ze stichtten in de buurt van Genève een staatje dat reeds in 533 ten onder ging en deel werd van het Frankische Rijk.
De regio kwam bekend te staan als "Transjuraan Bourgondië". Als gevolg van de verdelingen van het Frankische Rijk in 843 en 855 kwam Genève opeenvolgend in het Frankische Middenrijk en het koninkrijk Lotharingen (als Opper-Bourgondië) te liggen.
Het Frankische gezag in het voormalige Middenrijk versplinterde nadat het centrale gezag in beide rijken was ineengestort. Uit twee koninkrijken Hoog- en Neerbourgondië, die in 930 werden verenigd, ontstond het koninkrijk Arelat. Dit werd in 1033 deel van het Heilige Roomse Rijk.
Het koninkrijk Arelat of het koninkrijk Bourgondië was een onafhankelijk, maar zwak koninkrijk in het zuidoosten van het huidige Frankrijk. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninkrijk_Arelat)
Het ontstond in 933 door de toevoeging van Neder-Bourgondië aan Opper-Bourgondië. De macht in het koninkrijk lag voornamelijk bij de lokale heersers (graven). In 1033 eindigde de onafhankelijkheid van het koninkrijk. Het titulaire koningschap (zonder echte macht) ging toen over op de Rooms-Duitse keizer.
Het koninkrijk Arelat of Arelatische koninkrijk (Latijn: Regnum Arelatis) is vernoemd naar de hoofdstad Arles (Latijn: Arelate), maar staat ook wel bekend als het koninkrijk Arles (Frans: Royaume d'Arles), het Tweede/Derde/Vierde koninkrijk Bourgondië (afhankelijk van de telling) of het koninkrijk der Twee Bourgondiën (Frans: Royaume des Deux Bourgognes).
Ontstaan (933)
Het koninkrijk Arelat ontstond in 933 door de samenvoeging van Opper-Bourgondië (het latere vrijgraafschap Bourgondië en Transjuranië) en Neder-Bourgondië (het latere graafschap Provence en Cisjuranië). Het werd geregeerd door Rudolf II, Koenraad de Vredelievende en Rudolf de Luie uit het geslacht der Welfen, totdat hun tak in 1032 uitstierf.
Onderdelen van het koninkrijk
Op het grondgebied van het koninkrijk bestonden en ontstonden verschillende semi-onafhankelijke graafschappen: graafschap Vienne (844-); graafschap Provence (933-); graafschap Bourgondië (982-); graafschap Savoye (1003-); graafschap Forcalquier (1054-); markgraafschap Provence (1125-)
Deel van het Heilige Roomse Rijk (1033-1378)
Na een korte successieoorlog viel Arelat toe aan keizer Koenraad II van het Heilige Roomse Rijk en ging het titulaire Bourgondisch koningschap over op de keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het koninkrijk Bourgondië was van 1033 tot 1378 een deelrijk van het Heilige Roomse Rijk, naast het koninkrijk Duitsland en het koninkrijk Italië.
Het zuidelijke deel van het koninkrijk, het graafschap Provence, begon zich door het zwakke koninklijke gezag steeds zelfstandiger te gedragen onder de zijtak van Aragon (1112-1245) en twee takken van Anjou (1245-1382, 1382-1481). Sinds 1264 was het koningschap van Arelat verbonden aan de Franse kroon.[bron?]
In 1313 werd het graafschap Savoye (een groot deel van het koninkrijk Arelat) onafhankelijk. De rest van het koninkrijk Arelat bleef in naam nog een tijdje bestaan.
In 1349 werd het graafschap Dauphiné en alle afhankelijkheden door Humbert II verkocht aan de Franse kroon: Frans troonopvolger Karel V werd de nieuwe "dauphin". Deze dauphin bleef echter nog steeds een leenman van zijn leenheer, de Rooms-Duitse keizer (koning van Arelat). Zo huldigde Karel V, de Rooms-Duitse keizer op kerstdag 1356 als zijn leenheer.
Keizer Karel IV benoemde in 1365 de "groene hertog" Amadeus VI van Savoye tot rijksvoogd van Arelat. Een jaar later werd het koningschap van Arelat gegeven aan Lodewijk I van Anjou. Deze probeerde in 1371 zijn gezag te laten gelden in Dauphiné, maar dit was zonder succes. Lodewijk I van Anjou zou in 1382 wel het graafschap Provence bemachtigen. Provence bleef tot 1481 in handen van het huis Anjou.
De landen van het koninkrijk Arelat die niet tot het graafschap Savoye behoorden, werden in 1378 definitief afgestaan door keizer Karel IV aan de nieuwe dauphin van Frankrijk, Karel VI (toen tien jaar oud). Op 7 januari 1378 werd Karel VI benoemd tot rijksvicaris van het koninkrijk Bourgondië. Hierdoor werd Dauphiné onafhankelijk (onder de Franse kroon).
De laatste graaf van Provence, Karel V van Anjou, liet zijn graafschap bij zijn dood in 1481 na aan de Franse koning, Lodewijk XI van Frankrijk, waardoor ook dit deel van het voormalige koninkrijk een Franse provincie werd.
In de 16e eeuw was Genève voor de protestanten wat Rome voor de katholieken is, namelijk het middelpunt van het calvinisme. Genève was toen een zelfstandige republiek.
In 1875 nam in Genève Marie Brechbühl een bescheiden schooltje over, de huidige École Brechbühl, en voerde er al vroeg het gemengd onderwijs in.
In 1778 heeft VOC-WIC-burgemeester Pieter Clifford in (is vanaf 2018 Femke Halsema) met toestemming van het Stadsbestuur van Amsterdam met een in het geheim ondertekende "onofficieel Amerikaans Handelsverdrag" dat door Stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en zijn in Middelburg wonende uit België afkomstige prinsgezinde Raadspensionaris Laurens Pieter van de Spiegel in naam van de "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" ten tijde van de Betaafse Republiek (waarin hij niet was vertegenwoordigd) bij Koninklijk ORANJE-NASSAU besluit heeft goedgekeurd en ondertekend en daarmee als rechtsgeldig heeft bekrachtigd, waarmee de VOC en WIC in 1778 de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland: vanuit de al vanaf 1795 niet meer bestaande "Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden" als "Privé Bezit" heeft opgekocht.
In 1781 kwamen burgerij en arbeiders aan de macht. waarna een representatief-democratische grondwet werd aangenomen. Een jaar daarna greep het patriciaat met hulp van Bernse en Savoyse troepen opnieuw de macht en gingen vele burgers in ballingschap.
Op 15 april 1798 werd Genève door Napoleon Bonaparte vanFrankrijk geannexeerd en maakte daar tot 1813 als departement Léman deel van uit. In 1815 sloot Genève zich als kanton bij Zwitserland aan.
Het zijn namelijk deze VOC en WIC adellijke families dia al vanaf het jaar 1600 na Christus de gehele wereldbevolking aan het uitmoorden zijn, wat keizer Napoleon Bonaparte heeft willen tegenhouden.
Op 10 september 1898 vond in Genève de moord op Elisabeth van Oostenrijk plaats.
Elisabeth Amalie Eugenie in Beieren (München, 24 december 1837 – Genève, 10 september 1898) was van 24 april 1854 keizerin van Oostenrijk en vanaf 8 juni 1867 tevens koningin van Hongarije, door haar huwelijk met keizer Frans Jozef I. Ze werd geboren als hertogin in Beieren en prinses van Beieren uit het huis Wittelsbach, dat van 1180 tot 1918 het stamhertogdom Beieren regeerde. Ze kwam door een politiek gemotiveerde moord om het leven. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Elisabeth_in_Beieren_(1837-1898)).
Ze is algemeen bekend onder haar bijnaam Sisi, zoals haar familie haar noemde. Met deze naam ondertekende ze ook haar brieven aan intimi. Sissi, met dubbele s, is wijdverbreid vanwege de titel van een op haar leven gebaseerde romantische filmtrilogie uit de jaren 50.
Huwelijk
Elisabeths oudere zus Helene was voorbestemd voor een huwelijk met de toekomstige keizer van Oostenrijk en werd in haar opvoeding op die rol voorbereid. In 1853 begeleidde de 15-jarige Elisabeth haar moeder en oudere zuster op een reis naar het luxueuze Oostenrijkse kuuroord Ischl, waar Helene de aandacht van haar 22-jarige neef, de jonge keizer Frans Jozef moest trekken die in Ischl zijn 23e verjaardag zou vieren. Deze viel echter op Elisabeth, die op haar beurt eigenlijk was voorbestemd voor een huwelijk met Frans Jozefs broer Karel Lodewijk.
Het stel verloofde zich korte tijd later in Wenen, op 18 augustus 1853, en Elisabeth kreeg onder leiding van de keizer-moeder, aartshertogin Sophie, een intensieve privé-opleiding. Ze werd onderwezen in de geschiedenis van het Habsburgse Rijk en in de strenge hofetiquette. In intieme brieven toont Frans Josef zijn aanhankelijkheid, hij spreekt haar aan als 'mijn hemelse engel' en ondertekent met 'jouw kleine'.
Op 24 april 1854 trouwde de inmiddels 16-jarige Elisabeth met de 23-jarige keizer in de Augustijnenkerk te Wenen met een groots feest. Naar aanleiding daarvan verschenen tientallen bijzondere tijdschriften en boeken, rijkelijk geïllustreerd, in meerdere talen.
Keizerin, Leven aan het hof
Het hof werd bestierd door aartshertogin Sophie, de moeder van Frans Jozef, die op de achtergrond ook het binnenlands- en buitenlands bestuursbeleid richting gaf. Elisabeth had van het begin af aan moeite zich aan de strenge Habsburgse hofetiquette te onderwerpen omdat ze in haar vrijheid van handelen en denken werd beperkt. Twee weken na het huwelijk schrijft ze in haar dagboek:
Ik ben ontwaakt in een kerker.
Omgekeerd lieten de leden van de Weense hofhouding doorschemeren dat ze van lagere komaf was. Buiten het Weense hof was ze geliefd om haar spontaniteit. Om diplomatieke redenen leerde ze Hongaars en sprak deze moeilijk te leren taal na verloop van tijd vloeiend, het droeg bij aan een groeiende populariteit in Hongarije.
Ze hield zich afzijdig van het Weense hof en de Weense elite, waar ze zich niet thuis voelde.
Gezien bovengenoemde feiten zal voor de gehele wereld duidelijk zijn dat het deze Oranje gezinde VOC en WIC adellijke families zijn geweest, die vanuit deze kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland Keizerin-gemalin van Oostenrijk, Koningin-gemalin van Bohemen, Koningin-gemalin van Hongarije en Hertogin in Beieren hebben laten vermoorden.
Gezien bovengenoemde feiten zal voor de gehele wereld duidelijk zijn dat het deze Oranje gezinde VOC en WIC adellijke families zijn geweest, die vanuit deze kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" de Rooms-Katholieke koning Leopold III der Belgen op bevel van NAZI Prins Bernhard vanaf 7 juni 1944, de dag na de Landing in Normandië, naar het kasteel Hirschstein aan de Elbe in Saksen, hebben laten deporteren en zijn familie een dag later, waarna hij met zijn gezin op 7 maart 1945 werd overgebracht naar Stroblin Oostenrijk, waarna hij met familie in opdracht van NAZI Prins Bernhard op 1 oktober 1945 moest verhuizen naar Pregny-Chambésy bij Genève in Zwitserland, zodat van daaruit het Heilige Roomse Rijk van keizer Karel V vanuit het oude Bourgondische Vorstendom vanuit het 't Sticht Utrecht (grofweg de provincie Utrecht) en 't Oversticht (thans Overijsel, Drenthe en de Stad Groningen) onder aansturing van de Duitse keizer en koning Wilhelm II kon worden voortgezet. "Dit omdat Pregny binnen deze kleine Nederlandse Protestante kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" is gelegen.
Hiermee is het bewijs geleverd dat alle Belgische politici haar eigen Rooms-Katholieke koning Leopold III hebben verraden en daarmee tot op de dag van vandaag zijn blijven doorgaan.
"Wanneer treedt zijn kleinzoon koning Filip der Belgen daar tegen op, of is hij bang om ook te worden vermoord?"
Vaticaanstad, officieel de Staat Vaticaanstad (Italiaans: Stato della Città del Vaticano), is de kleinste onafhankelijke soevereine staat ter wereld. Het grondgebied van dit land wordt geheel omsloten door de stad Rome, waardoor het een enclave binnen Italië is. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Vaticaanstad).
Vaticaanstad wordt volkenrechtelijk vertegenwoordigd door de Heilige Stoel en huisvest de hoofdzetel van de Rooms-Katholieke Kerk. Staatshoofd van Vaticaanstad is de paus, die zijn officiële residentie heeft in het Apostolisch Paleis.
Ten tijde van de sede vacante, de pausloze periode na het overlijden (of aftreden) van de regerende paus, worden de lopende zaken behartigd door de Camerlengo.
Het behoeft geen toelichting dat een periode "zonder Paus" absoluut niet kan. Dat betekent namelijk dat in die periodes Jezus Christus vanuit de hemelgeen plaatsbekleder op aardeheeft gehad. Kennelijk heeft tot op de dag van vandaag deze boodschap van Jezus Christus niemand begrepen. Ook kan een plaatsbekleder van Jezus Christus nooit terugtreden als paus. Dit omdat "Het Paus Zijn" geen aardse functie is. De paus is de "plaatsbekleder" van Jezus Christusen vertegenwoordigd als zodanig Jezus Christus vanuit de hemelop aarde. Het betreft dan ook een hemelsefunctie die de paus moet uitoefenen tot aan zijn dood om na zijn dood daarover aan Jezus Christuszich te verantwoorden. De eerste plaatsbekleder van Jezus was Apostel Petrus en die is in 78/70 in de Romeinse vestigingsstad Tongeren in België gedood en ligt begraven onder de daarna opgebouwde Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Tongeren.
Dank zij het politieke testament van 25 januari 1944 van de Belgische koning Leopold III (zie foto) (LEES HIER, HIER) kan de huidige paus Franciscus (als tweede paus), vanuit het enige soeverine land België, als plaatsbekleder van Jezus Christus, zonder enige gijzeling, het ware christelijke geloof (waar apostel Petrus in 68/70 mee heeft moeten stoppen) voortzetten. Aan de door paus Franciscus benoemde Belgische Aartsbisschop Luc Terlinden van de aartsbisdom Mechelen-Brussel en primaat van de Belgische kerkprovincie, richten wij dan ook het vanuit "God" verkregen verzoek om deze "Goddelijke boodschap" als de bliksem over te brengen aan paus Franciscus met het verzoek om per direct af te reizen naar Tongeren (België) om zich te vestigen in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Tongeren en daarmee niet te wachten tot het voor alle acht miljard wereldbewoners te laat is.
Het dwergstaatje is in 1929 ontstaan als gevolg van het Verdrag van Lateranen, dat door paus Pius XI en Benito Mussolini werd ondertekend.Daarin werd nadrukkelijk opgenomen dat het een nieuw gecreëerde staat is. Juridisch is het geen voortzetting van de Kerkelijke Staat.
Sommige academici trekken het statuut van het Vaticaan als een de facto staat in twijfel, met het argument dat het niet voldoet aan de traditionele criteria van een staat en dat de speciale status ervan het best gezien kan worden als een middel om ervoor te zorgen dat de paus zijn kerkelijke functies vrij kan uitoefenen.Vaticaanstad is om die reden ook geen lid van de Europese Unie en ook niet van de Raad van Europa. De staat neemt wel deel aan diverse internationale organisaties. Het staat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Geschiedenis
De paus bezat eeuwenlang als Kerkelijke Staat een groot gebied in Centraal- en Oost-Italië, waaronder Lazio, de regio waarin Rome ligt. In 1866 veroverden de republikeinse troepen onder Giuseppe Garibaldi twee derde van de Kerkelijke Staat, maar Lazio bleef voor de paus behouden door steun van de Franse keizer Napoleon III.
Toen in 1870 Napoleon III zijn troepen terugtrok om ze in te zetten aan het front in de Frans-Duitse Oorlog, volgde op 20 september de Inname van Rome. Na een volksraadpleging werden Lazio en Rome door het in 1861 opgerichte koninkrijk Italië geannexeerd.
De politieke macht van de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders was in Italië door de liberaal-nationalisten vrijwel tenietgedaan. Hoewel de Kerkelijke Staat in 1870 had opgehouden te bestaan, kon de Heilige Stoel, als zelfstandig subject van volkerenrecht, diplomatieke betrekkingen blijven onderhouden.
De paus beschouwde zichzelf na het verlies als de gevangene van het Vaticaan en wilde het grondgebied niet verlaten. Opeenvolgende pausen bleven de legitimiteit van de annexatie van 1870 bestrijden. Deze situatie duurde bijna 60 jaar, tot 1929.
Toen ondertekenden Pius XI (onder druk om anders vermoord te worden) en Mussolini voornoemd verdrag. Hierin werd bepaald dat de paus het huidige kleine stukje grondgebied als soevereine staat toegewezen kreeg.
Vaticaanstad is zo klein dat de Sint-Pietersbasiliek alleen al 7% van de oppervlakte beslaat. De Sint-Pietersbasiliek en het Sint-Pietersplein beslaan 21% van het grondgebied. Het is het meest verstedelijkte onafhankelijke gebied ter wereld.
November 1932 schietpartij in Genève
Op 9 november 1932 schoten elementen van het Zwitserse leger (is het leger van de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland) onder leiding van majoor Perret met scherp op een menigte antifascistische demonstranten in Plainpalais in Genève , waarbij 13 doden en 65 gewonden vielen.
Op 9 november 1932 schoten elementen van het Zwitserse leger (is het leger van de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitserland) onder leiding van majoor Perret met scherp op een menigte "antifascistische demonstranten" in Plainpalais in Genève , waarbij 13 doden en 65 gewonden vielen.
De schietpartij vond plaats tegen een achtergrond van toenemend geweld tussen extreemrechtse en extreemlinkse groeperingen, van opkomende totalitaire regimes en van werkloosheid en economische crisis in Europa. Het incident was het gevolg van ongepaste tactieken voor menigtebeheersing , opwinding van de antimilitaristische demonstranten na een toespraak van de socialistische leider Léon Nicole , een reeks incompetente bevelen en een troepenmacht bestaande uit slecht getrainde officieren en soldaten - die slechts zes weken militaire training hadden gehad voordat ze werden ingezet. Hoe de gebeurtenissen zich precies hebben ontvouwd en wie er verantwoordelijk voor is, is nog steeds onderwerp van debat.
Monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de schietpartij in Plainpalais, met de uitdrukking "Nooit Meer" in het Frans (2007)(PS: zo werken de veroorzakende fascisten)
Op 9 november 1982 werd een herdenkingsmonument onthuld voor de 50e verjaardag van de schietpartij aan de zuidkant van Plainpalais, vlak bij de plaats van de gebeurtenissen. Op 10 september 2008 gaf de Staatsraad van Genève toestemming om het monument te verplaatsen naar de Universiteit van Genève , op de exacte plek van de schietpartij.
Achtergrond
De kantonale verkiezingen van 1930 hadden 37 wetgevende zetels van de Grand Conseil aan de Socialistische Partij van Genève gegeven, maar geen enkele in het uitvoerende orgaan van de Conseil d'État, omdat de partij geen minderheid wilde zijn in een rechtse regering.
Het politieke klimaat verslechterde aanzienlijk na een reeks schandalen, zoals die van de Bank van Genève (is BIS-bank in de kleine Nederlandse kolonie de "Zugewandter Orte van het Zwitserse Eedgenootschap: Republiek Genéve" in Zwitseland), die eigenaren van kleine portefeuilles failliet liet gaan, traditionele rechtse partijen in gevaar bracht en een radicaal raadslid tot aftreden leidde.
Het vestigingsadres van de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
Een titulair(aarts)bisdom is een bisdom zonder feitelijk territorium. Het betreft bisdommen die titulair worden toegewezen aan bisschoppen die geen feitelijk bestaand bisdom besturen. Daarbij gaat het meestal om hulpbisschoppen. Ook hoge functionarissen in de Romeinse Curie zijn soms titulair (aarts)bisschop. Het betreft vaak bisdommen die ooit hebben bestaan, meestal in de eerste eeuwen van het christendom.
(Codex): In canon 376 van de Codex wordt de titulair bisschop omschreven vooral aan de hand van wat hij niet doet: 'Episcopi vocantur dioecesani, quibus scilicet alicuius dioecesis cura commissa est; ceteri titulares appellantur' ('Bisschoppen worden diocesaan genoemd, wanneer hun de zorg voor een bisdom toevertrouwd is; de overigen worden titulair genoemd'). De titulaire bisschoppen hebben geen rechtsmacht, maar wel de zelfde wijdingsmacht als diocesane bisschoppen.
(Ontstaan): De functie van titulair bisschop is in de loop van de Middeleeuwen ontstaan. Toen moesten veel bisschoppen uit met name Anatolië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika vluchten in verband met een toenemende islamisering. Deze bisschoppen kregen onderdak bij bestaande bisdommen en behielden, zij het titulair, hun voormalig bisdom. Zij verrichtten in hun 'gastbisdommen' allerhande werkzaamheden in naam van de residerend bisschop. Op deze wijze ontstond het fenomeen van de hulpbisschop.
(Hulpbisschoppen en coadjutoren}: Titulaire bisdommen worden toegekend aan bisschoppen die niet de zorg hebben voor een bisdom. Het betreft hier doorgaans hulpbisschoppen of hoge Curieprelaten. Een uitzondering vormen sinds 1970 coadjutoren (hulpbisschoppen met recht van opvolging). Zij worden coadjutor van het (aarts)bisdom dat zij in de toekomst zullen gaan besturen. Voor 1970 was het bovendien gebruikelijk dat bisschoppen die met emeritaat gingen, werden 'overgeplaatst' naar een titulair bisdom. Sindsdien worden zij evenwel aangeduid als bisschop-emeritus van het bisdom dat zij hebben bestuurd.
(In partibus infidelium): Tot 1882, toen dit gebruik bij motu proprio door paus Leo XIII werd afgeschaft, was het gebruikelijk dat titulair bisdommen werden aangeduid als bisdommen in partibus infidelium ('in de gebieden van de ongelovigen'), afgekort tot i.p.i. Oorspronkelijk had deze benaming alleen betrekking op de gebieden in Anatolië, Midden-Oosten en het Noorden van Afrika. Later konden ook andere gebieden als zodanig worden aangeduid. Nederland gold in de tijd van de Hollandse Zending, dat is de tijd waarin er in Nederland geen bisschoppen waren, ook als 'partibus infidelium'.
(Voormalige bisdommen): Als gezegd zijn de meeste bisdommen genoemd naar voormalige bisdommen van de vroege kerk. In de twintigste eeuw werd de lijst met titulaire bisdommen uitgebreid met andere plaatsen, bijvoorbeeld ook met plaatsen die in de Amerika's liggen.
(Maastricht): Eén titulair bisdom ligt in Nederland: het titulair bisdom Maastricht (Traiectum ad Mosam). Dit werd in het leven geroepen toen Petrus Moors (1906-1980), bisschop van Roermond, met emeritaat ging. Later werd dit bisdom nog toegekend aan Jo Gijsen, nadat hij was teruggetreden als bisschop van Roermond en voordat hij werd benoemd tot bisschop van Reykjavik. In 2006 werd tot veler verrassing en om onduidelijke redenen de hulpbisschop van Guayaquil in Ecuador, Marco Pérez Aikido, benoemd tot titulair bisschop van Maastricht.
Mgr. De Korte: 17de bisschop van 's-Hertogenbosch
Met vreugde deelt bisschop A. Hurkmans, samen met zijn hulpbisschop Mgr. R. Mutsaerts en vicaris-generaal R. van den Hout, mee dat onze Heilige Vader, Paus Franciscus, heeft benoemd tot de nieuwe bisschop van 's-Hertogenbosch, Mgr. dr. G.J.N. de Korte. De 60-jarige Mgr. De Korte, de huidige bisschop van Groningen-Leeuwarden, wordt de 17de bisschop van 's-Hertogenbosch. Het bisdom van 's-Hertogenbosch, het bisdom van Nederland met het grootste aantal katholieken, omvat grofweg het gebied tussen de lijnen Zaltbommel - Budel en Tilburg - Nijmegen. (bron https://h-norbertus.nl/nieuwsberichten/mgr-de-korte-17e-bisschop-van-s-hertogenbosch/)
In 1984 werd hij intern priesterstudent op het Ariënskonvikt, de priesteropleiding van het aartsbisdom Utrecht. In 1987 slaagde hij voor het doctoraal examen theologie en hij promoveerde in 1994 tot doctor in de theologie.
Paus Johannes Paulus II benoemde Mgr. De Korte op 11 april 2001 tot hulpbisschop van het aartsbisdom Utrecht en tot titulair bisschop van Caesarea in Mauretanië.
Op 18 juni 2008 benoemde Paus Benedictus XVI Gerard de Korte tot diocesaan bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Binnen de bisschoppenconferentie is Mgr. De Korte bisschoppelijk referent voor Kerk en Samenleving.
Op zaterdag 14 mei, 11.00 uur zal de nieuwe bisschop worden geïnstalleerd door zijn zetel in bezit te nemen in een pontificale eucharistieviering in de kathedrale basiliek van Sint Jan Evangelist. In dezelfde viering wordt er afscheid genomen van bisschop Hurkmans, die tot dat moment de bisschop van 's-Hertogenbosch is. Mgr. De Korte volgt Mgr. A. Hurkmans op, die medio vorig jaar vanwege zijn gezondheid aan de Heilige Vader om ontheffing van zijn ambt heeft gevraagd. Mgr. Hurkmans is blij dat hij nu, inmiddels in een goede gezondheid, aan de volgende fase van zijn leven kan beginnen.
Kardinaal Walter Brandmüeller, voormalig voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Historische Wetenschappen, werd geboren op 5 januari 1929 in Ansbach in de Bondsrepubliek Duitsland. (bron https://press.vatican.va/content/salastampa/en/documentation/cardinali_biografie/cardinali_bio_brandmuller_w.html).
Hij werd op 26 juli 1953 tot priester gewijd en behaalde in 1963 een doctoraat in de theologie.
In 1971 doceerde hij middeleeuwse en moderne kerkgeschiedenis aan de Universiteit van Augusburg en bleef dat tot 1997, in dezelfde periode diende hij als parochiepriester in Walleshausen.
In juni 1998 werd hij benoemd tot voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Historische Wetenschappen en ging vervolgens in december 2009 met pensioen.
In 2001 werd hij verkozen tot voorzitter van de Internationale Commissie voor Vergelijkende Kerkgeschiedenis.
Hij is een wereldberoemd geleerde op het gebied van kerkgeschiedenis en heeft vele boeken en artikelen gepubliceerd over de kruistochten, de Spaanse inquisitie en de Reformatie.
In november 2010 werd hij tot bisschop gewijd en benoemd tot titulair aartsbisschop van Caesarea in Mauretanië.
Gecreëerd in november 2010 door de Duitse Paus Benedictus XVI en 3 mei 2021 door de tweede Argentijnse Paus Franciscus uitgeroepen tot kardinaal in de Titelkerk de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
De Latijnse uitdrukking pro hac vice betekent voor deze (ene) keer (ronde) en wordt gebruikt om, zowel in het Romeins als in het canoniek recht, een uitzonderingsgeval aan te duiden.
Dit gebeurt bijvoorbeeld met titulair bisschoppen die pro hac vice (dat wil in de praktijk vaak zeggen: voor de duur van hun ambtstermijn) de rang van aartsbisschop mogen voeren. Deze gevallen worden jaarlijks in het Annuario Pontificio beschreven.
Het Annuario Pontificio (Italiaans voor Pauselijk Jaarboek) is het officiële jaarboek van de Heilige Stoel, die het sinds 1860 jaarlijks uitgeeft. Pas sinds 1912 verschijnt het onder deze naam. Voorheen heette het La Gerarchia Cattolica (1872-1911) en oorspronkelijk Ecclesia Catholica. Notizie (1860-1871). Het jaarboek verschijnt in het Italiaans. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Annuario_Pontificio).
Het Annuario Pontificio biedt naast een volledige lijst van pausen tot heden, volledige, bijgewerkte lijsten met contactgegevens van alle dignitarissen van de Heilige Stoel en de dicasterieën van de Curie. Voorts volledige, bijgewerkte lijsten, met contactgegevens, van alle kardinalen en katholieke bisschoppen ter wereld, van de bisdommen, vicariaten, exarchaten, prefecturen, Romeinse congregaties, religieuze orden en hun besturen, katholieke universiteiten, instituten en instellingen andere gegevens met betrekking tot de vele geledingen van de Katholieke Kerk wereldwijd.
Een Congregatie was een bestuursorgaan van de van de Rooms-Katholieke Kerk. De congregaties behartigen de belangen van de kerk op een bepaald gebied, onder andere door het voorbereiden van documenten.
Van wat sinds 1912 het Annuario Pontificio is, het befaamde in rood linnen gebonden jaarboek, verschenen vanaf de 18e eeuw verschillende voorlopers, officieus, half-officieel en officieel en onder verschillende namen.
Tot 1967 werden wapens van alle kardinalen van de katholieke Kerk - in kleur - in het Annuario opgenomen. De jongere uitgaven bevatten twee kleurplaten: als frontispice een kleurenfoto van de paus en na de pausenlijst, aan het begin van (it) "La Gerarchia Catollica" ("de katholieke hiërarchie"), een afbeelding van zijn wapen.
Het nieuwe Annuario Pontificio wordt telkens in de eerste maanden van het jaar voorgesteld en bevat dan gegevens volledig bijgewerkt tot het einde van het voor-voorgaande jaar. Zo bijvoorbeeld zijn in het Annuario Pontificio 2008, dat einde februari 2008 aan de paus werd aangeboden, alle gegevens bijgewerkt tot einde 2006.
Het verschijnen van het nieuwe Annuario Pontificio, met telkens weer een schat aan gegevens, zorgt soms voor opmerkelijk nieuws.
Zo bleef het niet onopgemerkt dat in de uitgave 2006 de paustitel "Patriarch van het Westen" was geschrapt.
Het Annuario Pontificio mag niet worden verward met het Annuarium Statisticum Ecclesiae, het statistisch jaarboek van de Kerk. Hoewel het vanzelf ook cijfermateriaal bevat, ligt in het Annuario Pontificio de nadruk op namen, biografieën en adressen: een veeleer kwalitatieve benadering. Het statistisch jaarboek daarentegen, biedt een kwantitatieve benadering van de Kerk in de verschillende landen en werelddelen, inbegrepen statistische tabellen en grafieken, die kwantitatieve vergelijkingen en ontwikkelingen tonen, met statistische analyse, zowel van het ogenblik als door de tijd beschreven.
In het Annuario Pontificio worden per (aarts)bisdom met residentie – in het Italiaans: sedi residenziali – volgende statistische gegevens vermeld: de oppervlakte (km²), het aantal parochies en quasi-parochies, het aantal kerken of missieposten, het aantal weldadigheidsinstellingen, het aantal onderwijsinstellingen, het aantal seculiere priesters die in het bisdom wonen, het aantal diocesane priesters gedurende het jaar gewijd, het aantal reguliere priesters die in het bisdom wonen, het aantal reguliere priesters gedurende het jaar gewijd, het aantal permanente diakens, het aantal seminaristen die de opleiding in de wijsbegeerte en de godgeleerdheid volgen, het aantal leden van religieuze instituten voor mannen, het aantal leden van religieuze instituten voor vrouwen, het bevolkingsaantal van het bisdom, het aantal katholieken, het aantal doopsels.
Van paus Johannes Paulus I is bekend dat hij in zijn toespraak tot het College van Kardinalen op 30 augustus 1978, in afwijking van wat in zijn spreektekst stond, zei dat hij niets wist van de Romeinse Curie en dat het eerste wat hij deed als paus was het bestuderen van het Annuario Pontificio om te bezien hoe de Curie functioneerde.
Alle wereldbewoners hebben hierboven kunnen lezen:
1. dat de Poolse Paus Johannes Paulus II de latere Nederlandse bisschop van het bisdom 's Hertogenbosch Mgr. De Korte op 11 april 2001 benoemde (niet heeft gewijd) tot hulpbisschop van het aartsbisdom Utrecht gelegen in het Sticht en tot titulair bisschop van Caesarea in Mauretanië.
2. dat de Duitse Paus Benedictus XVI die in november 2010 de Duitse president van het Pauselijk Comité voor de Geschiedwetenschappen heeft gecreëerd (vanuit het niets heeft laten ontstaan) en vanaf 3 mei 2021 door de tweede Argentijnse Paus Franciscus (wat onmogelijk is, want Jezus kan maar een plaatsbekleders op aarde hebben en Paus Benedictus XVIis pas op 31 december 2022 overleden) uitgeroepen tot kardinaal in de Titelkerk de Koninklijke Rooms-Katholieke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen op het adres Via del Sudario, 42 00186 Rome.
De GODDELIJKE WAARHEID waarom als zodanig is gehandeld kan met de kennis van hierboven hieronder worden gelezen.
Caesarea in Mauretanië ( Latijn : Caesarea Mauretaniae , wat "Caesarea van Mauretanië " betekent) was een Romeinse kolonie in het Romeins-Berberse Noord-Afrika. Het was de hoofdstad van Mauretanië Caesariensis en heet nu Cherchell , in het huidige Algerije (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Caesarea_in_Mauretania).
Oudheid tot derde eeuw na Chr.
Feniciërs uit Carthago stichtten rond 400 v.Chr. een nederzetting aan de noordkust van Afrika, 100 km ten westen van de huidige stad Algiers, het huidige Cherchell , om te dienen als handelspost en noemden de stad Iol of Jol . Het werd een deel van het koninkrijk Numidië onder Jugurtha, die stierf in 104 v.Chr., en het werd erg belangrijk voor de Berberse monarchie en generaals van Numidië. De Berberse koningen Bocchus I en Bocchus II woonden er.
Tijdens de 1e eeuw v.Chr. werden er vanwege de strategische ligging van de stad nieuwe verdedigingswerken gebouwd.
De laatste Numidische koning Juba II en zijn vrouw, de Ptolemaïsche prinses Cleopatra Selene II, werden gedwongen om het andere deel van het Numidische koninkrijk te ontvluchten omdat de lokale bevolking het niet eens was met het feit dat hun koning te geromaniseerd was, wat leidde tot burgerlijke onrust tussen 26 en 20 v.Chr.
De Romeinse keizer Augustus was tussenbeide gekomen in de situatie en in 33 v.Chr. splitste Rome het Numidische koninkrijk in tweeën. De ene helft van het koninkrijk werd een deel van de Romeinse provincie Africa Nova , terwijl West-Numida en het oude koninkrijk Mauretanië één koninkrijk werden in handen van een Berberse prins genaamd Juba II.
Hoewel zijn vader ooit een bondgenoot was van Pompeius , had Juba in Rome geleefd onder de voogdij van Julius Caesar , waar hij Grieks en Latijn leerde lezen en schrijven. Omdat hij te Romeins werd geacht om te regeren, waren Juba en zijn vrouw, Cleopatra Selene (de dochter van Marcus Antonius en de laatste faraonische koningin Cleopatra ), overgeleverd aan burgerlijke onrust toen keizer Augustus tussenbeide kwam. Juba II hernoemde Iol tot Caesarea of Caesarea Mauretaniae , ter ere van de keizer. Caesarea zou de hoofdstad worden van het Romeinse cliëntkoninkrijk Mauretanië , dat een van de belangrijkste cliëntkoninkrijken in het Romeinse Rijk werd , en hun dynastie behoorde tot de meest loyale vazalregeerders van de Romeinse cliënt.
Juba en Cleopatra hernoemden niet alleen hun nieuwe hoofdstad, maar bouwden de stad om tot een typische Grieks-Romeinse stad in een prachtige Romeinse stijl op grote, weelderige en dure schaal, compleet met stratenplannen, een theater, een kunstcollectie en een vuurtoren die vergelijkbaar is met die in Alexandrië . De bouw- en beeldhouwprojecten in Caesarea en in het hele koninkrijk werden gebouwd in een rijke mix van oude Egyptische , Griekse en Romeinse bouwstijlen . De monarchen zijn begraven in hun mausoleum, het Koninklijk Mausoleum van Mauretanië dat nog steeds te zien is. De havenhoofdstad en haar koninkrijk floreerden in deze periode, waarbij het grootste deel van de bevolking van Griekse en Fenicische afkomst was met een minderheid van Berbers.
Het bleef een belangrijk machtscentrum met een Grieks-Romeinse beschaving als vernis, tot 40 na Christus, toen haar laatste monarch Ptolemaeus van Mauretanië werd vermoord tijdens een bezoek aan Rome. De moord op Ptolemaeus zette een reeks reacties in gang die resulteerden in een verwoestende oorlog met Rome.
In 44 na Chr. werd de hoofdstad na een vier jaar durende bloedige opstand ingenomen en verdeelde de Romeinse keizer Claudius het Mauretanische koninkrijk in twee provincies. De provincie waarvan Caesarea de hoofdstad werd, werd naar hem Mauretania Caesariensis genoemd . De stad zelf werd bevolkt door Romeinse soldaten en kreeg de rang van colonia , en werd daarom ook Colonia Claudia Caesarea genoemd. In latere eeuwen breidde de Romeinse bevolking zich uit, evenals de Berberbevolking, wat resulteerde in een gemengde Grieks-Fenicische, Berberse en Romeinse bevolking. De stad had een hippodroom , amfitheater , basiliek , talrijke Griekse tempels en Romeinse burgerlijke gebouwen. Tijdens deze bloeiperiode had de stad haar eigen school voor filosofie , academie en bibliotheek . Als een belangrijke stad van het Romeinse Rijk had het handelscontacten over de hele Romeinse wereld.
Romanisering en christendomcentrum
Caesarea, dat als een van de meest loyale Romeinse provinciehoofdsteden wordt beschouwd, groeide onder Romeinse heerschappij in de 1e en 2e eeuw na Christus en bereikte al snel een bevolking van meer dan 30.000 inwoners. In 44 na Christus, tijdens de regering van keizer Claudius , werd het de hoofdstad van de keizerlijke provincie Mauretania Caesarensis. Later maakte de keizer het tot een colonia, "Colonia Claudia Caesarea". Zoals met veel andere steden in het hele rijk, romaniseerden hij en zijn opvolgers het gebied verder, bouwden monumenten, vergrootten de badhuizen, voegden een amfitheater toe en verbeterden de aquaducten.
Later, onder de Severische dynastie, werd er een nieuw forum toegevoegd. De stad werd geplunderd door Berberstammen tijdens een opstand in 371/372 na Christus, maar herstelde zich.
In latere eeuwen breidde de Romeinse bevolking zich uit, net als de Berberbevolking, wat resulteerde in een gemengde Berber- en Romeinse bevolking. De stad werd grotendeels geromaniseerd onder Septimius Severus en groeide uit tot een zeer rijke stad met bijna 100.000 inwoners, volgens historicus Gsell. Rond 165 na Christus was het de geboorteplaats van de toekomstige Romeinse keizer Macrinus .
Het werd een doelwit van de Vandalen , die in 429 in Afrika aankwamen, tegen welke tijd een groot deel van Mauretania Caesariensis vrijwel onafhankelijk was geworden. Het christendom had zich daar in de 4e en 5e eeuw snel verspreid. Een van de 80 steden in de Maghreb werd bevolkt door Romeinse kolonisten uit Italië. Het bleef een uiterst loyale macht voor het Romeinse Rijk. Het Romeinse Rijk was grotendeels afhankelijk van zijn Noord-Afrikaanse heerschappij voor essentiële graanvoorziening. Het Vandaalse leger en de vloot brandden de stad plat en veranderden veel van zijn oude prachtige Romeinse gebouwen in Vandaalse citadellen. Hoewel deze verwoesting aanzienlijk was, zag het Vandaalse tijdperk het herstel van een groot deel van de schade, een uitbreiding van de bevolking en de oprichting van een levendige geromaniseerde Germaanse gemeenschap. Het gebied bleef in handen van de Vandalen tot 533 na Christus, toen de stad werd veroverd door de Byzantijnse keizer Justinianus I. De nieuwe heersers gebruikten de Griekse taal (samen met het Latijn ), maar het Neo-Latijnse lokale dialect bleef in gebruik bij de inwoners. De stad raakte in verval. De Romeinse en de semi-Geromaniseerde Vandaalse bevolking hadden een gelaagde positie ten opzichte van de groeiende aantallen Berbers die zij toestonden zich te vestigen in ruil voor goedkope arbeid. [ 5 ] Dit verminderde de economische status van kleine vrije grondbezitters en stadsbewoners, vooral wat er overbleef van de Vandaalse bevolking, die het grootste deel van de lokale militaire strijdkrachten vormde. Bovendien vermalen de toenemende inzet van Berberse arbeiders de Romeinse bevolking van vrije boeren.
In de 8e eeuw was er in de stad en de omgeving geen sterke stedelijke middenklasse van vrije burgers meer, noch een plattelandsbevolking van vrije boeren, noch een militaire aristocratie van Vandaalse krijgers en hun gevolg.
Titulaire Zetel
Er was Caesarea in Mauretanië, maar er was ook een kleine stad genaamd Caesarea in Numidië (dichtbij de werkelijke grens tussen Algerije en Tunesië). Deze laatste was een van de meer dan 120 steden in de Romeinse provincie Numidië die belangrijk genoeg waren om suffragaanbisdommen van de Metropoliet van Carthago te worden, maar zou verdwijnen, waarschijnlijk bij de komst van de islam in de zevende eeuw.
De ruïnes van deze kleine Numidische stad bevinden zich in Hammamet (Frans: Youks-les-Bains ) in het huidige Algerije, maar blijven een Latijnse katholieke titulaire zetel.
De enige historisch gedocumenteerde ambtsdrager, Dominicus, was een van de katholieke bisschoppen die in 484 door koning Hunerik van het Vandaalse koninkrijk werden bijeengeroepen voor een Concilie van Carthago en werd, zoals de meesten van hen (in tegenstelling tot de Donatistische schismatici), verbannen, in zijn geval naar Corsica . Morcelli schrijft dit ook toe aan de Donatistische ketter Cresconius, die waarschijnlijk bisschop was in Caesariana (Numidië) .
Het bisdom werd in 1933 nominaal hersteld als Latijns titulair bisdom van Caesarea in Numidië. Het heeft de volgende ambtsdragers gehad, gedeeltelijk van de passende bisschoppelijke (laagste) rang, met twee aartsbisschoppelijke uitzonderingen: (lees verder: https://en.wikipedia.org/wiki/Caesarea_in_Mauretania)
Latijns patriarchaat van Jeruzalem
Het Latijns patriarchaat
Jeruzalem (Latijn: Patriarchatus Hierosolymitanus Latinorum) is een bisdom van de Katholieke Kerk, onder de leiding van de Latijnse patriarch van Jeruzalem. Het beslaat al de gebieden van het Heilig Land: Israël, de Palestijnse gebieden en Jordanië, alsook Cyprus.
De titel werd in 1099 ingevoerd tijdens de kruistochten. Van 1099 tot 1187 verbleven de patriarchen in Jeruzalem, dan in Akko tot bij de val van de stad in 1291 en vervolgens in Europa tot 1847. De basiliek van Sint-Laurentius-buiten-de-muren in Rome was van 1374 tot 1847 de zetel van de patriarch van Jeruzalem. De zetel in Jeruzalem zelf werd in 1847 door paus Pius IX opnieuw ingesteld. Sinds 2020 is Pierbattista Pizzaballa patriarch.
Behalve dit Latijnse patriarchaat is er binnen de Katholieke Kerk nog het Melkitische Grieks-katholiek aartsbisdom met zetel in Jeruzalem.
Zoals hierboven op de foto valt te zien behoren de Gazastrook, Palestina, Libanon, Syrië (deel) en ook Cyprus (waarvan Charles III van het Verenigd Koninkrijk de Koning is) tot het Latijns patriarchaat, waarmee de GODDELIJKE WAARHEID van de huidige door Israël gestarte oorlog is ontmanteld.
Elisa Bonaparte als titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië, Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft de Goddelijk Verplichting heeft om dit koningschap van Italië op te eisen om het menselijk leven op Aarde, die God heeft geschapen naar zijn evenbeeld, op het laatste nippertje te redden.
Elisa Bonaparte de Reddende Engel
Maria Anna (Elisa) Bonaparte (Ajaccio, Frankrijk, 3 januari 1777 — Villa Vicentina, Italië, 6 augustus 1820) was een jongere zuster van Napoleon Bonaparte. (bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Elisa_Bonaparte)
Vanwege haar scherpe tong was ze zeker niet Napoleons lieveling en ze bracht weinig tijd door in Frankrijk. Ze trad op 5 mei 1797 in het huwelijk met de Corsicaanse edelman Félix Baciocchi.
Toen Napoleon in 1805 Piombino en Lucca veroverde stelde hij Elisa daar als vorstin aan. In 1807 hief hij het uit het Groothertogdom Toscane geschapen Koninkrijk Etrurië op en schonk Elisa de titel van groothertogin van Toscane. Deze functie bekleedde ze evenwel slechts in naam.
Elisa steunde in 1814 het overlopen van haar zwager Joachim Murat naar Oostenrijkse zijde en dit deed haar relatie met Napoleon geen goed. Na diens val nam ze de titel gravin van Compignano aan en trok zich terug naar Bologna en later naar Villa Vicentina. Dankzij haar goede relatie met Klemens von Metternich kon ze haar fortuin behouden en bracht de rest van haar leven in luxe door. Ze stierf op 6 augustus 1820.
Het Congres van Wenen zette in Lucca Karel Lodewijk van Bourbon-Parma op de troon en in Toscane kwam de oude groothertog Ferdinand III weer aan de macht.
De kinderen van Elisa Bonaparte
Tot veler verrassing hebben linkse partijen zondag de tweede en beslissende ronde gewonnen van de Franse parlementsverkiezingen. Volgens de eerste prognoses krijgt de linkse coalitie Nouveau Front Populaire (NFP) 172 tot 192 van de 577 zetels in het parlement.
Dit betekent dat Napoleon Bonaparte (zie foto), die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, met de hulp van God -- vanuit alle hierboven genoemde politieke partijen, vakbonden en steunbetuigingen -- na 239 jaar de Franse verkiezingen "postuum" heeft gewonnen.
Met behulp van veel goedaardige engelen, waaronder met name aartsengel Michaël, is Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, --- in overeenstemming met de wil van het Franse volk -- vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood vanuit het Huis Bonaparte daarmee Grondwettelijk de erfelijke opvolger geworden van Napoleon Bonaparteen is daarmee de Tweede keizer van het Eerste Franse Keizerrijk,
Het heeft dan ook zo moeten zijn dat Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonapartevanuit Parti Socialiste (Frankrijk) zich al in 2001 kandidaat stelde bij de gemeenteraadsverkiezingen in Ajaccio, de geboorteplaats van keizer Napoleon I en diens broers, onder wie zijn voorouder koning Jérôme van Westfalen en dat hij tussen 2001 en 2008 adjunct-burgemeester was van die stad en vanuit die locatie lid is van het bureau van het Sociaal-economisch en cultureel comité van Parti Socialiste en vanuit die partij vanaf 10 juni 2024 lid is van Nouveau Front populaire (NFP).
Het Grondwettelijk gevolg hiervan is dat er in Frankrijk geen nieuwe verkiezingen meer mogen worden uitgeschreven en dat Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn doodde erflelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden.
Het is de hierboven beschreven God die de schrijvers Dienie Kars en Ad van Rooij vanuit 'de ziel' van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, de kracht heeft gegeven om dit "Goddelijk Geschrift" dat in de periode van 2 december 2024 tot 18 december 2024 is geschreven op 19 december 2024 te openbaren en vanaf 20 december 2024 vanuit De Nieuwe Media aan alle acht miljard wereldbewoners in alle wereldtalen bekend te maken, heeft geholpen om onze kinderen te sparen, waarmee het uitroeien van alle mensen op Aarde, door zijn rechtmatige erfelijke opvolger Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte vanuit het Eerste Franse Keizerrijk wordt voorkomen. Dit met het in alle 193 landen van de Verenigde Naties (en ook alle staatjes daarbuiten) retroactief afkondigen van het door Napoleon Bonaparte op 22 september 1795 bij plebiscietafgekondigde Franse grondwet van 1795, waarbij nogmaals de nadruk wordt gelegd op plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger en waarbij nogmaals Broederschapretroactief wordt vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom en waarbij nogmaals een strikte scheiding der machten van Kerk en staat retroactief ten uitvoer moet worden gebracht.
Voor de wereldwijde oplossing vanuit 'de ziel' van keizer Napoleon Bonaparte en 'de ziel' van koning Leopold III der Belgen onder keizer Napoleon Bonaparte lees de volgende paarse link op De Nieuwe Media en bekijk en beluister daarin ook alle paarse deeplinks, video's en Tv-uitzendingen.
Er is een weg naar verlossing…, deze weg is smal!, lees daarvoor het volgende artikel op De Nieuwe Media en bekijk-beluister ook de video's daarin.
We leven momenteel in een tijdperk waarbij we in de overgang zitten van het koninkrijk van de duisternis naar het Koninkrijk GOD's.
Dit artikel is geschreven door Lisette van Rooij (eind 2023) - waarvoor dank Lisette!
De duisternis heeft erg lang geregeerd op aarde, de brede weg met allemaal zondige mensen. Dit noemt men ook wel de val van de mensheid. Dit artikel is geschreven door Lisette van Rooij (waarvoor hartelijk dank!) en her en der aangevuld door onze redactie met aanvullende informatie en beeldmateriaal.
Voor het volledige artikel op De Nieuwe Media lees de volgende link en bekijk-beluister ook de video's daarin.
Nana Mouskouri - Ave Maria (Official Audio)
Elisa Bonaparte de Reddende Engel
Het Derde Geschrift is in de periode van 02-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 19-12-2024 geopenbaard. Zeven dagen voor Kerstmis 25 december 2024. De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis.
De Eerste Aanvulling op het Derde Geschrift is in de periode van de Eerste Kerstdag 25-12-2024 tot en met 31-12-2024 grotendeels geschreven "De zeven dagen waarin God de Hemel en Aarde met overvloed aan planten en dieren schiep en de mens heeft geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis" en op 01-01-2025 is vastgelegd, de Octaafdag van Kerstmis. Dit geschrift is daarna met deel zes aangevuld op de geboortedag van Elisa Bonaparte als titulair Groothertog van Toscane onder Koning Napoleon van Italië, Keizer van Frankrijk en Keizer van het Heilige Roomse Rijk, waarmee Huis Bonaparte vanaf 26 mei 1805 (de dag waarop Napoleon Bonaparte in de dom van Milaan tot koning is getroond) tot in de verre toekomst het titulaire koningschap van Italië in haar bezit heeft. Dit geschrift is op 6 januari 2025 met deel zeven op de Christelijke feestdag van Drie Koningen vervolmaakt en gepubliceerd om vanuit Jezus meer wijsheid bij de aardse machtshebbers bij te brengen en de Duivelse geesten uit hen te verdrijven.
Het Tweede Geschrift is in de periode van 07-12-2024 tot 18-12-2024 geschreven en op 16-12-2024 geopenbaard: De Twaalf dagen van de Twaalf apostelen, waaronder apostel Petrus waaraan Jezus Christus voor het eerst verscheen en waaraan Christus de sleutelmacht over het hemelrijk heeft gegeven om als plaatsbekleder van Jezus op aarde het Evangelie op Aarde te verkondigen. Bij de verwoesting van de Romeinse Stad Tongeren in België door de opstand van de Bataven in 69-70 n.Chr is Apostel Petrus om het leven gekomen. Op de plaats waar Petrus ligt begraven is later Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren gebouwd. Om redenen zoals in deze Drie Geschriften staat vermeld heeft tot op 19 december 2024 in maar liefst 1954 jaar tijd daar niemand in het opbaar een Evangelie durven te prediken, omdat dit zeker zijn (haar) dood zou worden.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking van Napoleon Bonaparte, die op 2 december 1804 in aanwezigheid van paus Pius VII in de kathedraal Notre-Dame van Parijs is gekroond tot keizer van het Eerste Franse Keizerrijk, waarvan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte na Napoleon Bonaparte vanuit Huis Bonaparte, met retroactieve rechtskracht vanaf 15 oktober 1815, vanaf 3 mei 1997 tot aan zijn dood de erfelijke opvolgende keizer is geworden van het Eerste Franse Keizerrijk, waarmee de door Napoleon Bonaparte op 22 september 1975 bij plebisciet afgekondigde Franse Grondwet van 1795 retroactieve rechtskracht heeft verkregen, waarin hij de nadruk legde op: (1) Plichten: de Verklaringen van de rechten en de plichten van de mens en de burger. Broederschap werd vervangen door veiligheid en bescherming van eigendom; (2) Er kwam een strikte scheiding der machten. Kerk en staat werden strikt gescheiden. Daarmee is een einde gekomen aan al het kwaad op Aarde en gaan Prins Charles Marie Jérôme Victor Bonaparte, samen met Koning Filip der Belgen als erfelijk opvolger van zijn grootvader Koning Leopold III der Belgen, paus Franciscus bevrijden uit zijn gijzeling in het dwergstaatje Vaticaanstad dat geen onderdeel uitmaakt van de Verenigde Naties en gaat paus Franciscus of Patriarch Kirill van Moskou van de Russisch-orthodoxe Kerk (die niet is verbannen naar het dwergstaatje Vaticaanstad) zich vestigen in Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren in België om daar Apostel Petrus als plaatsbekleder van Jezus op Aarde, als tweede paus te gaan opvolgen, waarmee tot in de eeuwigheid een einde komt aan het doden en vergiftigen van mensen en er weer een overvloed van planten en dieren op Aarde komt. Het voortbestaan van de mens op Aarde naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis is daarmee nipt op tijd gered.
Het Eerste Geschrift is de periode van 02-12-2024 tot 06-12-2024 geschreven ter herdenking aan de drie doden en vier gewonden bij de treinkaping bij Wijster op 2 december 1975, die hun leven hebben gegeven om de in ballingschap levende Molukse gemeenschap in Nederland daaruit te bevrijden om te kunnen terugkeren naar hun eigen soevereine staat op de Molukken in Indonesië, wat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, voorafgaande aan hun vertrek en verblijf vanaf 1951 als KNIL-militair in Nederland was beloofd, maar door de opvolgende Nederlandse kabinetten na maar liefst 73 jaar nog steeds niet is nagekomen.
De sleutel van onze Wereld ligt in Jerusalem
Karim Aachboun beschikt over een wereldwijd netwerk van fiscale en juridische experts, waardoor Aachboun in staat is om zijn cliënten van het beste advies te kunnen voorzien, zowel nationaal als internationaal. In de media is Aachboun meerdere keren positief in het nieuws gekomen in verband met zijn strategische betrokkenheid bij een prestigieus...
Alle foute ambtenaren, bankiers, rechters, advocaten en deurwaarders zijn persoonlijk verantwoordelijk voor al hun eigen daden. Ook al hebben zij orders en/of opdrachten in opdracht van derden uitgevoerd; diegene blijft hoofdverantwoordelijk!